Madde Detay
LÜTFÎ, Mevlânâ Lütfî
(d. 768/1366-67 - ö. 867/1462-63)
divan şairi
(Divan/Yazılı Edebiyat / Başlangıç-15. Yüzyıl / Çağatay)
ISBN: 978-9944-237-86-4
Mevlânâ Lütfî, 768/1366-67 yılında Herat şehri civarındaki Dehikenar’da doğdu. 813/1410-11 yılında, Şiraz emiri İskender Mîrzâ’nın yanında idi. Daha sonra Şâhruh Mîrzâ ile Herat’a döndü. Devrin siyaset, medeniyet ve ticaret merkezi olan Herat’ta her bakımdan yetişme imkânı buldu. Nevâyî’nin Mecâlisü’n-Nefâyis (Eraslan 1996: 436) ve Nesâyimü’l-Mahabbe min Şemâyimi’l-Fütüvve (Eraslan 2001: 381-382) adlı eserlerinden öğrendiğimize göre zahirî ilimleri tahsil etti, dönemin önde gelen sûfîlerinden Mevlânâ Şehâbeddîn-i Hıyâbânî’den tarikat ve sûfîlik adabını öğrendi, dervişlik yoluna girdi ve hayatının sonuna kadar da buna uygun biçimde yaşadı. Timur’un oğlu Şâhruh, onun oğlu Baysungur Mîrzâ, oğlu Ebü’l-Kâsım Bâbur, Mîrân Şâh’ın torunu Ebu Saîd Mîrzâ Han, Baysungur’un oğlu Alâüddevle Mîrzâ ve Ömer Şeyh’in oğlu İskender Mîrzâ tarafından himaye edilen Lütfî, bu zatların hizmetinde bulundu, bir kısmı için gazel ve kasideler yazdı (Karaağaç 1997: X). 867/1462-63’de 99 yaşında ölen şair, doğum yeri Dehikenar’da medfundur.
Mevlânâ Lütfî’nin eserleri şunlardır:
1. Gül ü Nevrûz: Celâleddîn-i Tabîb’in 734/1333-34 yılında yazdığı Gül ü Nevrûz adlı Farsça mesnevîsinin Çağatay Türkçesine yapılmış serbest bir tercümesidir. Şiraz emiri İskender Mîrzâ’nın emriyle 814/1411-12’te tercüme edilen metnin tespit edilen 9 nüshası (Birnbaum 1983: 835-836) vardır. 2400 beyitten oluşan bu mesnevî mecazî, romantik-epik bir aşk hikâyesidir. Hikâyede nevruzda doğduğu için Nevrûz adı verilen şehzade ile prenses Gül arasında geçen aşk macerası anlatılmaktadır. Eser üzerinde bir yüksek lisans tezi yapılmıştır (Orak 1995).
2. Dîvân: Şairin, 20’den fazla nüshası tespit edilen Türkçe Dîvân’ında yer alan şiirlerinin sayısı 584’ten fazladır. Bunların 378’i gazel, 112’si tuyuğdur. Ertaylan, eserin tıpkıbasımını (1960), Karaağaç ise tenkitli metnini yayımlamıştır (1997). Dîvân üzerinde son yıllarda biri doktora (Aksu: 2002), diğeri yüksek lisans tezi (Günay: 2013) olmak üzere iki bilimsel çalışma yapılmıştır.
3. Zafer-nâme: Timur’un oğlu Şâhruh veya torunu Baysungur adına Şerâfeddîn Alî Yezdî’nin aynı addaki eserinden Türkçeye tercüme edildiği tahmin edilmektedir. Ancak kütüphanelerde nüshası mevcut değildir. Kaynaklarda Zafer-nâme’nin beyit sayısının on binden fazla olduğu belirtilmişse de Nevâyî, 2000 civarındaki beytinin müsvedde halinde kaldığını ve temize çekilmediği için şöhret bulmadığını yazmıştır (Eraslan 2001: 382).
