Madde Detay

Hüseyin Sarıateş, 5 Ağustos 1971 tarihinde Sivas'ın Yıldızeli ilçesinde dünyaya gelmiştir. Âşık, eğitim hayatına ortaokuldan sonra devam etmemiştir. 1991 yılında askerliğini yapan Sarıateş, 1992 yılında orduevinde garson olarak çalışmaya başlamıştır. Bu dönemde tanıştığı Yeter Hanım ile askerliğinden yedi ay sonra evlenen Âşık Hüseyin Sarıateş, iki çocuk babasıdır. Âşık, gıda sektöründe servis elemanlığı, kasiyerlik gibi işlerde çalışmıştır (Özdemir 2010: 282).

Yurdusar mahlasını kullanan Âşık Hüseyin Sarıateş, mahlasını kimseden almadığını belirtir ve kitaplarında Umut Yurdusar ismini kullanmasını, kendi içindeki umudun bütün yurdu sarması dileği olarak açıklar. On iki yaşından beri şiir yazan âşık, şiirlerinde genellikle sevgiliye ve sazına olan aşkı, vatan sevgisi, toplumsal sorunlar ve aksaklıklar gibi konuları işlemiştir. Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'e olan sevgisine de şiirlerinde yer vermiştir. Bunların yanında zalim, haksız, zorba, hain, arsız, hırsız insanlara eleştirilerini şiirlerinde dile getirir. Sarıateş'in ailesinde kendinden başka ağabeyi de saz çalıp şiir söyleyebilmektedir. Âşığın etrafında, âşıklık geleneğine bağlı Kaleköy, Tüm Halk Ozanları, Ozander, Pir Sultan Abdal Kültür Derneği gibi çeşitli derneklere üyeliği sebebiyle pek çok âşık bulunmaktadır. Pir Sultan Abdal ve Mahzunî'yi üstad kabul eden Sarıateş, çağdaşlarından Kenan Şahbudak, Abdullah Oral ve Ali Nurşânî gibi âşıkların şiirlerini beğenerek okumaktadır. Âşık Hüseyin Sarıateş, âşık olmak için rüya görme ve bade içmeye inanmamaktadır. Sarıateş'in sazda ustası ağabeyi olurken, sözde ustaya sahip değildir. Ancak Hüseyin Sarıateş, Âşık Mahzunî'nin etkisiyle şiirler yazdığını belirtir. Hüseyin Sarıateş'in Yurdusar'ın Sahibidir Mahzunî adlı şiirinde ''A'sın dan Z'sine yaşamımda/ Dertlerimin tabibidir Mahzunî/ Mana âlemimin yaratacısı/ Bu kâbemin habibidir Mahzunî'' dizelerinden de Mahzunî'nin şairin şiir yaratımındaki rolü anlaşılmaktadır. Hüseyin Sarıateş, Âşık Mahzunî'nin ölümünün kendisi için bir dönüm noktası olduğunu belirtir. Mahzunî'nin şiirlerini sadece kitaplardan okumakla kalmayarak, şiirlerin sözlü icrasında da bulunmasının ne kadar önemli olduğu üzerinde durmuş ve bunun aksi bir durumu düşündüğünde ortaya çıkan ıstırabından bir ayda yüz elli tane şiir yazdığını belirtmiştir. Âşık Hüseyin Sarıateş, âşık makamlarını bildiğini, ancak halk hikayesi anlatmadığını ve tasnif etmediğini belirtmiştir. Şiirlerini hece vezniyle yazan âşık, kafiye düzenine de dikkat etmektedir. İrticalen şiir söyleyebilen Hüseyin Sarıateş, yazdığı şiirleri gözden geçirdikten sonra müsvedde kâğıtta ve dijital ortamda muhafaza etmektedir. Sarıateş, fasıl düzenlerini bilmekte, âşık atışmalarına ve âşık meclislerine de ara ara katılmaktadır. Âşıklık kolu hakkında kısmen bilgi sahibi olan Hüseyin Sarıateş, herhangi bir âşıklık koluna mensup değildir. Şiirlerini çeşitli etkinlikler, radyo programları ve dost ortamlarında icra eden Sarıateş'in albümü mevcut değildir. Ancak bunun yanısıra Zor Kapısı ve Anadolu'nun Bağrından adlı iki şiir kitabı bulunmaktadır. Hüseyin Sarıateş, âşıklık geleneğinin eskisi gibi devam ettirilmediği ve âşıklara gereken ilginin gösterilmediğinden şikayetçidir. Bu ilgi kaybı ona göre maddi zorlukları beraberinde getirerek, âşıklığın asıl meslekten sonra ikinci bir iş olarak görülmesine neden olmuştur. Bu durumda da âşıkların şiir üretim ve icrasına ayıracakları zaman, mecburen onlara para kazandıran işlerde tüketilmiştir. Şikayetçi olduğu bir başka konu âşıklık geleneğinin icra ortamlarındaki yetersizliktir. O şehir yaşamının şartlarından dolayı, âşık kahvehanelerinin bulunmadığı ve âşık meclisleri kurulmadığını söyler. Ancak kendisinin âşıklık geleneğinin devam ettirildiği yerlere giderek geleneği icra ettiğini belirtir. Âşık Hüseyin Sarıateş ne çocuklarından birini ne de bir başka kimseyi çırak olarak yetiştirmemiştir. Âşık katıldığı çeşitli etkinliklerde pek çok ödül almış, birçok festivale, şenliğe ve TV programına katılarak şiirlerini buralarda okuma fırsatı bulmuştur. Bununla birlikte Âşık Hüseyin Sarıateş, bir tez veya makaleye konu olmamıştır (Özdemir 2010: 282- 289).