Madde Detay

Asıl adı Sâmî İzzet Efendi’dir. İzzet mahlasıyla tanınmasına rağmen şiirlerinde Sâmî mahlasını kullandı. Enderunlu sanıyla tanındı. Babası mehterbaşı Osman Ağa, kardeşi Enderunlu Râsih Efendi’dir. III. Selîm zamanında enderun-ı hümayunda seferli odasına girmiş, bir müddet sonra çavuş sınıfına dâhil olmuş, daha sonra ise hâne-i hâssada görevlendirilmiştir. II. Mahmûd zamanında yeteri kadar maaşla emekli edilmişken 1260/1844 yılında vefat etti.
Fatîn, Sâmî İzzet Efendi’yi hüner sahibi bir şair olarak değerlendirir. Şiirlerinin ise makbul ve muteber olduğunu ifade eder (Çiftçi yty: 214).

Aktan Ali, Abdülkadir Yuvalı ve Metin Hülâgü (hzl.) (1996). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmânî. C. III. İstanbul: Sebil Yay.

Çiftçi Ömer (hzl.) (yty.). Fatîn Dâvud, Hâtimetü’l-Eş’âr. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10736,metinpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 10.07.2014]

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri.  C.I. Ankara: Bizim Büro Yay.

Gazel
Dil hamûşî-i leb-i nâzüki rencîdesidir
Neş’e-i dâr-ı suhan gevher-i sencîdesidir

Yirdeki yüze basılmaz dinir amma kulunun
Ayak altında kalan cebhe-i mâlîdesidir

Hat degil zâhir olan tarf-ı leb-i alında
Âşıkın târ-ı şuâ’ı nigeh-i dîdesidir

Ca‘d-ı müşgîndir iden âşıka îrâs-ı zarâr
Genc-i hüsnün var ise ejder-i pîçîdesidir

Hâlimi ben bilemem nemdir iden fâş hele
Sâmî’nin eşk-i ter-i dîde-i gam-dîdesidir
(Çiftçi Ömer (hzl.) (yty.). Fatîn Dâvud, Hâtimetü’l-Eş’âr. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10736,metinpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 10.07.2014]. 213-214.(