Madde Detay

Asıl adı Şemseddîn’dir. Bursalıdır. Kara Şemsî olarak tanındı. Eğitimi bittikten sonra kadı olan şair, 926/1519-20’da Kefe kadısı iken öldü. Latîfî Tezkiresi’nde ve Mecma’u’n-Nezâ’ir’de “Şemsî-i Kâdı” olarak zikredilmektedir. Latîfî, Şemsî’yi “şiir ilminde mahir ve has hayâllere kâdir” bir şair olarak nitelemektedir. Şemsî’nin, Edirneli Nazmî’nin Mecma’u’n-Nezâ’ir’inde ve Pervâne Bey Mecmû’ası’nda birer adet gazeli vardır.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ, Sicill-i Osmanî. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay.

Atlansoy, Kadir (1989). Bursa Şairleri - Bursa Vefeyatnamelerindeki Şairlerin Biyografileri. Bursa: ASA Kitabevi.

Canım, Rıdvan (hzl.) (2000). Latîfî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ. Ankara: AKM Yay.

İsmail Belîğ (1302). Güldeste-i Riyâz-ı İrfân ve Vefeyât-ı Dânişverân-ı Nâdiredân. Bursa.

Köksal, M. Fatih (2007). “Şemsî”. Türk Dünyası Edebiyatçılar Yazarlar ve Şairler Ansiklopedisi. C. 8. Ankara: AKM Yay. 68.

Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf. [erişim tarihi: 10.08.2013]. 

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Kutluk, İbrahim (hzl.) (1978). Kınalı-zâde Hasan Çelebi, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. Ankara: TTK Yay.

Pervâne Bey. Mecmû’a-i Nezâ’ir. Topkapı Sarayı Kütüphanesi. Bağdat No. 406. vr. 546a.

Sungurhan Eyduran, Aysun (hzl.) (2008). Beyânî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/belge/1-83502/beyani----tezkiretus-suara.html [erişim tarihi: 20.03.2013].

Şemseddîn Sâmî (1314). Kâmûsu’l-A’lâm. İstanbul.

Gazel

Sayd itdi yine gönlümi bir dil-ber-i ra’nâ

Cân şehrini yagmâladı bir şûh-ı dil-ârâ

Dil zülfüne tolaşdısa kılca_eylemez assı

Yüz karalıgı hâsıl ider ancag o şeydâ

Gül yanaguna benzeyemez gülşen içinde

Tûbâ boyuna serv dahı olmaya hemtâ

Dil îd-ı cemâlünde görüp zülfüni aydur

Bir ayda birikdi şeb-i kadr ü şeb-i yeldâ

Dil görse senün yâ kaşun ay sansa ne tan kim

Ay sanmayuban ne sana dil olcagızı yâ

Tûbâ boyun âzâdesidür serv-i ser-efrâz

La’lîn lebünün çâkeridür lâle-i hamrâ

Dirler ki senün zülfüne öykündi benefşe

Tutam diyeler öyküne mi ol yüzi kara

Hâk itdi beni zülfi gibi dâyim elinde

Başuma neler getüriser ol kad-i bâlâ

Pervâne-sıfat ditreyüben üstüne düşer

Şemsî göreli yüzüni ey şem’-i dil-ârâ

(Köksal, M. Fatih (2012). Edirneli Nazmî, Mecma’u’n-Nezâ’ir. http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-292688/h/edirneli-nazmi-mecmaun-nezair.pdf. [erişim tarihi: 10.08.2013]. 247.)