Yukarıdakilerin yanı sıra Farsça gazel ve kasideler kaleme aldığına da değinilen Lütfî’nin, Farsça şiirlerini bir divanda toplayıp toplamadığı bilinmemektedir. Timurîlerin başkenti Herat’ta yetişen Lütfî, Çağataycanın ilk dönem şairlerindendir ve bu lehçenin Alî Şîr Nevâyî’den önceki en önemli sanatçısı kabul edilmektedir. Eserlerinde kullandığı dil, bir yandan müşterek Orta Asya Türk edebî yazı dili Çağataycanın, diğer yandan da Oğuz ve Kıpçak lehçelerinin özelliklerini taşımaktadır. Ayrıca yazdıklarında Celayir, Karakoyun, Akkoyun Türkmenleri dönemi kültür merkezlerinin etkisiyle gelişen Azerbaycan ve Türkmen edebî dilinin unsurları da görülmektedir. Dolayısıyla bu özellikleriyle Lütfî’nin şiirlerinin dili, Nevâyî ile başlayan klasik Çağataycadan ayrılmaktadır. Edebî kişiliği konusunda kaynaklarda yer alan sınırlı sayıdaki değerlendirmenin büyük kısmı Nevâyî’ye aittir (Barutçu 1996: 223-224; Eraslan 1980: XIX; 1996: 436; 2001: 381-382). Nevâyî’nin; “melîkü’l-kelâm” (söz sultanı) saydığı, kendisinden önce Türkçe yazanlar içinde en kayda değer ve mahir şair olarak gösterdiği, üstat Fars şairlerini başarıyla tanzir ettiğini işaret ettiği ve hakkında “şiirleri zamanın sayfalarına geçmiş” şairler arasında ismi akla ilk gelendir dediği Mevlânâ Lütfî, Farsça şiirler yazmışsa da asıl şöhretini Türkçe şiirleriyle kazanmıştır. Türkçe olanlarda Yesevî, Hârezmî, Seyf-i Serâyî, Farsça manzumelerinde ise Kemâl-i Hocendî ve Hâfız-ı Şirâzî’den etkilenmiştir.
Kaynakça
Aka, İsmail (2000). Timur ve Devleti. Ankara: TTK Yay.
Akalın, Mehmet (1988). Tarihî Türk Şiveleri. Ankara: TKAE Yay.
Aksu, Cemal (2002). Lütfi Divanı’nın Tahlili. Doktora tezi. İstanbul. İstanbul Üniversitesi.
Barutçu, F. Sema (hzl.) (1996). Muhâkemetü’l-Lugâteyn. Ankara: TDK Yay.
Birnbaum, Eleazar (1983). “Lutfi”. The Encyclopedia of Islam. C. V: 835-836.
Caferoğlu, Ahmet (1984). Türk Dili Tarihi. İstanbul: Enderun Kitabevi.
Devletşâh (1967). Tezkire-i Devletşâh II. çev. N. Lugal. İstanbul: MEB Yay.
Eraslan, Kemal (1980). “Hâlât-ı Pehlevân Muhammed Risâlesi”. Türkiyat Mecmuası XIX: 89-110.
Eraslan, Kemal (1986). “Çağatay Şiiri”. Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı II (Divan Şiiri) (415-416-417): 564-718.
Eraslan, Kemal (hzl.) (1996). Nesâyimü’l-Mahabbe min Şemâyimi’l-Fütüvve. Ankara: TDK Yay.
Eraslan, Kemal (hzl.) (2001). Mecâlisü’n-Nefâyis. C. II. Ankara: TDK Yay.
Eraslan, Kemal (2003). “Lutfi”. İslâm Ansiklopedisi. C. 27. İstanbul: TDV Yay. 231.
Ertaylan, İsmail Hikmet (hzl.) (1960). Lutfî Dîvânı. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yay.
Günay, Volkan (2013). Lütfi Divanı ile Ahmed-i Da’i Divanı’nın Ses ve Şekil Bilgisi Bakımından Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi.
Hofman, H. F. (1969). Turkish Literature a Bia-Bibliographical Survey. III/I (4-6). Utrecht: Brill.
İnan, Abdulkadir (1976). “Çağatay Edebiyatı”. Türk Dünyası El Kitabı. C. 3. Ankara: TKAE Yay. 484-501.
Karaağaç, Günay (hzl.) (1997). Lutfî Dîvânı (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yay.
Köprülü, Fuad (1977). “Çağatay Edebiyatı”. İslâm Ansiklopedisi. C. 3. İstanbul: MEB Yay. 270-323.
Orak, Bayram (1995). Lutfi’nin Gül u Nevruz'u Gramer İndeksi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi.
