Madde Detay

İstanbul'da doğdu. Asıl adı Mehmed'dir. Geçimini divan kâtibi olarak sağladı. Vefat tarihi, Şeyhî, Sâlim, Safâyî ve Belîğ'de 1054/1644-45; Âsım'da, Ramazan 1060/ Ağustos-Eylül 1650 olarak yazılıdır. Safâyî, Şeyhî ve Âsım, şairin Dîvânı olduğunu söylüyor. (Çapan 2005: 66; Coşkun 1985: 45; Özcan 1989: III/ 170)

Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.). (1988). İsmâil Belîğ. Güldeste-i Riyâz-ı İrfân ve Vefeyât-ı Dânişverân-ı Nâdiredân (Tıpkıbasım). Ankara: Anıl Matbaacılık.

Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). İsmail Belîğ Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. Ankara: AKM Yay.

Coşkun, Ali Osman (hzl.) (1985). Seyrekzâde Mehmet Âsım. Zeyl-i Zübdetül-Eş'âr. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî: Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâ’idi’l-Eş’âr İnceleme-Metin-İndeks. Ankara: AKM Yay.

Özcan, Abdülkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi, Vekâyiü’l-Fuzalâ. Şakâyık-ı Numâniye ve Zeyilleri 3 C. İstanbul: Çağrı Yay.

Her demde alevlenmededir âteş-i ışkun

Günden güne hüsn ile oldukça ser-efrâz

Evcî nice pey-revlik ider ol şeh-i nazma

Mümkin mi ki güncişk ola hem-pençe-i şeh-bâz

Hemîşe dâme-i zülf-i dü tâya yüz sürerüz

Biz ol bahâne ile hâk-i pâya yüz sürerüz

Ümîd-i feyz iderüz dest-i lutf-ı dilberden

Sehâb gûne o bahr-ı atâya yüz sürerüz 

(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 3. İstanbul: Çağrı Yay. 170.)

Semend-i lutfuna fitrâk-besteyüz şimdi

Gehî rikâba düşüp gâh pâya yüz süreriz

(Abdulkadiroğlu, Abdulkerim (hzl.) (1999). İsmail Belîğ Nuhbetü’l-Âsâr Li-Zeyli Zübdeti’l-Eş’âr. Ankara: AKM Yay.25)

Bulmadık harf-i vefâ hatt-ı izârında dahı

Görmedük resm-i kerem nakş u nigârında dahı

(Coşkun, Ali Osman (hzl.) (1985). Seyrekzâde Mehmet Âsım. Zeyl-i Zübdetül-Eş'âr. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi. 45.)

Ol dem gubâr-ı gamla felek göz mü açdurur

Seyr-i cemâl-i yâra eger ruhsat istesem 

(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniyye ve Zeyilleri, Vakâyiü’l-Fuzalâ. C. 3. İstanbul: Çağrı Yay. 170.)

Düşmez başıma sâye-i murg-ı harem-i nâz

Vermez gibi bâl perine renciş-i pervâz

Ol gonca-dehen gelmedi güftâra benimle

Açılmaz imiş bâd-ı vefâyıla gül-i nâz

(Coşkun, Ali Osman (hzl.) (1985). Seyrekzâde Mehmet Âsım. Zeyl-i Zübdetül-Eş'âr. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi. 66.)