Madde Detay

Diyarbakır'da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Dicle Lisesinde tamamladı. 1990'da başladığı Çukurova Üniversitesi Makine Mühendisliği eğitimini yarıda bıraktı. 1998'de girdiği İstanbul Bilgi Üniversitesi Karşılaştırmalı Edebiyat Bölümünden 2003'te mezun oldu. 1999-2004 yılları arasında Bilgi Üniversitesinin yayınladığı Parşömen dergisinin yazı işleri müdürlüğünü yaptı. Sonrasında Yıldız Teknik Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Bölümünde yüksek lisansa başladı. 2011'de "Yeni Hayat Romanında Tarihsel ve Kültürel Alegoriler" başlıklı tezi ile yüksek lisansını bitirdi. Bu süre içerisinde bir yıl Güney Afrika Cumhuriyeti’nde Cape Town Üniversitesinde African Studies Bölümünde Afrika edebiyatı ve postkolonyalizm çalıştı. TRT İstanbul Televizyonu kültür sanat programları için uzun süre metin yazarlığı yaptı. İstanbul'da yaşamaktadır. Hikâye ve eleştiri kitaplarının yanı sıra Akçay Kitap-lık, Yedi İklim, Virgül, Kırklar, Hece, Hece Öykü, Adam Öykü, Parşömen, Kritik, Eylül Öykü, Özgür Edebiyat ve Hürriyet Gösteri gibi dergi ve gazetelerde yazılar yayımladı.

Edebiyat dünyasında hikâyeleri ile dikkat çekmiştir. 1990'da Çukurova Üniversitesi yılları onun hayatının dönüm noktası olmuştur. Üniversite yıllarında önce düşünce kitapları okumaya başlayan yazarın hayatındaki ilk kırılma noktası Ebubekir Eroğlu ile tanışmasıdır. 1996'da tanıştığı Eroğlu ile sonraki yıllarda da görüşmeye devam etmiştir. Edebiyata dair ilk yazıları 1994'te kitap tanıtımı ve söyleşiler ile başlamıştır. Adana'da bulunduğu yıllarda Selam adlı bir gazete ve Edebiyat Yaprağı adlı dergi çalışmasında bulunmuştur. Edebiyat anlamında ilk ciddi yazıları 1996'da Kitap dergisinde yayınlanmaya başlamıştır. Edebiyata olan bu ilgisi Çukurova Üniversitesinde 7 yıllık Makine Mühendisliği eğitimini son sınıfta bırakıp Bilgi Üniversitesi Karşılaştırmalı Edebiyat Bölümüne başlamasına neden olmuştur. Burada ders aldığı hocaları Murat Belge ve Jale Parla, Ahmet Sait Akçay'ın edebiyat anlayışında etkili olmuştur. İlk hikâyeleri Adam Öykü, Yedi İklim ve Hece dergilerinde çıkmaya başladı. Ahmet Sait Akçay, özellikle 90 Kuşağı diye adlandırılan içinde bulunduğu kuşakla iletişimini de 2000 yılında başlattı ve İnan Çetin, Sema Kaygusuz, Ömer Ayhan, Akın Sevinç, Rıza Kıraç, Özen Yula, Murat Sohtorik ve daha pekçok yazarla düzenli olarak her cuma günleri Leylek Kafe'de edebiyat buluşmaları gerçekleştirdi. Yapılan toplantılarda öyküler, yazılar tartışıldı (Uludağ, 2012). Ahmet Sait Akçay hem içerik hem de biçimsel yönden farklı bir hikâye anlayışı ile ortaya çıkmıştır. Hikâyelerinde de denemelerinde de eleştirel tonu duyulmaktadır. Yazar bir röportajında bu eleştiri tonuna dair şu açıklamada bulunmuştur: "Her iddialı metnin aslında eleştirel bir format taşıması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü, edebiyatın yenisi, o güne kadar üretilen geleneği altüst etme çabasına girmek durumundadır. Öncü metinlerin önceki kuşaklarla ilişkisini bu çatışma üzerinden okumak lâzım. Kurmaca da kendi çizgisinde zikzaklarla, yeniliklerle ilerlemek durumundadır. Rus Biçimcilerden Victor Shklovsky’nin sözünü şöyle değiştirerek aktarayım: Her yeni metin, bir önceki metinlere yapılan saldırıdır." (Kaplan, 2019). Bu açıklamaları Akçay'ın zaman zaman sert denilecek tonda eleştirilerini bilinçli yaptığını göstermektedir. Yazar, eleştirilerinde özellikle İslamcı genç kuşak yazarlarını ve onların eserlerini hedef alır. Bellekteki Huriler adlı kitabı hidayet romanları ve bu romanların yazarlarına dair sert eleştiriler içermesi ile gündem olmuştur. Hikâyelerinde toplumsal gerçekçi anlayışa karşı çıkmaktadır. 30'lu 40'lı yılların sesini yeni kuşakta duymak istemez. İlk hikayelerinde döneme eklemlenmeye çalışan yazar, zamanla kendi üslubunu oluşturmaya başlamıştır. Eserlerinde bilinçli cümle deformasyonları ile yapıbozum anlayışını kullanmıştır. Tek bir gerçeği anlatan hikâyelerin devrinin bittiğini düşünmektedir. Mukavemet kitabıyla çok çok kısa hikâye örnekleri vermiştir. Amacı hikâyede yeni biçimler denemek olduğu kadar, onun şiirden farklı bir tür olduğunu da kanıtlamaktır. Ahmet Sait Akçay hikâye yazarı yönünün yanısıra eleştirmen yönü de vardır. Eleştiri anlayışı metin odaklıdır. Metni merkeze alan okumalar yapıp yazar ve eseri hakkında değerlendirmelerde bulunmuştur. Bunun en önemli örneğini de Orhan Pamuk'u eleştirdiği eseridir.