Madde Detay

Asıl adı Ahmed olan âşık şiirlerinde Şevkî mahlasını kullanmıştır. 19. asırda yaşayan âşığın şiirlerine bakılarak Kuzey Doğu illerinden birine mensup olduğu çıkarılabilir. 1877’de Osmanlı Rus Savasları için söylediği bir destanı ve Tanzimat-ı Hayriye’yi öven bir destanı mevcuttur. Hem hece hem de aruzla yazan âşık, zamanının güçlü şairlerindendir (Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi 2007: 97). 

Uraz, Murat (1933). Halk Edebiyatı Şiir ve Dil Örnekleri. İstanbul: Sühulet Kütüphanesi.

Yaz. Krl. (2007). “Şevkî, Ahmed”, Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 8. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yay. 97.

Gazel

Bihamdillah selâm aldım, bugün cananın ağzından

Sanasın dökülür dürler, lebi mercanın ağzından!

Geçen aşk serencamım nezaket eyleyip bir bir,

İşidip anı aklım gitti bir yaranın ağzından!

Ne değlü var ise cürmüm, dedim lütfünle af eyle

Ki zira çok hata sadır olur insanın ağzından!

Seni vermem ele ben, bir yana olsa cihan halki

Şikâr almakkati meşkül olur arslanın ağzından!

Eğer şimden geri (Şevkî) ölürsem gam değil zira;

Duyunca buseler aldım, şehi hubanın ağzından!

Uraz, Murat (1933). Halk Edebiyatı Şiir ve Dil Örnekleri. İstanbul: Sühulet Kütüphanesi. 74.