Madde Detay

Asıl adı Abdülkadir Güler olan âşık, 1 Ocak 1946'da Mardin’in Kızıltepe ilçesine bağlı Eseni köyünde dünyaya gelmiştir. Çiftçi bir ailenin üçüncü çocuğudur. Annesinin adı Keziban, babasının adı Mehmet Ali’dir (Demirel 2013: 17-18). 1960 yılında ilk ve ortaokulu Kızıltepe’de tamamlar. 1964 yılında Diyarbakır Erkek İlk Öğretmen Okulundan mezun olur. 1964-1966 yıllarında Kırşehir'de öğretmenlik yapar. Ardından Mardin’in Kızıltepe ilçesinde ilkokul müdürlüğü yapar. Kızıltepe İnkılâp ve Mehmetçik İlkokulunda bir süre görev yaptıktan sonra Diyarbakır Fatih İlkokuluna atanır. Aynı zamanda Diyarbakır Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünde eğitimine devam eder. Askerliğini 1966 yazında Sivas’ta yedek subay öğretmen olarak yapar. 1976 yılında Diyarbakır Merkez Ortaokulunda hem Türkçe öğretmenliği hem de müdür yardımcısı olarak 1981 yılına kadar çalışır. 1981-1985 yıllarında Akçakale Yatılı Bölge Okulu ve Hilvan Yatılı İlköğretim bölge okullarında idarecilik yapar. Aydın Söke İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünde Şube Müdürü olarak çalıştığı sırada Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde de eğitimine devam eden âşık 1992 yılında mezun olur. 1993 yılında Ordu’nun Çamaş ilçesine İlçe Milli Eğitim Müdürü olarak atanır. 1995 yılında emekli olur. 1997-2008 yıllarında Söke’de bir okulda yönetici olarak çalışır (Usluer 2010: 6-7).

Güler’in biyografi, gezi, inceleme ve folklor gibi çeşitli konuları ele aldığı kitapları bulunmaktadır. Yerli ve Yabancı Gözüyle Yunus Emre (Tahiroğlu 1994: 59-60) gibi araştırma yazılarını; Söke’de İz Bırakanlar gibi biyografi yazılarını; Bu Toprağın Ozanları gibi deneme yazılarını içeren eserlerinin yanı sıra Harran’da Atatürk Çiçeği gibi şiir kitapları da bulunmaktadır (Güler 1998: 86). Ayrıca Söke Ekspres ve Milliyet Blog’da çeşitli konularda yazıları bulunmaktadır. Şiirlerinde beşeri ve ilahi aşk, peygamberlere sevgi ve övgü, gurbet, fakirlik, ölüm gibi konuları ele almakta; ağırlıklı olarak toplumsal konularda şiirleri bulunmaktadır. Şiirlerinde konuya önem vermekte ve biçimi de konuyu destekleyici unsur olarak kullanmaktadır. Taşlama, güzelleme, varsağı, koçaklama, türkü gibi türlerde yazmaktadır. Şiirlerinde kafiye, redif kullanmış ve kelime tekrarlarıyla ahenk sağlamıştır. Edebî şahsiyetinin şekillenmesinde annesinin payı büyüktür. Küçük yaşlarda annesinden dinlediği Yunus Emre ilahilerinden etkilenmiştir. Aynı zamanda Geylâni mahlasını alışı da annesinin isteğiyle olmuştur (Demirel 2011: 22-23). Diğer mahlası Hür Ozan’dır. Saz çalmayı bilmeyen ve usta çırak ilişkisinden geçmeyen âşık; Yunus Emre, Karacaoğlan, Köroğlu, Murat Çobanoğlu, Dadaloğlu, Âşık Veysel, Abdulvahap Kocaman ve Feyzi Halıcı gibi kendisine örnek aldığı âşıkları usta kabul etmiştir (Turan 2011: 118). 

Yazıları ile çeşitli ödüller almıştır. Bunlardan bazıları şunlardır: 1996 yılında Başbakanlık Basın-Yayın Enformasyon Genel Müdürlüğünden araştırma dalında birincilik ödülü alır. 1998'de ise Türk Folklor Araştırmaları Kurumundan “Türk Folklor Hizmet Ödülü” alır (Güler 1998: 85).