Madde Detay

Asıl adı Abdullah’dır. Çocukluğu ve gençliği İstanbul’da Firuz Ağa mahallesinde geçti. Üstadı Nahifî’ye talebelik etmenin yanında sıra onunla yakın bir dostluk kurdu. Şiir ve inşayı Nahifî'den öğrendiği için "Nahifî Sıdkî'si" olarak tanındı. Nuh Efendi'den mülazım oldu. Tikveş’te kadı olarak görev yapması sebebiyle Tikveş Kadısı namıyla da anıldı. 1160/1747-48 yılında vefat etti. Sicill-i Osmanî’de ise ölüm tarihinin 1162/1748-49 olarak gösterilmektedir (Akbayar 1996:1505).

Tezkirelerde, işitme özürlü olmakla birlikte geniş bilgisiyle tanınan, ince sözlü, dürüst,basiret sahibi bir kimse olduğu söylenir. Ona ait kalan tek şiir örneği tezkirelerdeki bir beyitten ibarettir. 

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreya Sicill-i Osmanî, İstanbul : Tarih Vakfı Yurt Yay. 5 : 1505.

Erdem, Sadık (hzl.) (1994). Râmiz ve Âdâb-ı Zurafâ’sı İnceleme-Tenkidli Metin-İndeks-Sözlük. Ankara: AKM Yay. 186.

Hüseyin Râmiz. Âdâb-ı Zurafâ. Süleymaniye Ktp. Es‘ad Efendi, Nu. 3873.vr.64a.

İnce, Adnan (hzl.) (2005). Sâlim Efendi Tezkiretü‘ş-Şu‘arâ. Ankara: AKM Yay. 463.

Mehmed Süreyya (1311). Sicill-i Osmânî Yâhûd Tezkire-i Meşâhir-i Osmâniyye. İstanbul. 3: 225.

Özdemir, Fatma (hzl.) (2009). Tuhfe-i Nâilî Metin ve Muhteva 1. Cilt S. 468-734. Yüksek Lisans Tezi. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi. 260.

Beyt 

Dâmen-i nahl-i güle dest irmez ise hârdan

Bûy-ı safvet-bahşı hâlîdir hele agyârdan

(İnce, Adnan (hzl.) (2005). Sâlim Efendi Tezkiret’üş-Şu‘arâ. Ankara: AKM Yay. 463.)