Madde Detay

Ustrumca'da doğdu. Hacı Süleyman Bey'in biraderidir. Tikveş'te kaza merkezinde yapılan Melâmî Tekkesi'ne Seyyid Muhammed Nûr tarafından hilafet verilerek gönderilmiş, bu tekkenin şeyhliğini yapmış ve Balkan Savaşı yıllarında tekkeyi yağma ve yangından kurtarmaya muvaffak olmuştur. Savaştan sonra doksan beş yaşlarında öldüğü bilinmektedir. Tekkenin haziresine defnedilmiştir. Meşhur şeyhlerden Seyyid Muhammed Nûr ona "Şiblî-i Zamân" dermiş.

Abdülkâdir Bey'in tasavvuf ve Melâmîlik konusunda bilgiler veren Musâhabe-i Ma'ârif adlı bir eseri vardır. Yazma hâlinde olan bu eser, sual ve cevaplı bir risaledir. Muhtasar fakat tasavvuf ve melamet konusunda çok faydalı bir eserdir. Abdülkâdir Bey tasavvufi şiirler de yazmış, ayrıca bazı Melâmî büyüklerinin şiirlerini ve Hz. Ali'nin meşhur bir şirini şerh etmiştir.

Gölpınarlı, Abdulbaki (1931). Melâmîlik ve Melâmîler. İstanbul.

İlâhî

Gözün aç bak ki göresin

Ne remzi var bu ekvânın

Güneşdir kim ata tîgın

Kamu ekvân alur feyzin

Musâhabe-i Ma'ârif'ten

"Su'âl: Âlem-i ma'nâda bir pîre varup su'âl etdim ki Hakk'a varmak isterim, yol göster.

Cevâb: Yol senin nefsindedir.

Su'âl: Sûret içün acabâ bir vücûd var mı?

Cevâb: Hayır yokdur, kıyâmı ise ilmin ta'allukundandır, emr-i kün ilmin ta'allukudur, cevâbıyla cemî-i mevcûdât emr-i kün'den ya'nî ilm-i İlâhî'nin ta'allukundan olduğunu anladım.

Su'âl: Benim hayâtım, ilmim ve irâdem ve kudretim nedir?

Cevâb: Buyurdu ki, sıfat-ı İlâhiyye'nin aynıdır."

(Gölpınarlı, Abdulbaki (1931). Melâmîlik ve Melâmîler. İstanbul. 313, 314.)