Madde Detay

Bayram Denizoğlu Ardahan'ın Çıldır ilçesinde 2 Mart 1958 tarihinde dünyaya gelmiştir. "Âşık, ilköğretim mezunu olup evli ve üç çocuk sahibidir. Geçimini âşıklıkla sağlar. Denizoğlu, mesleğinden dolayı Türkiye’deki hemen hemen tüm şehirleri dolaşmakla birlikle yurt dışında Almanya, Hollanda, Fransa, Belçika, Avusturya Azerbaycan, Kazakistan başta olmak olmak üzere birçok ülkede etkinliklere katılmış, âşıklığı yurt dışında da tanıtmaya çalışmıştır" (Güven 2019). Âşığın ilk ve tek ustası babası Durmuş Denizoğlu’dur. Yirmi yıl boyunca babasından doğrudan dersler almış ve kahvelerde yapılan etkinliklere katılmış, babasına eşlik etmiştir. Ayrıca yine babası ile köy düğünlerinde de birlikte çalmıştır. Âşığın dilinin çözülmesi konusunda ise “İlkokul yıllarında müziğe olan ilgim ve sesimin güzel olduğunun söylenmesinden dolayı kendi kendime türküler söylemeye başladım, dilimin çözülmesi de bu döneme denk gelmiş olmalıdır.” der. Denizoğlu’nun çırakları Çetin Şinemoğlu, Veysel Yıldızer, İrfan Eyüpoğlu, Zihni Yıldırım ve Hasan Çolak’tır (Güven 2019).

Âşık şiirlerini çoğu âşık gibi saz ile çalıp söyler. Denizoğlu şiirlerini genellikle irticalen söyler. Bununla birlikte zaman zaman düşünüp, belli bir süreç neticesinde oluşturduğu şiirleri de vardır. Saz çalmaya sekiz yaşında başlamış, âşığın babası da bu işe gönül vermiş bir âşık olduğu için türkü söylemesine çok sevinmiş ve Denizoğu’nu bu hususta oldukça desteklemiştir (Güven 2019).

Âşığın lebdeğmez tarzında söylediği şiirleri mevcuttur. Murat Çobanoğlu, Şeref Taşlıova, İlhami Demir, Rüstem Alyansoğlu başta olmak üzere pek çok âşıkla karşılaşma yapmıştır. Âşık Bayram Denizoğlu’na atışmaların sonucu sorulduğunda: “Açıkça söylemek gerekirse ustalarla atıştığımda çoğunlukla birinciliği onlara kaptırsam da yaşıtlarımla olan atışmalarımın dengede olduğu söylenebilir.” demektedir. Âşık, geçmişten bu güne âşıklık geleneğinin en iyi temsilcileri olarak “Dede korkut, Pir Sultan Abdal, Yunus Emre, Kaugusuz Abdal, Dadaloğu, Karacaoğlan, Köroğlu, Sizvalu Ruhsati, Seyranî, Gevherî, Erzurumlu Emrah, Âşık Veysel, Âşık Şenlik, Âşık Elesker, Posoflu Zülali, Müdami, Ardanuşlu Efkari, Murat Çobanoğlu, Reyhanî, Şeref Taşlıova” isimlerini saymaktadır (Güven 2019). Âşığın hemen hemen her şiirinin kısa bir hikâyesi bulunmaktadır. Şiirleri çoğunlukla duyduğu ya da şahit olduğu bir olaydan etkilenerek yazar. Toplam otuz tane hikâyesi bulunmaktadır. Bunlardan yirmi beş tanesi Kültür Bakanlığı arşivinde kayda geçirilmiştir.

Denizoğlu'nun âşıklık hakkındaki düşünceleri kısaca şöyledir: “Âşıklık Türk tarihinde önemli bir yeri olan, nesilden nesile aktarılan ve kültürün korunmasında temel taşlardan biridir. Âşık milletin gören gözü, konuşan dili, duyan kulağıdır.” Denizoğlu, âşıklık geleneğinin eskiye nazaran önemi azalmakla birlikte yine de belli bir kesimin ilgiyle takip ettiği bir sanat dalı olduğunu söyler (Güven 2019).