SEYHANÎ, Mehmet Seyhani

(d. 06.04.1959 / ö. -)
âşık
(Âşık / 20. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Mehmet Seyhani, 6 Nisan 1959 tarihinde Erzincan'ın Tercan İlçesine bağlı Mamahatun Mahallesi'nde dünyaya gelmiştir. Orta hâlli bir ailenin dördüncü çocuğudur. Bazı şiirlerinde bu durumunu anlatmaktadır. İsmi babası tarafından koyulmuştur. Mehmet Seyhânî, hem anne hem de baba tarafından hatırı sayılır bir soya sahiptir. Babası Hacı Veli, taş ve doğrama ustası Fazıl Bey'in oğludur. Okumuş, medrese tahsili görmüş, takva sahibi bir zattır. Dedesi Şakiroğullarından Salih Bey'dir. Kendisi Bayburt'un yerlisidir. Burada yaşamış ve halıcılık ile uğraşmış, sevilen bir kişidir. Aynı şekilde annesi de Tercan'da Celepoğulları diye tanınan bir sülalenin kızıdır. Kendisi evli ve üç çocuk babasıdır. Seyhânî, çocukluğunda sıkıntılarla mücadele etmek zorunda kalmıştır. Bu sebeple Tercan'da başladığı eğitimi, lise birinci sınıfta son bulmuştur (Aydın 2008: 421-422).

Seyhânî, eğitim hayatının lise başında sona ermesinden sonra âşıklara ve âşıklık geleneğine merak salmış, birçok ünlü âşıkla zaman geçirmiştir. Rüyasında bade içmek, çağrılmak, haberdar edilmek gibi âşıklık alâmetleri Seyhânî'nin de başına gelmiştir. Âşık, saz çalıp şiir söylemeye başladıktan sonra, önemli üstatları okumuş, bu kişilerin hayatlarını özenle incelemiş ve kendi şiir üslubunu oluşturmuştur. İncelediği âşıklar arasında onu en çok etkileyen isimlerin başında Âşık Sümmani ve Erzurumlu Âşık Yaşar Reyhânî'nin olduğunu ifade etmiştir. Hayat felsefesine göre âşık, öncelikle toplum içinde yaşadığından dolayı toplumla iç içe olmalı, samimiyetini onlara hissettirmelidir. Âşığın dikkat çeken bir başka özelliği ise millî konulardaki hassasiyeti ve vatana bağlılığı, vatan sevgisidir. Onun bu görüşleri millî şairleri hatırlatan bir düşünce sistematiği ile eserlerinde dile getirilmiştir. Şiirlerinin bir başka özelliği ise tabiat unsurlarının ve sevgi öğelerinin fazlaca kullanılmış olmasıdır. Ayrıca şiirlerinde milleti idare edenleri de unutmamış ve bu konuda da şiirler söylemiştir. Kısa sürede ortaya koyduğu eserlerle ünlenen âşık, ilk yıllarda soyadını mahlas olarak kullanmış fakat bir süre sonra yanında çalıştığı ustası Erzurumlu İsrafil Taştan ona bugün de kullanmakta olduğu Seyhânî mahlasını vermiştir. Sanatçı kişiliğiyle sosyal hayatında da oldukça başarılı işlere imza atan Mehmet Seyhanî, birçok sivil toplum kuruluşu ve kaymakamlığın ödüllerine layık görülmüştür. Erzincan halkının gönlünde önemli bir yere sahip olan Seyhanî, âşıklık geleneğine de elinden geldiğince hizmet etmiştir. Yetiştirdiği âşıkların başında Yavuz Çıragî gelir. Ayrıca oğulları Cengizhan ve İlteriş Kağan'ı da bu yönde eğitmektedir (Aydın 2008: 422-428).

Kaynakça

Aydın, Oğuzhan (2008). "Mehmet Seyhanî". Sazın ve Sözün Sultanları. C. 1. Ed. Fatma Ahsen Turan, Başak Uysal, Zemzem Keleşabdioğlu, Emrah Gökçe. Ankara: Gazi Kitabevi. 421-428.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: DR. ÖĞR. ÜYESİ DİLEK TÜRKYILMAZ
Yayın Tarihi: 27.08.2019
Güncelleme Tarihi: 11.12.2020

İlişkili Maddeler

Sn.Madde AdıD.Tarihi / Ö.TarihiBenzerlikİncele
1Ümit Aktaşd. 28 Ağustos 1955 - ö. ?Doğum YeriGörüntüle
2Rıfkı Kaymazd. 22 Şubat 1950 - ö. 22 Şubat 2010Doğum YeriGörüntüle
3Hüseyin Alacatlıd. 13 Şubat 1967 - ö. 23 Mayıs 2002Doğum YeriGörüntüle
4Ümit Aktaşd. 28 Ağustos 1955 - ö. ?Doğum YılıGörüntüle
5Rıfkı Kaymazd. 22 Şubat 1950 - ö. 22 Şubat 2010Doğum YılıGörüntüle
6Hüseyin Alacatlıd. 13 Şubat 1967 - ö. 23 Mayıs 2002Doğum YılıGörüntüle
7Ümit Aktaşd. 28 Ağustos 1955 - ö. ?MeslekGörüntüle
8Rıfkı Kaymazd. 22 Şubat 1950 - ö. 22 Şubat 2010MeslekGörüntüle
9Hüseyin Alacatlıd. 13 Şubat 1967 - ö. 23 Mayıs 2002MeslekGörüntüle
10Ümit Aktaşd. 28 Ağustos 1955 - ö. ?Alan/Yüzyıl/SahaGörüntüle
11Rıfkı Kaymazd. 22 Şubat 1950 - ö. 22 Şubat 2010Alan/Yüzyıl/SahaGörüntüle
12Hüseyin Alacatlıd. 13 Şubat 1967 - ö. 23 Mayıs 2002Alan/Yüzyıl/SahaGörüntüle
13Ümit Aktaşd. 28 Ağustos 1955 - ö. ?Madde AdıGörüntüle
14Rıfkı Kaymazd. 22 Şubat 1950 - ö. 22 Şubat 2010Madde AdıGörüntüle
15Hüseyin Alacatlıd. 13 Şubat 1967 - ö. 23 Mayıs 2002Madde AdıGörüntüle