Madde Detay

1966 yılında Ankara’da doğan İsmail Metin aslen Sivas’ın Divriği ilçesindendir. Evli ve iki çocuk babası olduğu bilinen âşık Türk Silahlı Kuvvetlerinden bir spor sakatlanmasına bağlı olarak malulen emekli olmuştur. İsmail Metin, Sivas kültürünü sazıyla tanıtmaya çalışmıştır. Annesi ve dedesinden etkilenen âşık, annesinin Çamşıhı türküleri söylediğini, dedesinin de Dertli Dertli gibi semahların, Başı Pare Pare Dumanlı Dağlar gibi türkülerin asıl kaynak kişisi olduğunu ifade etmiştir (Vardar 2008: 352-354). Hayatı hakkında ayrıntılı bilgi bulunmamaktadır.

Şiirlerinde Derdimend mahlasını kullanan âşığa göre Hakk âşıklığı, bu yolda hizmet etmeyen için nasip olmayan bir hâldir. Hakk âşıklığında bir perdenin kalkıp bir kapının açılması söz konusudur. Bunun için de bir mürşid-i kâmile ihtiyaç vardır. İsmail Metin de ilme büyük önem verir. Hacı Bektaşi Velî’nin “İlimle gidilmeyen yolun sonu karanlıktır." sözünü benimsemiştir. Derdimend’e göre halk âşıklığı halkın dertlerini, sevinçlerini, düğünlerini, bayramlarını, yaslarını ifade eder. Halk âşıklığında yörenin mızrabıyla ilgili ifadeler, şiir tekniğiyle ilgili birtakım bilgilendirmeler söz konusudur. Hakk âşıklığında ise usta çırağını şiir konusunda değil, hakikat onuşunda yetiştirir. Onu mânâdan haberdar eder (Vardar 2008: 352-354).

Derdimend, irticalen şiir söylemektedir. Şiirlerini bir defa yazmakta ve sözcük hatası ya da ufak bir hece kayması dışında çoğunlukla şiirleri üzerinde değişiklik yapmamaktadır. Nefes türünde şiir söylemektedir. Halk âşığı olmadığı için yarışmalara, atışmalara ve âşık fasıllarına katılmamıştır. Kendisine bade sunulduğunu ifade eden İsmail Metin, rüyaların kişinin nefes alıp vermesi gibi olduğunu düşünmektedir. Ona göre kişi nefes alırken dirilir, verirken ölür. Bu dünyanın da rüya âleminden bir farkı yoktur. Dünyaya kör olan rüyaya da kördür. Göz açıksa, dünyada da açıktır. İsmail Metin; Pir Sultan Abdal, Nesimî, Piranî Baba, Sadık Baba gibi isimler ustası olarak gördüğü isimlerdir. Hepsinin de dilinin ve anlatmaya çalıştıkları konunun yanı olduğunu söyler. Âşık İsmail Metin, müziğin bir iletişim aracı olup, evrensel bir tınısının ve niteliğinin olduğu belirtir. Müzik gönül iletişimini sağlamaktadır. Ona göre insan da bir saz gibidir. Saz, yerde durup çalınmadığını sürece bir şey ifade etmez. Eğer usta bir ele düşerse, o zaman çalanı ve söyleyeni iyi dinlemek gerekir. Âşığın Derdimend Nefesler adlı bir kitabı yayımlanmıştır (Vardar 2008: 352-354).