Madde Detay

Abidin Baba, on dokuzuncu yüzyıl Bektaşi şairlerindendir. Şiirlerinde "Abidin" ismini kullanmıştır. Kaynaklarda şairin kişisel biligileri ile detaylara rastlanılmamaktadır. Bektaşiler arasında aziz şahsiyetlerden biri olarak kabul edildiği rivayet edilir. 1877’de Yanya’da Leskovik'te “Leskovik” dergâhını uyandırdığı belirtilir (Ergun 1944: 9). Bektaşi tekkeleri üzerine detaylı bir çalışması olan Von Hasluck, Leskovik ve tekke hakkında bilgi verirken Abidin Baba ile ilgili de bilgi verir: "Bu bayındır tepe halkının çoğu Bektaşi'dir. Tekye kentin dışında Kolonya yolunun yukarısındaki tepe üzerindedir. Tekyenin otuz beş yıllık olduğu söyleniyor. Abidin Baba'nın mezarı buradadır. Bu tekyede yedi sekiz derviş otururdu. şimdi yıkıntı hâlindedir" (1991: 34). Tekkenin kuruluş tarihini kendisi hicri 1293 olarak verir. 

Şair yaşamının son zamanlarını felçli olarak geçirmiştir. Bu dönemde ismi sorulduğunda kağıda yalnızca Ali yazdığı kayıtlarda yer almaktadır. Ölüm tarihi ile ilgili olarak şairin yaşamı hakkında bilgi veren eserlerde iki farklı bilgi yer almaktadır. Sadeddin Nüzhet şairin ölüm tarihini 1909 olarak verirken (1944: 9), Turgut Koca ise 1895 (1990: 379) olarak verir.

 Abidin Baba'nın şiirlerinden nazım tekniğine hâkim olduğu ve aruzu ustalıkla kullanabildiği sonucuna ulaşılır. Şiirlerinde dinî-tasavvufi görüşlerini dile getiren şairde on iki imam ve Hacı Bektaş Veli sevgisi açıkça gözlemlenir.  

Ergun, Sadeddin Nüzhet (1944). Bektaşi Edebiyatı Antolojisi. İstanbul: İstanbul Maarif Kitaphanesi.

Hasluck, Von (1991). Bektaşiliğin Coğrafi Dağılımı. İstanbul: Ufuk Matbaası.

Koca, Turgut (1990). Bektaşi Alevi Şairleri ve Nefesleri. İstanbul: İstanbul Maarif Kitaphanesi.

Özmen, İsmail (1998). Alevi-Bektaşi Şiirleri Antolojisi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1977). İstanbul: Dergâh Yay. C. I. 

Gazel

Gel ey can durma bigâne makamı âşinadır bu

Garibü binevalar meclisi cayi safadır bu

Derunü hanikaha zikr ü tevhit ile saykal ur

Nazargahı Huda vü Mustafa vü Mürteza'dır bu

Hatice Fatımâ'dır müminatın badii feyzi

Rümuzu şehri ilmin rehberi şahı gedadır bu

Bu dergâhın mukimi çakeri Şebbir ü Şebber'dir

Gel ey zakir bu zikre tekyei Zeynel'aba'dır bu

Muhammed Câferi Sadık dahi Kazım Rıza tahkik 

Tâki takvagehi oldu Nakîi canfezadır bu

Sipahi Askerî'dir cümle dervişi bu dergâhın 

Nigehdarı Muhammed Mehdiî sahiplivadır bu

Âbidin bin ikiyüz doksan üçte bermurad oldu

Mücerrethanesi Bektaşî Balım rehnümadır bu

Ergun, Sadeddin Nüzhet (1944). Bektaşi Edebiyatı Antolojisi. İstanbul: İstanbul Maarif Kitaphanesi. 9-10.