Madde Yazım Bilgileri
Yazar: DOÇ. DR. BİLGE NALBANTYayın Tarihi: 28.02.2014Güncelleme Tarihi: 08.12.2020Eserlerinden Örnekler
Gül ü Nevrûz’dan
Mesîhâ yanlıg ol murg-ı suhen-sâz
Anın tig körgüzür bu perdede râz
Ki Nevşâd ilide bar idi bir şâh
Kilürdin vâkıf u kiçkendin âgâh
Atı Ferruh özi ferhunde-ahter
Anın hükminde ol iklîm ü kişver
Kamuk âlemde adl u dâdı meşhûr
Çerigi bî-nihâyet mülki ma’mûr
Cihânda bir ogulga ârzû-mend
Munı yok hiç nimedin gayr ferzend
Tilek üstine çün sıdkı bar irdi
Tilegen tig murâdın Tenri birdi
Sivür mahbûbı bar irdi haremde
Ki dâyim könli irdi ol sanemde
Sa’âdet birle yüklendi vücûdı
Yitilgeç hadd u hamlının hudûdı
Uşal çagda ki âlem boldı hurrem
Sabâ urdı dem-i Îsî-yi Meryem
Çemenler boldı cennetdin nümû-dâr
Açıldı gül saçıldı müşk-i Tatar
Yanı yılnın başında rûz-ı nevrûz
Sadeftin çıktı bir dürr-i şeb-efrûz
Sivüngendin atası gencin açtı
Ni kim kazganganın âlemga saçtı
Uluk toylar kılıp izzetler itti
Yaratkan birle köp niyetler itti
Ulusta müstehaklarnı kılıp şâd
Hem ol dem bendilerni kıldı âzâd
Çü nevrûz boldı nevrûz içre firûz
Atadı oglının atını Nevrûz
(Eraslan, Kemal (1986). “Çağatay Şiiri”. Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı II (Divan Şiiri) (415-416-417): 590-592.)
Gazel
Ol ki hüsn itti behâne ilni şeydâ kılgalı
Közgü tig kıldı sini özini peydâ kılgalı
Kaş u közündin kara körgüzdi bildürmey özin
Fitneni ol başladı âlemni yagma kılgalı
Kâf u nûn nakşı yok irdi anda kim uşşâk üçün
Işk ile hüsnün birikti şûr u gavgâ kılgalı
Gevher-i yek-dâne kıldı zât bahrındın sini
Ehl-i diller közini hasrette deryâ kılgalı
Agzın u yüzün sebeb boldı ezel nakkâşına
Ȃlem-i gayb u şehâdetni hüveydâ kılgalı
Siz öter siz ay tig ü köz tünlüki yanında rûh
Olturur her gûşede sizni temâşâ kılgalı
Ger kara kaygu nasîbim bolmasa yüz sarıdın
Min kim irdim cân bile zülfünni sevdâ kılgalı
Sinsiz imgekdin mana boldı ölüm cân râhatı
Kaydadur yâ rab ecel barsam takâzâ kılgalı
Çün selâtînga ilig birmes yüzün nezzâresi
Lutfî kim kuldur visâlınnı temennâ kılgalı
Tuyuğ
Dünya turgunça cihânda tur bigim
Devr-i hüsnün tâ kıyâmet sür bigim
İkki dünyâ hûblarnı nâz ile
At üçün bir kamçı birle sür bigim
Tuyuğ
Yâre diniz kaşı yasın yazmasun
Gamze okını atıban yazmasun
Bizge yazgan bu yıraklık derdini
Kâfir-i Hayberga tinri yazmasun
(Karaağaç, Günay (hzl.) (1997). Lutfî Dîvânı (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yay. 219, 284, 295.)
İlişkili Maddeler
Yayın Tarihi: 28.02.2014Güncelleme Tarihi: 08.12.2020Eserlerinden Örnekler
Gül ü Nevrûz’dan
Mesîhâ yanlıg ol murg-ı suhen-sâz
Anın tig körgüzür bu perdede râz
Ki Nevşâd ilide bar idi bir şâh
Kilürdin vâkıf u kiçkendin âgâh
Atı Ferruh özi ferhunde-ahter
Anın hükminde ol iklîm ü kişver
Kamuk âlemde adl u dâdı meşhûr
Çerigi bî-nihâyet mülki ma’mûr
Cihânda bir ogulga ârzû-mend
Munı yok hiç nimedin gayr ferzend
Tilek üstine çün sıdkı bar irdi
Tilegen tig murâdın Tenri birdi
Sivür mahbûbı bar irdi haremde
Ki dâyim könli irdi ol sanemde
Sa’âdet birle yüklendi vücûdı
Yitilgeç hadd u hamlının hudûdı
Uşal çagda ki âlem boldı hurrem
Sabâ urdı dem-i Îsî-yi Meryem
Çemenler boldı cennetdin nümû-dâr
Açıldı gül saçıldı müşk-i Tatar
Yanı yılnın başında rûz-ı nevrûz
Sadeftin çıktı bir dürr-i şeb-efrûz
Sivüngendin atası gencin açtı
Ni kim kazganganın âlemga saçtı
Uluk toylar kılıp izzetler itti
Yaratkan birle köp niyetler itti
Ulusta müstehaklarnı kılıp şâd
Hem ol dem bendilerni kıldı âzâd
Çü nevrûz boldı nevrûz içre firûz
Atadı oglının atını Nevrûz
(Eraslan, Kemal (1986). “Çağatay Şiiri”. Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı II (Divan Şiiri) (415-416-417): 590-592.)
