Madde Detay

Üsküdar’da doğdu. Asıl adı Ahmed’dir. Şeyh Seyyid Raûfî Ahmed Efendi olarak tanındı. Köstendilli Ali Efendi’nin halifesi olup Halvetiye’ye bağlı Ramazaniye tarikatının Raûfiye kolunun kurucusudur. Üsküdar Sinanpaşa Camiinde imamlık yaptıktan sonra Üsküdar doğancılar semtinde kendi tarikatını ve tekkesini kurdu. Sultan III. Osman tarafından birkaç kez ziyaret edildi. İstanbul’da vefat etti ve Üsküdar Doğancılarda Sinan Paşa Camii bahçesine gömüldü. Ayvansarâyî (Ekinci 2013: 108)’ye göre Süleyman Paşa Camiinde defnedildi. Vefat tarihi kaynaklarda farklılık göstermektedir. Mehmed Tâhir (2000: 76) 1171/1757-1758; Müstakimzâde (2000: 229a) “Sâ‘atü’l-hicret” terkibiyle 1170/1756-57; Ayvansarâyî (Ekinci 2013: 108) Müstakimzâde’ye ait olduğunu söylediği “Ra’ûfâ kıl Ra’ûfî’ye makâmın mesned-i me’vâ” mısraı ile 1170/1756-57 olarak vermiştir. Râmiz (Erdem 1994: 142) ise 1161 yılında vefat ettiğini söyledikten sonra “Ra’ûfâ kıl Ra’ûfî’ye makâmın cennet-i me’vâ” mısraı ile vefat tarihini tamiyeli olarak 1161/1748 olarak göstermiştir.

Kaynaklarda, alim, ârif ve fazıl bir kimse olarak anlatılan Ruûfî'nin eserleri şunlardır:

1. Dîvân: Ankara Milli Kütüphane’de MK YZ FB 341 arşiv numarasıyla kayıtlı olup tevhit ve naatlardan oluşmaktadır (Cunbur 2007: 301).

2. Kurretü’l-Uyûn: Türkçe risalelerden oluşmaktadır (Mehmed Tâhir 2000: 76).

3. Mecâlis: Raûfî’nin vaazlarından oluşmaktadır. Müellif hattıyla yazılmıştır. Galata Mevlevihanesi Kütüphanesi’ndedir. Altmış altı meclisten oluşan eserin dili Arapçadır (Mehmed Tâhir 2000: 76).

Bursalı Mehmed Tâhir (2000). Osmânlı Müellifleri. C. I. Ankara: Bizim Büro Yay. 76.

Cunbur, Müjgân (2007). “Raûfî”. Türk Dünyası Ortak Edebiyatı, Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 7. Ankara: AKM Yay. 301.

Ekinci, Ramazan (hzl.) (2013). Hâfız Hüseyin Ayvânsarâyî-Vefeyât-ı Ayvânsarâyî (İnceleme-Tenkitli Metin). İstanbul: Buhara Yay. 108-109.

Erdem, Sadık (hzl.) (1994). Râmiz ve Âdâb-ı Zurafâsı (İnceleme-Tenkitli Metin-İndeks-Sözlük). Ankara: AKM Yay. 142-143.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 377.

Müstakîm-zâde Süleyman Sa’deddin Efendi (2000). Mecelletü’n-Nisâb (Tıpkıbasım). Ankara: KB Yay. 229a.

Raûfî Şeyh Seyyid Ahmed. Divan. Ankara Milli Kütüphane, Milli Kütüphane Yazmalar Koleksiyonu MK YZ FB 341. 3b-4a.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1990). “Raufî Seyyid Ahmed”. C. 7. İstanbul: Dergâh Yay. 289.

Kopar bir gün mukarrer bil kıyâmet

Kıyâmetden belirdi çok alâmet

Olupdur nefse nefsi cümle ‘âlem

Cihânda kalmadı gitdi sadâkat

Gece gündüz murâdı celb-i mâldır

Degil maksûdu halkın dîn diyânet

Eger hak söylesen kılsan nasîhat

Kabûl etmez eder belki adâvet

Geçinir her birisi ehl-i irfân

Dürûg u kizbin add eder zarâfet

Sorarsan geçinirler şâh-ı dervîş

Satar âriflere keşf [ü] kerâmet

Mürâyîler bu halkın çogu şimdi

Öger kendin satar halka velâyet

Giyip cübbe vü destâr ba‘zı hayvân

Meşâyîhden geçinir yok riyâzet

Eder dünyâ için dînini zâyi‘

Gece gündüz olur kârı dalâlet

Kamunun matlabın bildim muhakkak

Riyâsetdir riyâsetdir riyâset

Ra’ûfî sa‘yile menzil alınmaz

Meger Hak’dan sana ere hidâyet

Kula kulluk yaraşır turma sa‘y et

İbâdet kıl ibâdet kıl ibâdet

Murâdım hâsıl olmaz deme çalış

İrer bir gün sana Hak’dan inâyet

(Raûfî Şeyh Seyyid Ahmed. Dîvân. Ankara Milli Kütüphane, Milli Kütüphane Yazmalar Koleksiyonu MK YZ FB 341. 3b-4a).