Madde Detay

1815 yılında dünyaya gelen Lütfî, Isparta’nın Uluborlu ilçesindendir. Hayatı, eğitim durumu ve edebî şahsiyeti hakkında kaynaklarda yeteri kadar bilgi yer almamaktadır. Âşık, 1871 yılında vefat etmiştir. Devrinin ileri gelen şairleri arasında gösterilmesine rağmen (Dilçin 2000: 57) âşığın elimizde Nasihat Destanı adında bir şiiri bulunmaktadır.

Dilçin, Dehri (2000). Edebiyatımızda Atasözleri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Köprülü, M. Fuad (2004). Saz Şairleri I-V. Ankara: Akçağ Yay.

Nasihat Destanı

Ey gönül her cânı hor görüp geçme

Kim bilir âdemde olan demişler

Âlâyı ednâyı zerrece seçme

Âdem sırrı olmaz beyan demişler

Hâl-i zârım kamu eyledim izhâr

Meşhur meselleri kıldım aşikâr

Nas içinde bu da kalsın yadigâr

Gerektir âşıka nişan demişler

Derviş isen sülûkünde mukîm ol

Ahd u ikrarında sabit kadîm ol

Her şeyin hikmetin anla fehîm ol

Lazımdır dervişe bürhan demişler

Rasgeldiğin divaneye taş atma

Bilip bilmediğin âdeme çatma

Çok yakın sen yapma keramet satma

Çok sürmez fâş olur yalan demişler

Sular gibi nehr-i hebaya akma

Kendi aybın gözle gayriye bakma

Gördüğün deliğe parmağın sokma

Ya akrep çıkar ya yılan demişler

Başladığın işi husûle getir

Elin tuttuğunu menzile yetir

İhmal etme maslahatın tiz bitir

Dona kalır sona kalan demişler

Her çağrılan yere acele gitme

Gördüğün meclise seğirtip yetme

Cemaatten evvel hareket etme

Zira ona alay bozan demişler

Mecliste kesret-i kelâm eyleme

İşine gelmedik sözü dinleme

İki eşit birden artık söyleme

Çok söyleyenlere lafzen demişler

Eğer âkil isen âşık-ı şeyda

Her başa müyesser olmaz bu sevda

Vadinde zerrece hulfetme asla

Birdir ikrar ile iman demişler

Sual olunmadık yerden sorulmaz

Ârif olan bu kelâma darılmaz

Sıkıntı çeker de sonra yorulmaz

Kendi işin kendi yapan demişler

Bu âlemde serserice gezersen

İblis gibi doğru yoldan azarsan

Halkı düşürmeğe kuyu kazarsan

İlden önce düşer kazan demişler

Nefs-i emareye olunca hâdim

Batıl zihinlere olursun âzim

Evvel eder sonra olursun nâdim

Her kusurun sonu pişman demişler

Bu remizi bilmek hayli müşkildir

Akl ile bulurum diyen cahildir

Kimde ne olduğu malum değildir

Ancak seçer eri meydan demişler

Bazı adam vardır gör ne münafık

Dane toplar gibi misali tavuk

Anın bir adına derler dalkavuk

Bir adına anın şeytan demişler

Terk-i vatan edip iller dolanma

Göz göre ayrılık oduna yanma

Gurbet iyi derlerse de inanma

Bağdat’tan şirindir vatan demişler

Terk-i dünya eden dünyayı neyler

Bilip bilmeyenler yabana söyler

Ben âşıkım deyü dava mı eyler

Bu aşkın miftahın bulan demişler

Harabat ehlinin aynına gelmez

Kamunun varını zerreye saymaz

Böyle bir girdaptır düşmeyen bilmez

Bu aşkı bir bahr-i umman demişler

Sen de olmak dile bu aşka hâtem

Lutfî bakî değil fanidir âlem

Evvel atamızdır Hazret-i Âdem

Sonumuz hak ile yeksan demişler

Dilçin, Dehri (2000). Edebiyatımızda Atasözleri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. 57-59.

Köprülü, M. Fuad (2004). Saz Şairleri I-V. Ankara: Akçağ Yay. 590.