Madde Detay

İstanbul’da doğdu. Doğum tarihi bilinmemektedir. Asıl adı Mehmed’dir. Seyyid Mehmed Hâşim Efendi olarak tanındı. Medrese öğrenimi gördü. Nakibüleşraf Es'ad Efendizâde’den mülâzım oldu. Müderrislik ve kadılık yaptı. Rumeli’de Tırhala kadısı iken Recep 1135/Nisan-Mayıs 1723’te vefat etti. Mezarı Tırhala’dadır. Hoş sohbet, nüktedan bir kimse olup ulema meclislerinin aranan kişisiydi.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Şeyhî Mehmed Efendi (Özcan 1989: 746), Safâyî (Çapan 2005: 724-727) ve Sâlim (İnce 2004: 706) tezkirelerinde şiirlerinden örnekler yer almaktadır.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmanî. C. 2. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 652.

Cunbur, Müjgân (2004). “Hâşim”. Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 4. Ankara: AKM Yay. 412.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî, İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay. 724-726.

İnce, Adnan (hzl.) (2005). Tezkiretü’ş-Şu‘arâ Sâlim Efendi. Ankara: AKM Yay. 705-706.

İpekten, Halûk, M. İsen, R. Toparlı, N. Okçu, T. Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 190.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 1192.

Müstakîm-zâde Süleyman Sa’deddin Efendi (2000). Mecelletü’n-Nisâb (Tıpkıbasım). Ankara: KB Yay. vr.439a.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakaik-ı Nu’mâniye ve Zeyilleri-Vekâyiü’l-Fudalâ. II-III. İstanbul: Çağrı Yay. 745-746.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1981). “Hâşim Mehmed Efendi”. C. 4. İstanbul: Dergâh Yay. 140.

Fahrü’l-ashiyâ vezîr-i a‘zam İbrâhim Pâşâ İstânbûl’da Şeh-zâde Câmi‘-i Şerîfi kurbunda müceddeden ihyâ ve icrâ eyledigi sebîl ü mekteb ü dârü’l-hadîse didigi târîhdir.

Bâreka’llâh mevki‘imde etdi bir âlî eser

Ol hidivv-i cûd-pîşe âsaf-ı şâh-ı cihân

Nice âsaf mühr-i re’yi pertev-endâz olalı

Oldu pür-nûr-ı sürûr ile zemîn ü âsmân

...

Cümle Kerrûbî ziyâret etseler âsârını

Birbirine müjdeler eyler kabûlüne hemân

Menba‘-ı âb u atâ olan vücûd-ı pâkini

Hıfz ede dâ’im hatâlardan Rahîm-i müste‘ân

Kim muvaffak oldu böyle mevki‘inde hayra kim

Sakfı olsun rûz-ı pür-sûz-ı haş(ı)rde sâyebân

Hâme-i kudret(i)le sebt oldu levh-i hikmete

Eyledim ilhâm ile târîhini anın beyân

Hâşim-i dâ‘î dilinden bir sebîl-i tehniyet

Oldu cârî sâl-i târîhi bu beyt-i dil-sitân

Nâvidân-ı zer lisân-ı hâl ile şerâb eder

Mâ iç İbrâhîm Pâşâ zemzemi kıldı revân (1132)

(Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî, İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay. 725-726.)