Madde Detay

Asıl adı Eynehan iken değiştirip Ahmed yaptı. Priştinelidir. Şair Levhî ve Azmî’nin kardeşidir. Memleketinde bir miktar tahsil gördükten sonra İstanbul’a gelerek hazinedarbaşı Davud Paşa’ya hizmet eden şair onun aracılığıyla divan kâtibi oldu. Kanunî’nin büyük oğlu Sultan Mehmed sancağa çıktığında sır kâtibi olarak yanındaydı. Onun ölümünden sonra yeniden aslî görevine dönerek divan-ı hümâyûn kâtipliğine geçen Nûhî, önceleri şarap, daha sonra esrar ve afyon müptelası oldu. Âşık Çelebi şair Na’tî ve Figânî’nin kadeh arkadaşı olduğu notunu düşer. Son günlerini sürekli uyuyarak kendini bilmez bir halde geçiren Nûhî’nin önce mesleğinden olması, sonra da Sultan Süleyman’ın 940/1533/34’daki Van seferi esnasında vuku bulan ölümü, bu alışkanlığı yüzünden oldu. Âşık Çelebi, hattının çok güzel, şiirinin gönül açıcı, nesrinin de nefis olduğunu kaydeder.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ, Sicill-i Osmanî. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

İsen, Mustafa (hzl.) (1994).  Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı. Ankara: AKM Yay.

Kılıç, Filiz (hzl.) (2010). Âşık Çelebi, Meşâ’irü’ş-Şu’arâ (İnceleme-Metin). İstanbul: İstanbul Araştırmaları Enstitüsü Yay.

Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nail Tuman, Tuhfe-i Nâ’ilî. Ankara: Bizim Büro Yay.

Kutluk, İbrahim (hzl.) (1978). Kınalızâde Hasan Çelebi, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. Ankara: TTK Yay.

“Nûhî”(1990). Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi. C. 7. İstanbul: Dergâh Yay. 81.

Sungurhan Eyduran, Aysun (hzl.) (2008). Beyânî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. Ankara: Kültür Bakanlığı e-kitap: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/belge/1-83502/beyani----tezkiretus-suara.html [erişim tarihi: 20.03.2013]

 Şemseddîn Sâmî (1314). Kâmûsu’l-A’lâm. İstanbul: Mihrân Matbaası.

  GAZEL 

 Nakş idelden nüh-felek deyrini nakkaş-ı ezel

 Yazmadı tasvîr-i hüsnüñ gibi bir rengîn güzel

 Gün gibi her gün görün ey âftâb[um] çeşmüme

 Kim senüñ gün yüzüñe mihr-i felek olmaz bedel

 Ben gedâlar şâhı olursam aceb midür n’ola

 Sen bugün sultân-ı hûbân olmaga olduñ mahal

 Ben mürîd-i pîr-i ışkuñ mürşid olup umaram

 Künc-i gamda çekmeyem sûfî gibi tûl-ı emel

 Dür dişüñle leblerüñ mercânını nazm itmege

 Nûhi-i gavvâsuña deryâ yiter bahr-i remel

(Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf. 1534)