Madde Detay

Mehmed bin en-Neccâr adında bir tüccarın oğludur. Dedesi ticaret için Karaman’dan İstanbul’a geldi ve burada bir mescit yaptırdı. Babası da İstanbul’dan Üsküp’e gitti. Üsküp’te bir mescit yaptırdı ve burada vefat etti. Dülger-zâde Mehmed Efendi Üsküp ulemasından dersler aldı. Daha sonra hemşehrisi İshâk Efendi sayesinde Sahn-ı Semân medreselerinde eğitim gördü ve 942/1535-36 yılında mülâzım oldu. İlk olarak Sire Medresesi’nde müderrisliğe başladı. Daha sonra Bursa Hamza Bey Medresesi, Çekmece Medresesi, Sofya Mehmed Paşa Medresesi’nde müderrislik yaptı. 958/1551 yılında Edirne Halebiye Medresesi’ne atandı. 960/1552-53 yılında bu görevinden azledildi. 962/1554-55 yılında Bursa Sultaniyesi’ne terfi etti. Cemaziyelevvel 966/Şubat-Mart 1559’da Sahn-ı Semân’a atandı. Rebiülahir 969/Aralık-Ocak 1561-62’de Bağdat kadılığına tayin edildi. Muharrem 972/Ağustos-Eylül 1564’te seksen akçe ile emekli edildi. Safer 977/Temmuz-Ağustos 1569 tarihinde vefat etti. Ebî Eyyûb-i Ensârî Türbesi yakınında medfundur. Arapça ve Türkçe şiirleri vardır. Aynı zamanda hüsn-i hatta kudreti azımsanmayacak derecededir.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmânî. C.3. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nail Tuman, Tuhfe-i Nâ’ilî. Ankara: Bizim Büro Yay.

Özcan, Abdülkadir (hzl.) (1989). Şakâyık-ı Nu’mâniyye ve Zeylleri, Nev’î-zâde Atâyî, Hadâ’iku’l-Hakâyık fî Tekmileti’ş-Şakâyık. İstanbul: Çağrı Yay.