Madde Detay

Karadeniz Ereğlisi'nde doğdu. Hüznî mahlasını kullanan şairin asıl adı hakkında da kaynaklarda bilgi yoktur. Hayatının diğer safhaları hakkında da kaynaklarda bilgi bulunmayan Hüznî'nin Dîvân'ının basım tarihi olan 1312/1894 senesinde hayatta olduğu anlaşılmaktadır. Bu tarihten sonraki bilmediğimiz bir yılda vefat etmiş olmalıdır. Dîvân'daki II. Abdulhamîd'e yazılmış bir manzumeden yola çıkarak Hüznî'nin bu padişah döneminde yaşadığı ve güzel şiirler yazacak kadar olgunluk devresinde olduğu anlaşılmaktadır.

Hüznî'nin bilinen tek eseri Dîvân'ıdır. İstanbul'da 1312/1894 senesinde taşbaskı olarak 93 sayfa hâlinde basılan Dîvân'da 105 gazel, 8 kıt'a, 4 murabba, 1 muhammes, 1 şarkı, 1 mesnevi ve 153 adet müfred yer almaktadır. Bu baskının sonunda "muhibb-i sâdıkım" dediği Râcî adlı bir şairin 4 gazeli ile Hüznî ile Râcî'nin müşterek söyledikleri bir gazel bulunmaktadır.

Hüznî'nin Dîvân'ında na't ve münacat gibi dinî şiirlerin yanında Abdulkâdir Geylânî, Şeyh Şa'bân-ı Velî gibi tarikat büyüklerine yazdığı şiirler de göze çarpmaktadır. Ehl-i Beyt sevgisi üzerine yazılan şiirlerin ve tasavvufî şiirlerin de görüldüğü Dîvân'da sevgili, aşk, şarap gibi konulardan bahsedildiği gazellerde de yine tasavvufi neşve dikkat çekmektedir.

Hüznî (1312). Dîvân-ı Hüznî. İstanbul.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1981). "Hüznî". C. IV. İstanbul: Dergah Yay. 306.

Gazel

Âteş-i aşk ile mâl-â-mâldır gönlüm benim

Şem'-veş yanmak ile hoş-hâldir gönlüm benim

Bî-şu'ûr olsa nola tedbîr-i emr-i fânîden

Ekmel-i erbâb-ı vecd ü hâldir gönlüm benim

Her nefis şevk-i gül-i vahdetle zâr eyler her ân

Andelîb gibi sanarsın lâldir gönlüm benim

Hiç bakar mı kevnin ulviyyât u süfliyyâtına

Mazhar-ı seyrân-ı âlü'l-âldir gönlüm benim

Mümkinâtın sûretinden eyleyüp igmâz-ı ayn

Vech-i vâcib seyrine meyyâldir gönlüm benim

Bu nukûş-ı mümkini kim zıll-i esmâdır bilüp

Kâşif-i zât u sıfât-ef'âldir gönlüm benim

Hedmine sa'y itme zîrâ Ka'be'den a'zam ise

Manzar-ı Hak kıble-i ikbâldir gönlüm benim

Mihr-i evlâd-ı Alî'den nûr idelden iktibâs

Bedr-veş nûr ile mâl-â-mâldır gönlüm benim

Sözlerim tasdîkde rû-gerdân olma Hüzniyâ

Her ne vasf itdim ise nevvâldir gönlüm benim

(Hüznî (1312). Dîvân-ı Hüznî. İstanbul. 30.)