Madde Detay

Asıl adı Derviş Şahin olan âşık, şiirlerinde Kul Derviş ve Biçare Derviş mahlaslarını kullanmıştır. 1946 yılında Sivas'ın Gürün ilçesine bağlı Reşadiye köyünde dünyaya gelmiştir. 1950 yılında henüz dört yaşında iken annesini, ilkokula başladığı 1954 yılında ise babasını kaybetmiştir. Sekiz yaşında hem öksüz hem de yetim kalan Derviş, kendinden üç yaş küçük kardeşiyle birlikte dedesinin yanında büyümüştür. 1959 yılında ilkokulu bitirir. İlkokuldan sonra okulu bırakmak zorunda kalır ve köyünde üç yıl kadar çobanlık yapar. Daha sonra ise önce Adana'ya gider ve orada bir süre tarlalarda ve bir yorgancının yanında çalışır (Kaya 2009: 553; Çırakman 1975: 78). 1962 yılında İstanbul'a gider ve orada amcasının yanında ikamet eder. İstanbul'da altı ay kadar orman işlerinde çalışmıştır (Öz 2002: 144). Askerlik vazifesini 1966 yılında Kütahya ve Hakkari'de yaparak tamamlar. Askerlik dönüşü köyünde iş imkanı olmadığı için İstanbul'a gider ve orada İstanbul Belediyesi'nde çalışır. Bu sırada ilk eşi Bedriye Hanım ile evlenir ancak 1985 yılında boşanır. 1993 yılında İstanbul Belediyesi'nden emekli olur (Kaya 2009: 553). Uzun yıllar boyunca İstanbul, Adana ve Ankara'da yaşayan Derviş Şahin, emekli olduktan sonra Elbistan'a taşınır. Konser ve kaset çalışmalarına burada başlar ve devam eder. Elbistan'da Ayşe Hanım ile ikinci evliliğini gerçekleştirir. Bu evlilikten Halil adında bir oğlu ve Eylem adında bir kızı dünyaya gelir. Hâlen Elbistan'da yaşamaktadır (Kaya 2009: 553; Öz 2002: 144).

Kul Derviş, çok küçük yaşlarda Pir Sultan Abdal türküleri dinleyerek, okumayı öğrendikten sonra ise Pir Sultan Abdal şiirleri okuyarak halk şiirine karşı büyük bir ilgi duymuştur. İlkokul çağlarında hem annesini hem de babasını kaybetmiş olması da bir bakıma içine kapanık bir insan olmasına sebep olmuştur. Bu yıllarda şiir Derviş için bir nefes alma ve rahatlama aracıdır aynı zamanda. Fakirlik, kimsesizlik ve yalnızlık yılları aynı zamanda erken olgunlaşmasına vesile olan hususlar olmuştur. Merakı dolayısıyla kısa süre içerisinde saz çalmayı da kendi kendine öğrenmiş ve şiir üretmeye başlamıştır. Şiirlerinde kendi tercih ettiği Kul Derviş mahlasını kullanmaktadır. Duyanların büyük beğenisini kazanan bu şiirler ve türküler vasıtasıyla kısa süre zarfında Gürün ve çevresinde tanınmaya başlamış; düğünlerin ve özel etkinliklerin aranan ismi hâline gelmiş (Kaya 2009: 553). Şiirleri çeşitli konuları ihtiva etmekle birlikte daha çok fikrî tarzda meydana getirdiği eserleri ile bilinmektedir. Hayat görüşü Alevi-Bektaşî hayat felsefesi ile paralellikler arz etmektedir. Bu da hâliyle şiirlerinin muhtevasını şekillendirmektedir. Şiirlerini dörtlükler hâlinde üretmiştir. Koşma ve semai en çok başvurduğu iki nazım şeklidir. 11'li ve 8'li hece ölçülerini tercih etmiştir. Şiir tekniği konusunda genel olarak başarılıdır. Döner ayaktan ziyade tek ayaklı şiirleri daha çoktur.