Gazel
Ol ki hüsn itti behâne ilni şeydâ kılgalı
Közgü tig kıldı sini özini peydâ kılgalı
Kaş u közündin kara körgüzdi bildürmey özin
Fitneni ol başladı âlemni yagma kılgalı
Kâf u nûn nakşı yok irdi anda kim uşşâk üçün
Işk ile hüsnün birikti şûr u gavgâ kılgalı
Gevher-i yek-dâne kıldı zât bahrındın sini
Ehl-i diller közini hasrette deryâ kılgalı
Agzın u yüzün sebeb boldı ezel nakkâşına
Ȃlem-i gayb u şehâdetni hüveydâ kılgalı
Siz öter siz ay tig ü köz tünlüki yanında rûh
Olturur her gûşede sizni temâşâ kılgalı
Ger kara kaygu nasîbim bolmasa yüz sarıdın
Min kim irdim cân bile zülfünni sevdâ kılgalı
Sinsiz imgekdin mana boldı ölüm cân râhatı
Kaydadur yâ rab ecel barsam takâzâ kılgalı
Çün selâtînga ilig birmes yüzün nezzâresi
Lutfî kim kuldur visâlınnı temennâ kılgalı
Tuyuğ
Dünya turgunça cihânda tur bigim
Devr-i hüsnün tâ kıyâmet sür bigim
İkki dünyâ hûblarnı nâz ile
At üçün bir kamçı birle sür bigim
Tuyuğ
Yâre diniz kaşı yasın yazmasun
Gamze okını atıban yazmasun
Bizge yazgan bu yıraklık derdini
Kâfir-i Hayberga tinri yazmasun
(Karaağaç, Günay (hzl.) (1997). Lutfî Dîvânı (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yay. 219, 284, 295.)
İlişkili Maddeler
Güncelleme Tarihi: 08.12.2020Eserlerinden Örnekler
Gül ü Nevrûz’dan
Mesîhâ yanlıg ol murg-ı suhen-sâz
Anın tig körgüzür bu perdede râz
Ki Nevşâd ilide bar idi bir şâh
Kilürdin vâkıf u kiçkendin âgâh
Atı Ferruh özi ferhunde-ahter
Anın hükminde ol iklîm ü kişver
Kamuk âlemde adl u dâdı meşhûr
Çerigi bî-nihâyet mülki ma’mûr
Cihânda bir ogulga ârzû-mend
Munı yok hiç nimedin gayr ferzend
Tilek üstine çün sıdkı bar irdi
Tilegen tig murâdın Tenri birdi
Sivür mahbûbı bar irdi haremde
Ki dâyim könli irdi ol sanemde
Sa’âdet birle yüklendi vücûdı
Yitilgeç hadd u hamlının hudûdı
Uşal çagda ki âlem boldı hurrem
Sabâ urdı dem-i Îsî-yi Meryem
Çemenler boldı cennetdin nümû-dâr
Açıldı gül saçıldı müşk-i Tatar
Yanı yılnın başında rûz-ı nevrûz
Sadeftin çıktı bir dürr-i şeb-efrûz
Sivüngendin atası gencin açtı
Ni kim kazganganın âlemga saçtı
Uluk toylar kılıp izzetler itti
Yaratkan birle köp niyetler itti
Ulusta müstehaklarnı kılıp şâd
Hem ol dem bendilerni kıldı âzâd
Çü nevrûz boldı nevrûz içre firûz
Atadı oglının atını Nevrûz
(Eraslan, Kemal (1986). “Çağatay Şiiri”. Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı II (Divan Şiiri) (415-416-417): 590-592.)
