SIRRÎ, Kethüdâbey-zâde Sırrî Bey

(d. ?/? - ö. ?/?)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

Sultan III. Mustafa devri (1171/1757-1188/1774) şairlerindendir (Tayyar-zâde Atâ 1328: IV/213). Tekirdağlıdır. Doğum ve ölüm tarihi hakkında kaynaklarda bilgi yoktur. Mecelletü’n-Nisab’da adının Ali b. İbrahim olduğu yazılıdır (Müstakim-zade 1928: 253). Sırrî’nin Tekirdağ mahkemesi kâtiplerinden olduğu ve mahkemelere ait yazışma kurallarını iyi bildiği söylenmektedir. Nerede ve hangi tarihte öldüğü hakkında da kaynaklarda bir bilgi yoktur. 

Sırrî’nin tarihçi yönünün de olduğu ve 1171/1757-58 Osmanlı Müellifleri’nde kayıtlıdır (M. Tahir 1333: III/70). Ancak bu eserler elde yoktur. Sırrî, şiir ve inşanın inceliklerini iyi bilen, oldukça güzel şiirleri bulunan asrın değerli şairleri arasında sayılmıştır (Erdem 1994: 159). Ancak bir şair olarak ne tür şiirler yazdığı ve bunlardan örnekler elimize ulaşmamıştır. Tayyar-zâde Atâ Tarihinde şaire ait bir beyit yer almaktadır (1328: IV/213).

Tuhfe-i Nâilî’de (Odabaşı 2009: 349), “ Kethüdâ Beyzade Sırrî” ve “Sırrî Bey” başlığı altında verilen “Sırrî”ler de aynı şahsiyettir. 

Kaynakça

Bursalı Mehmed Tâhir (1333). Osmanlı Müellifleri. C.III. İstanbul. 70.

Erdem, Sadık (hzl.) (1994). Râmiz ve Âdâb-ı Zurafâsı. Ankara: AKM Yay. 159.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i NâilîDîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay.

Mehmed Süreyyâ (1311). Sicill-i Osmânî Yahud Tezkire-i Meşâhir-i Osmâniyye. C.III. İstanbul: Matbaa-yı Âmire. 14.

Müstakim-zâde Süleyman Sa’deddîn Efendi (2000). Mecelletü’n-Nisâb. (Tıpkıbasım). Ankara: KTB Yay. 253.

Odabaşı, Mihrican (hzl.) (2009). Tuhfe-i Nâilî ,Metin ve Muhteva. Yüksek Lisans Tezi. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi.

 

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: DOÇ. DR. MUSTAFA ARSLAN
Yayın Tarihi: 21.11.2014
Güncelleme Tarihi: 22.08.2021

Eserlerinden Örnekler

Olunca pertev-efken hâneni vîrân iderler ol

Kimi ki mihrbân zanneyledim nâ-mihrbân gördüm

(Tayyarzâde Atâ (1328). Tarih-i Atâ. C. IV. İstanbul. 213.)