Madde Detay

Doğum tarihi ve yeri bilinmemektedir. Asıl adı Ahmed’dir. Ahmed Râmiz Bey olarak tanındı. Silahşor-ı hassadan ve dergâh-ı âlî gediklilerinden idi. Ordu ile yolda iken 1202/1787-88 yılında vefat etti. Bazı kaynaklarda (Erdem 2007: 287), Altunî-zâde Râmiz Mustafa Bey’le aynı kişi olarak kabul edilse de bu iki şairin müşterek özellikleri silahşörlük yapmaları ve mahlaslarının Râmiz olmasıdır. Nitekim Altunî-zâde Râmiz Mustafa Bey hakkında bilgi bulunan kaynaklarda (Erdem 1994: 117-118; Akbayar 1996: 1349)’da şairin asıl adı Mustafa’dır. Ahmed Râmiz Bey hakkında bilgi bulunan kaynaklarda ise (Kılıç: 61-62; Silahdar-zâde: 21b; Akbayar 1996: 1349) şairin asıl adı Ahmed’dir.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Şefkat (Kılıç: 61-62) ve Silahdar-zâde (vr. 21b) tezkirelerinde şiirlerinden örnekler bulunmaktadır.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmanî. C. 4. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Erdem, Sadık (hzl.) (1994). Râmiz ve Âdâb-ı Zurafâsı (İnceleme-Tenkitli Metin-İndeks-Sözlük). Ankara: AKM Yay. 117-118.

Erdem, Sadık (2007). “Râmiz”. Türk Dünyası Ortak Edebiyatı, Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 7. Ankara: AKM Yay. 287.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 366.

Kılıç, Filiz (hzl.) (yty.). Şefkat Tezkîre-i Şu‘arâ-yı Şefkat-i Bagdâdî.http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10742,metinsbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 06.06.2014]. 61-62.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.I. Ankara: Bizim Büro Yay. 322-323.

Silahdar-zâde Mehmed Emin. Tezkire-i Şuara. İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi. T 2557. 21b.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1990). “Râmiz Ahmed Bey”. C. 7. İstanbul: Dergâh Yay. 278. 

Gazel

Arsa-i aşka gel ey dervîş ışık özün erit

Şem‘veş mahv-ı vücûd eyle koma cismin erit

Bu memergâhda bir eglenecek menzil yok

Durma ser-menzil-i maksûda varınca yürü git

Lâleden ey gül-i ter gûşuna kurşun m’akdı

Nâlesin bülbül-i zârın da kulak tut bir işit

Zîb-i ân olmuş o kaytan hat-ı leb göstermiş

Câme-i hüsnüne bir başka kesem ince şerit 

Ey rakîb bir sürü kelpesi cem‘iyyet olup

İt köpek ü rengi et der başına bir alay it

Enseden takılıp ol çeşm-i gazâlı gördüm

Sayd içün hışlayarak ardına düşmüş bir it

Gerdenimden dagıla darb-ı hanâk-ı hecrin

Boynuma rişte-i ham-der-ham-ı zülfün bend it

Geri kaldıysa koyun sâ‘ati bir diş bendir

Yürüyüp işleye tâ koynun içinde çıt çıt

Gör ne keyfiyyet-i tâze verir köhne bedene

Ko hele bâde-i aşkı hum-ı dilde eskit

Ramazânda yâ sahûr vakti ne hoş et’imedir

Ehl-i keyfe katayıf rinde makarnalı simit

Nutkun iksîrdir altun ede hâk-i siyehi

Şemsîsin Râmiz onunçün sözün ahmer kibrît

(Kılıç, Filiz (hzl.). Şefkat Tezkîre-i Şu‘arâ-yı Şefkat-i Bagdâdî.http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10742,metinsbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 06.06.2014]. 61-62.)