Madde Detay

Adı Hasan Hüsnî Efendi’dir. İstanbul’da doğdu. Bir süre sarayda hizmet ettikten sonra dîvân-ı hümâyûn kaleminde görevlendirildi. Yakın dostu Dâniş Bey’in vefat etmesi üzerine büyük üzüntü duydu ve Sivas’ta memur iken bu üzüntüden 1245/1829 yılında vefat etti. Sivas’ta medfundur.

Fatîn, şairliğini başarılı bulur (1271: 60). Suyolcuzâde Sâlih Efendi hakkında söylediği “Ne zamân eylese taksîm Suyolcuzâde/Sû-be-sû su akıdır lûle-misâli çeşmim” beyti meşhurdur. Şiirlerine örnek Fatîn Tezkiresi’ndedir.

Arslan, Mehmet (hzl.) (2010). Tayyâr-zâde Atâ, Osmanlı Saray Tarihi-Tarîh-i Enderûn. C. IV. İstanbul: Kitabevi Yay.

Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul.

Hülagü, Orhan, Mustafa Ekincikli, Hamdi Savaş (hzl.) (1998). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmânî. C. IV/II. İstanbul: Sebil Yay.

Kurnaz, Cemal, Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nailî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Gazel

Mevc urur dîdemde her dem cûybâr-ı intizâr

Serv-kaddim ile gül seyr-i kenâra intizâr

Gerd-i pâyınla olurdum kâm-bîn-i rûzgâr

Âh bir kerre göz açdırsa gubâr-ı intizâr

Hâne-i dîdem misâfirden görünmez oldu âh

Kandadır âyâ o şem’-i çeşmdâr-ı intizâr

Aldığı çün âh o şûhu göz göre göz habsine

Oldı dil gözden düşüp şimdi dûçâr-ı intizâr

Teşnedâr olmazdan evvel bâde-i vuslat ile

Keyf ider Hüsnî-i gamhârı humâr-ı intizâr

(Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul. 60.)