Madde Detay
İBRAHİM, Damad Silahdar İbrahim Paşa, Estolçeli
(d. ?/? - ö. 1136/1723/24)
divan şairi ve devlet adamı
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4
Asıl adı İbrahimdir. III. Ahmed’in silahdarı olduğu için “silahdarˮ ve II. Mustafa’nın kızı Emine Sultan’la evlendiği için de “damadˮ ünvanlarını aldı. Kaynaklarda İbrahim Paşa, Damad Silahdar İbrahim Paşa, Damad-ı Şehriyȃrȋ gibi isimlerle anılır. Doğum tarihi bilinmemektir. Paşa, Hersek’te bulunan Estolçe'de doğdu (Şemseddin Sȃmȋ 1889: 563; Akbayar 1996: 778; Kurnaz 2001: 176). Silahdar Hüseyin Paşa’nın oğludur. Babasının adı bazı kaynaklarda Kız Hüseyin Paşa olarak da geçmektedir (Akbayar 1996: 778; Kurnaz ve Tatcı 2001: 176), İbrahim Paşa, hazine kethüdası iken Sultan III. Ahmed Han Hazretlerinin cülusundan sonra 7 Şevval 1115/13 Şubat 1704 tarihinde padişahın silahdarı oldu ancak aynı yıl bazı hoşa gitmeyen tavırlarından dolayı azledildi. Daha sonra vezaretten Şehrizor Valiliğine atandı. 1131/1718-19 tarihinde Erzurum valiliğine naklolundu. Daha sonra orduya katılıp İran Seferi’nde Kafkas taraflarında serasker oldu. Bakü'yü Rusya’nın zabdetmesine fırsat vermesinden dolayı 1135/1722-23 tarihlerinde seraskerlikten azledildi. Azl haberini almadan önce Gence’yi zaptetti ve buranın idaresini Mehmed Kuluhan’a bıraktı. Oradan Erzurum’a gitti fakat o bölgede orduya erzak yetiştirecek daha faal bir vali gerektiği için azledildi ve yerine 1136/1723-24 tarihinde Musul Valisi Vezir Hacı Mustafa Paşa atandı (Şemseddin Sȃmȋ 1889: 563). Osmanlı Müellifleri (Akbayar 1996:778)’ne göre, kötü hizmetten dolayı İçel mutasarrıflığına tayin edildi. Rebiyülȃhir 1136/Ocak 1724 tarihinde Tiflis’den İçel’e gitmek üzere Erzurum’a dönerken yolda vefat ettive Erzurum’a defnedildi. Tuhfe-i Nȃ’ilî'de ise ölüm tarihi Rebiyülȃhir 1162/ 1726 gösterilir. Fakat verilen Hicri tarih 1726'ya değil Mart-Nisan 1749'a tekabül etmektedir. Bu tutarsızlık Bursalı'daki tarihin daha doğru olduğunu düşündürmektedir.
Mehmed Süreyya, İbrahim Paşa’nın nazma ve nesre kadir olduğunu ifade etse de kaynaklarda herhangi bir eserine rastlanamamıştır.
Kaynakça
Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ, Sicill-i Osmânî. C. III. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 778.
Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî - Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.I. Ankara: Bizim Büro Yay.176.
Şemseddîn Sâmî (1306). Kâmusu’l-A’lâm. C. I. İstanbul: Mihran Matbaası.563.