Madde Detay

Saîdî, XVII. yüzyılda yaşamıştır, Edirne'de doğdu. Adı bazı kaynaklarda Saîd, bazılarında Ahmed olarak kayıtlıdır. (Özcan 1989: 3/671;Abdulkadiroğlu 1999:168; Kurnaz 2001: 1827/441). Öğrenimini tamamladıktan sonra bazı beldelerde kadılık yaptı.  Saîdî'nin ne zaman ve nerede öldüğü bilinmemektedir. Vefatı 1080/1669-70'tir. (Kurnaz 2001:1/441). Şeyhî ve Sicill-i Osmânî'nin vefat tarihini 1081/1770-71 göstermesi yanlıştır. (Özcan 1989: 3/671, Kurnaz 2001: 1827/441). Edirneli Hacı Osman Efendi adında bir tüccarın oğlu idi. Babası tarafından yetiştirildi. 

Tezkireler, Saîdî'nin güzel şiirleri bulunduğunu belirtir.(Çapan 2005: 119a; Hıbrî 1999: 79b; İpekten 1988: 419; Peremeci 2011: 258; Zavotçu 2009: 250)

Abdulkadiroğlu Abdulkerim (hzl.). (1999). İsmâil Belîğ. Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eş'âr. Ankara: AKM Yay.

Altun, Kudret (hzl.)(1997). Tezkire-i Mucîb. Ankara: AKM Yay.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî: Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay.

Hibrî, Abdurrahman (1999). Enîsü’l-Müsâmirîn. Edirne Tarihi. (Çev. Ratib Kazancıgil). Edirne Valiliği.

İpekten, Halûk, Mustafa İsen, Recep Toparlı, Naci Okçu ve Turgut Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî- Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay.

Mehmed Süreyyâ (1308-15/ 1890-97). Sicill-i Osmânî. C. I. İstanbul: Matbaa-i Âmire.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri “Vakâyiü’l-Fuzalâ”. C. 3. İstanbul: Çağrı Yay.

Peremeci, Osman Nuri (2011). Edirne Tarihi. İstanbul: Bellek Yay.

Zavotçu, Gencay (hzl.)(2009). Rıza Tezkiresi. (İnceleme-Metin). İstanbul: Sahhaflar Kitap Sarayı.

Yoluna cânumuz fedâ idelüm

Ölmedin borcumuz edâ idelüm

(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri “Vakâyiü’l-Fuzalâ”. C. 3. İstanbul: Çağrı Yay. 671.)

Zevk-i aşkı anlamaz bilmez mahabbet âlemin

Şem' gibi itmeyen kesretde vahdet âlemin

İtme bu bâzîçegâh-ı dehre çoklık iltifât

Aldanup kalma görüp ya'ni bu kesret âlemin

(Altun, Kudret (hzl.)(1997). Tezkire-i Mucîb. Ankara: AKM Yay. 37).

***

Kad-i mevzûn-ı sâkî bir nihâl-i nâz-perverdir

Mey-i gülfâm ile sâgar elinde bir gül-i terdir

Mu'attardır meşâm-ı bâde-nûşân bûy-ı sahbâdan

Fürûg-ı âteş-i meyle kadeh bir sîm micmerdir

Kadeh devr eylesin pervâneâsâ bezm-i işretde

Sürâhî şu'le-efrûz oldu bir şem'-i münevverdir

(Abdulkadiroğlu Abdulkerim (hzl.). (1999). İsmâil Belîğ. Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eş'âr. Ankara: AKM Yay.168.)

***

Alup âgûşına bir gevheri hemvâre sadef

Oldu bir lü'lü-i sîmîn-tene gehvâre sadef

Defter-i nazma devât olsa Sa'îdâ yaraşur

Katre-i kilk-i güher-rîz-i dürer-bâra sadef

(Abdulkadiroğlu Abdulkerim (hzl.). (1999). İsmâil Belîğ. Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eş'âr. Ankara: AKM Yay.168.)

***

Erip nihâyete fürkat dem-i visâl irişir mi

Murâdına dil-i nâ-kâm u haste-hâl erişir mi

(Peremeci, Osman Nuri (2011). Edirne Tarihi. İstanbul: Bellek Yay. 258.)