VEHBÎ, Derviş İbrahim Vehbî Efendi

(d. ?/? - ö. 1216/1801-02)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / 18. Yüzyıl / Anadolu-Osmanlı-Türkiye)
ISBN: 978-9944-237-86-4

İsmi Ahmed Zeki'dir. Hersek civarındaki İstolçe'de doğdu. Medrese tahsilini bitirdikten sonra Saraybosna, Travnik ve çeşitli yerlerde kadılık yaptı. 1216/1801-02'de Travnik şehrinde vefat etti (Kurnaz 2001:1181). Burada medfundur (Kurnaz 2001: 1181). Vehbî, 1187-1211/1773-1797 yılları arasını kapsayan Bosna-Hersek Tarihi'ni yazdı. Fatîn Tezkiresi'nde bir miktar şiiri olduğu kayıtlıdır. Hem bir gözü görmediği hem de şiirleri Sünbülzâde Vehbî ile karıştırıldığı için, mahlasının geçtiği şiirlerde, “he” harfinin bir gözünü mürekkeple kapatırmış.

Hazım Şabanovic, Dîvânı'nın bilinen tek yazma nüshasının, Zagreb Orijentalna Zbirka Jugoslavenske Akademije Znanosti i Umjetnosti br. 10'da bulunduğunu söylüyor. Dîvân'ı basılmıştır (Bosna-Hersek 1178/1773; 1211/1796-97)

 

Kaynakça

Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. Fatin Davud. Taşbaskı. 446.

Komisyon (1986). "Vehbî”. Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi. C. VIII. İstanbul: Dergâh Yay. 524.

Kurnaz, Cemal-Mustafa Tatcı (hzl.). (2001). Tuhfe-i Nâilî, Mehmet Nail Tuman. Ankara. Bizim Büro Yay.

Şabanovic, Hazım (1973). Knjisevnost Muslimina Bih na Orijentalnim Jezicima. Sarajevo. 518.

Madde Yazım Bilgileri

Yazar: PROF. DR. İSMAİL HAKKI AKSOYAK
Yayın Tarihi: 24.06.2014
Güncelleme Tarihi: 12.11.2020

Eserlerinden Örnekler

GAZEL-İ MUSANNA BE-SANAT-I MÜSÂVİ-ADED

Bu sûret ıttırâd-ı bâb-ı asl u fer'e dâ'irdir

Muhabbetle meveddet ey dil-ârâ manîde birdir

Nihân-ı nokta-i nûn olsa sırr-ı hey'et-i eşyâ

Mebâdî-i nazardan remz-i bünyâna mebâdirdir

Serîr-ârâ-yı arş olsa bu fer kürsî-i vâiz

Yine ehl-i riyâ zîr-i çomâğ-ı rind-i zâcirdir

Kerem temlîki mahlûl kaldı merg-ı Bermekilerle

Berât eyler kederde baş kalem maktû-ı çâkerdir

Bu tîre tâli-i bed-bahta zîf-i sîm ise bâis

Gınâ-yı tesliyet-bahş eyleyen sâf-ı zamâyirdir

Dilâ lutf-ı edânîden tama ümmîdini kaldur

Bu mevsimde kader dest-i atâyâ-yı ekâbirdir

Eger tard-ı gama zûr-ı mey-i gülfâm ile şimdi

Hüner-kârân âlim atâya dayatmazsa nâdirdir

Şifâ virse aceb mi sadr-ı bezme işve-i kânûn

Bu tavr-ı tarab-zâ kubbe-i mînâya dâyirdür

Gazel-gûluk lugaz şeklinde örf oldıysa ey Vehbî

Şiâr-ı kayd-ı derdi halline me'mûr şâirdür

(Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. Fatin Davud. Taşbaskı 446.)