Madde Detay

Seyfettin Ermişoğlu, 1927'de Artvin'in Şavşat’ın Yavuzköy (Mamanelis) köyünde doğmuştur (Karadeniz 2002: 180). Babasını küçük yaşlarda kaybeden Ermişoğlu (Günver 2012: 38) beş kardeşin dördüncüsüdür. Babaannesi Sona Hoca; evinin bir katını okul hâline getirmiş, yaşlı genç, erkek kadın herkese ders vererek halkın ulusal duygularını geliştirmiştir (https://www.serhadartvin.com/?page=makale&file=makaleGoster&id=1512;). İlkokulu Şavşat’ta bitirdikten sonra öğretmenlerinin desteği ile Kars Cilavuz Köy Enstitüsüne kaydolmuş, 1946'da enstitüden mezun olmuştur (Ermişoğlu 2003: 3). Köy enstitüsündeyken uygulama eğitimi için vekil öğretmen olarak Bereket köyüne atanmış, köylülerden birinin evinde misafir olarak kalmıştır (Günver 2012: 38). Daha sonra öğretmenlik ve okul müdürlüğü görevlerinde bulunmuş, on yıl Şavşat Halk Eğitim Merkezinde eğitimci ve merkez müdürü olarak çalışmıştır. Bu esnada 1967-1972 yılları arasında Şavşat Halk Eğitimi Bülteni’ni çıkarmıştır (Ermişoğlu 2003: 4). Şavşat'a halk kütüphanesini kazandırmış; Trabzon’da açılan öğretici filmler kursuna Şavşat adına katılmıştır. Köylerde eğitim çalışmaları yapan âşık, birçok köyde köy kalkınma kooperatiflerinin kurulmasına öncülük eder. El sanatları kurslarıyla yerel kültürün canlandırılmasına aracılık eder. Altı çocuk babası olup Bursa'da yaşamaktadır (www.serhadartvin.com).

Seyfi, şiirlerini hece ölçüsüyle oluşturmuş; tam ve zengin kafiye kullanmış; koşma, semai ve destan nazım biçimlerinde yazmıştır. Artvin’in savunmasında Erzurumlu Nene Hatun gibi ön saflarda yer alan ve önemli bir direniş figürü olarak öne çıkan Çiçek Nene hakkında bir şiiri de mevcuttur (Güven 2018: 258). Araştırmacı Bekir Karadeniz Artvinli Halk Şairleri çalışmasında şairin ilk kez yayımlanan şiirlerine yer verir (Karadeniz 2002: 180-188), daha sonra Seyfi’nin büyük oğlu Necmettin Ermişoğlu, şiirlerini Geç Kaldım (2003) ve Geç Kaldım 2 (2017) adlarıyla yayımlar. "Seyfi, âşık tarzı şiir geleneğinin öne çıkan kaidelerinden tapşırmaya önem vermiş, şiirlerinin son bendinde mahlasını kullanmıştır. Hazırlıksız şiir söyleme hususundaki ustalığı Efkâri ve Ummani ile olan karşılaşmalarında ortaya çıkmaktadır" (Ermişoğlu 2003: 226-243). Şiirlerinde sade ve anlaşılır bir Türkçe kullanmıştır.

Küçük yaşlarda şiire ve edebiyata ilgi duymaya başlayan Ermişoğlu, ilk şiirini henüz ilkokul üçüncü sınıftayken Atatürk’ün ölümü üzerine yazar (Ermişoğlu 2003: 4). İlk şiirlerinin büyük bir bölümü kaybolmuştur. 1945'ten sonra yazdığı şiirlerini deftere aktarır, 1946 yılından itibaren Seyfi mahlasını kullanmaya başlar (Karadeniz 2002: 180).

Pek çok yarışma ve şenliğe katılmış, buralardan birincilik de dâhil olmak üzere çeşitli ödüller almıştır. Yöresinden birçok âşığın duyulması ve kaynaklara aktarılmasına yardımcı olmuştur (Karadeniz 2002: 180). Türk Dil Kurumuna çeşitli derlemeler göndermiştir (Ermişoğlu 2003: 4). Yayımlanmayı bekleyen derlemeleri de mevcuttur (www.serhadartvin.com). Ardanuç’ta Âşık Efkâri ile karşılıklı söyleşmişlerdir (Ermişoğlu 2003: 4). Efkâri’ye, Aşık Veysel’e, Eksin'e , Aşık Kara’ya sevgisini belli eden şiirler söylemiş (Ermişoğlu 2003: 202-205); Efkâri’ye bir nazire yazmıştır (Ermişoğlu 2003: 225). Ermişoğlu, köy köy dolaşan âşıkların aşıladığı şiir yazma isteğinin halkın edebiyata ilgisini arttırdığını dile getirmiş, Artvin'den çok ozan çıkmasını buna bağlamıştır. İlaveten Artvin'in büyülü doğasının da şairler üzerinde etkili olduğunu ifade etmiştir (www.serhadartvin.com).

Ozanları; bir ulusun konuşan dili, gören gözü, işiten kulağı olarak niteleyen şair (www.serhadartvin.com;); sevgi, güzellik, Allah sevgisi, gurbet, vatan sevgisi, emeklilik, yaşlılık, toplumsal öğütler, doğa, yaşadığı şehirler, milli bayramlar, kurtuluş günleri, Atatürk sevgisi, Avrupa Birliği, muhtar seçimleri, liderler, ekonomik kriz gibi temaları ele alarak oldukça geniş bir yelpazede şiir yazmıştır. Sözü edilen konuların yanısıra Noel Baba’ya Dilekçe adlı şiiri gibi alışılmamış konuları içeren şiirleri de mevcuttur (Ermişoğlu 2003: 190).