Madde Detay

Tam adı Ayşegül Çelik Şahin'dir. Hukukçu Gülnihal Çelik Hanım ile hukukçu Cahit Çelik'in kızı olarak Ankara'da doğdu. İzmir'de Ankara İlkokulunda, Karşıyaka Kız Lisesinde ve Ankara Cumhuriyet Lisesinde okudu. Hacettepe Üniversitesi İktisadi İdari Programlar ve Ankara Üniversitesi DTCF Tiyatro Bölümünü bitirdi. TRT'ye Baba Ocağı (2002) ve Ayışığı Neredesin (2004) film senaryolarını yazdı. TRT Radyolarında çocuk oyunları seslendirildi. Ankara Üniversitesi Devlet Konservatuarında Dünya Edebiyatı dersleri verdi. 2001'den beri TBMM Haber Sitesi'nde gazeteci olarak çalışmaktadır. Batik ve kumaş baskı üzerine çalışmalar yapan yazar, Dart Federasyonu'ndan ferdi sporcu lisansına sahiptir. 2000 ve 2003 TRT Çocuk Oyunu Yarışmaları'nda mansiyon kazanan yazar, 2009'da Şehper; Dehlizdeki Kuş adlı öykü kitabı ile Dame De Sion Lisesi Edebiyat Ödülü'nde mansiyon, Kâğıt Gemiler öykü kitabı ile 2010 Yunus Nadi Öykü Ödülü’nü kazandı. Hâlen Ankara'da yaşayan Ayşegül Çelik, evlidir.

İlk şiiri Öğretmenler dergisinde yayımlandı (1979). Limon dergisinde mizahi öyküler yazan Ayşegül Çelik'in öykü ve şiirleri Milliyet Sanat, Varlık, kitap-lık, Kent ve Gençlik, Bilim ve Teknik, Bilişim, Bütün Dünya, Doxa gibi dergilerde yayımlandı. Öykülerinde masallarla örülü şiirli bir dil kullandı, kendine has bir öykü atmosferi kurmayı başardı. Ayşegül Çelik, kendisi ile yapılan bir söyleşide hikâye dünyası ile ilgili şu bilgileri verdi: "Her öykünün kendi sözcüklerini çağırdığına inanırım. Dil ile oynamayı, onu eğip bükmeyi, yeni sözcükler bulmayı severim. Fakat dil ile oynamış olmak için yapmıyorum bunu, o hikâye, o sözcüklerle yazılmak zorunda olduğu için yapıyorum. Sadece öyküde, yazıda değil, müzikte ya da seyretmeyi sevdiğim her şeyde bir yolculuğa çıktığımı hissederim. Bu bir heykel olur, fotoğraf, resim olur, hiç fark etmez. Kâğıt Gemiler’e ismini veren bu yolculuk fikrinin peşine takılır, üstünde kalem oynatacak halim kalmayana kadar, geri dönüp yazdıklarımı okurum. Denizden bahsediyorsam o satırları okurken ayaklarım ıslansın istiyorum." (Öz, 2010).