Madde Detay

Süreyyâ Bey-zâde Ârif Efendi'nin eşidir. 1312/1894 yılında evlendiği eşi Ârif Bey, bir buçuk yıl kadar sonra vefat etmiştir. Vefat yeri ve vefat tarihi bilinmeyen Hamiyet Zehrâ Hanım'ın Hanımlara Mahsus Gazete'nin 1313/1895 ve 1314/1896 yıllarında çıkan üçüncü ve sekizinci sayılarında şiirleri yayınlandığına göre bu tarihlerde hayatta olduğu kesindir. Bu yıllardan sonra bilmediğimiz bir tarihte vefat etmiş olmalıdır.

Divan şiiri tarzında ve aruz vezniyle şiirler yazdığı anlaşılan Hamiyet Zehrâ Hanım'ın adı geçen gazetede murabba' nazım şekliyle ve on bent halinde "Mahsûl-i Hayâtım Sâbire'ye" ve ayrıca yine murabba' şeklinde yazılmış "Levha-i Tabî'at" adlı iki şiirine rastlanmıştır. Bu şiirlerde şekil bakımından divan şiiri tarzının benimsenmiş olduğu görülmekle beraber dil ve duygu dünyası açısından daha yenilikçi bir tavır göze çarpmaktadır.

Ay, Taha (1934). Türk Kadın Şairleri. İstanbul.

Cunbur, Müjgan (2011). Osmanlı Dönemi Türk Kadın Şairleri. Ankara: Türkkad Genel Merkezi Yay.

Mahsûl-i Hayâtım Sâbire'ye Başlıklı Murabba'dan

Ey küçük Sâbire ey nazlı muhabbet çiçeği

Sana kim öğretiyor böylece nâz eylemeği

Sen meleklerle mi yoksa konuşursun dâ'im

Söyle en doğrusunu söyle ey insan bebeği

Bir zamân şefkat-i mâder ne imiş derdim ben

Çünki bî-fikr ü mecâl kalmış idim derdimden

Sanki âmâl gibi ikbâl de kaçardı benden

İşte bu havf ile medhûş u perîşândım ben

Bilemezdim ki bu ahzânıma bâ'is kimdi

Benim ârâmımı böylece kim selb etmişdi

Bir zamân sonra bu hâl kesb-i sükûnet etdi

Sâbire geldi de âlâm u meşâkım gitdi

(Cunbur, Müjgan (2011). Osmanlı Dönemi Türk Kadın Şairleri. Ankara: Türkkad Genel Merkezi Yay. 196, 197.)