Madde Detay

Harizmli Bekâyî’ye yer verilen tek kaynak Alî Şîr Nevâyî’nin Mecâlisü’n-Nefâyis’idir (Eraslan 2001a: 181-182; Eraslan 2001b: 503). Nevâyî’nin belirttiğine göre tezkirenin yazıldığı tarihte (896/1491) Bekâyî genç bir şairdir. Ahlaklı ve iyi tabiatlı biridir. Annesinin arzusu üzerine gücü yetmediği halde onu hacca götürmüştür. Nevâyî’nin “henûz ahvâli ni bolgan haberi kilmeydür ümmîd ol kim matlûbı hâsıl bolup kilgey” şeklindeki ifadesinden Bekâyî’nin hac farizasından sonraki akıbetinin bilinmediği anlaşılmaktadır. Tezkirede şaire ait sadece bir matla bulunmaktadır. Türkçe şiirler de söylediğine dair bir not dışında (İpekten vd. 1988: 73) Bekâyî’nin eser yazıp yazmadığına ve edebi kişiliğine dair günümüze bilgi ulaşmamıştır.

Eraslan, Kemal (1986). “Çağatay Şiiri”. Türk Dili Dergisi, Türk Şiiri Özel Sayısı II (Divan Şiiri) LII (415-417): 564-718.

Eraslan, Kemal (1993). “Çağatay Edebiyatı”. İslâm Ansiklopedisi. C. 9. İstanbul: TDV Yay. 168-176.

Eraslan, Kemal (hzl.) (2001a). Alî Şîr Nevâyî, Mecâlisü’n-Nefâyis I (Giriş ve Metin). Ankara: TDK Yay.

Eraslan, Kemal (2001b). Alî Şîr Nevâyî, Mecâlisü’n-Nefâyis II (Çeviri ve Notlar). Ankara: TDK Yay.

İpekten, Haluk, M. İsen, R. Toparlı, N. Okçu, T. Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kocatürk, Vasfi Mahir (1970). Büyük Türk Edebiyatı Tarihi. Ankara: Edebiyat Yay.

Köprülü, M. Fuat (2003). Türk Edebiyatı Tarihi. Ankara: Akçağ Yay.

Kut, Günay (2004). “Erken Dönem Nazım XIII-XIV. Yüzyıl”. Türk Dünyası Edebiyat Tarihi. C. 4. Ankara: AKM Yay. 304-551.

Lugal, Necati (çev.) (2011). Devletşah, Şair Tezkireleri. İstanbul: Pinhan Yay.

Şemseddîn Sâmî (1306). Kâmûsu’l-A’lâm. C. 2. İstanbul.

Matla’

Nemî-hâhem ki der-bend-i ân zülf-i dü-tâ üfted

Çirâ ez-pehlûy-ı men derdmendî der-belâ üfted

(Gönlümün o kıvırm kıvrım saçlarının ağına düşmesini istemiyorum. Niçin dertli gönlüm benden uzaklaşıp bir belâya düşsün!)

(Eraslan, Kemal (2001b). Alî Şîr Nevâyî, Mecâlisü’n-Nefâyis II (Çeviri ve Notlar). Ankara: TDK Yay. 503.)