Gazel
Ol ki hüsn itti behâne ilni şeydâ kılgalı
Közgü tig kıldı sini özini peydâ kılgalı
Kaş u közündin kara körgüzdi bildürmey özin
Fitneni ol başladı âlemni yagma kılgalı
Kâf u nûn nakşı yok irdi anda kim uşşâk üçün
Işk ile hüsnün birikti şûr u gavgâ kılgalı
Gevher-i yek-dâne kıldı zât bahrındın sini
Ehl-i diller közini hasrette deryâ kılgalı
Agzın u yüzün sebeb boldı ezel nakkâşına
Ȃlem-i gayb u şehâdetni hüveydâ kılgalı
Siz öter siz ay tig ü köz tünlüki yanında rûh
Olturur her gûşede sizni temâşâ kılgalı
Ger kara kaygu nasîbim bolmasa yüz sarıdın
Min kim irdim cân bile zülfünni sevdâ kılgalı
Sinsiz imgekdin mana boldı ölüm cân râhatı
Kaydadur yâ rab ecel barsam takâzâ kılgalı
Çün selâtînga ilig birmes yüzün nezzâresi
Lutfî kim kuldur visâlınnı temennâ kılgalı
Tuyuğ
Dünya turgunça cihânda tur bigim
Devr-i hüsnün tâ kıyâmet sür bigim
İkki dünyâ hûblarnı nâz ile
At üçün bir kamçı birle sür bigim
Tuyuğ
Yâre diniz kaşı yasın yazmasun
Gamze okını atıban yazmasun
Bizge yazgan bu yıraklık derdini
Kâfir-i Hayberga tinri yazmasun
(Karaağaç, Günay (hzl.) (1997). Lutfî Dîvânı (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yay. 219, 284, 295.)
İlişkili Maddeler
Eserlerinden Örnekler
Gül ü Nevrûz’dan
Mesîhâ yanlıg ol murg-ı suhen-sâz
Anın tig körgüzür bu perdede râz
Ki Nevşâd ilide bar idi bir şâh
Kilürdin vâkıf u kiçkendin âgâh
Atı Ferruh özi ferhunde-ahter
Anın hükminde ol iklîm ü kişver
Kamuk âlemde adl u dâdı meşhûr
Çerigi bî-nihâyet mülki ma’mûr
Cihânda bir ogulga ârzû-mend
Munı yok hiç nimedin gayr ferzend
Tilek üstine çün sıdkı bar irdi
Tilegen tig murâdın Tenri birdi
Sivür mahbûbı bar irdi haremde
Ki dâyim könli irdi ol sanemde
Sa’âdet birle yüklendi vücûdı
Yitilgeç hadd u hamlının hudûdı
Uşal çagda ki âlem boldı hurrem
Sabâ urdı dem-i Îsî-yi Meryem
Çemenler boldı cennetdin nümû-dâr
Açıldı gül saçıldı müşk-i Tatar
Yanı yılnın başında rûz-ı nevrûz
Sadeftin çıktı bir dürr-i şeb-efrûz
Sivüngendin atası gencin açtı
Ni kim kazganganın âlemga saçtı
Uluk toylar kılıp izzetler itti
Yaratkan birle köp niyetler itti
Ulusta müstehaklarnı kılıp şâd
Hem ol dem bendilerni kıldı âzâd
Çü nevrûz boldı nevrûz içre firûz
Atadı oglının atını Nevrûz
(Eraslan, Kemal (1986). “Çağatay Şiiri”. Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı II (Divan Şiiri) (415-416-417): 590-592.)
Gazel
Ol ki hüsn itti behâne ilni şeydâ kılgalı
Közgü tig kıldı sini özini peydâ kılgalı
Kaş u közündin kara körgüzdi bildürmey özin
Fitneni ol başladı âlemni yagma kılgalı
Kâf u nûn nakşı yok irdi anda kim uşşâk üçün
Işk ile hüsnün birikti şûr u gavgâ kılgalı
Gevher-i yek-dâne kıldı zât bahrındın sini
Ehl-i diller közini hasrette deryâ kılgalı
Agzın u yüzün sebeb boldı ezel nakkâşına
Ȃlem-i gayb u şehâdetni hüveydâ kılgalı
Siz öter siz ay tig ü köz tünlüki yanında rûh
Olturur her gûşede sizni temâşâ kılgalı
Ger kara kaygu nasîbim bolmasa yüz sarıdın
Min kim irdim cân bile zülfünni sevdâ kılgalı
Sinsiz imgekdin mana boldı ölüm cân râhatı
Kaydadur yâ rab ecel barsam takâzâ kılgalı
Çün selâtînga ilig birmes yüzün nezzâresi
Lutfî kim kuldur visâlınnı temennâ kılgalı
Tuyuğ
Dünya turgunça cihânda tur bigim
Devr-i hüsnün tâ kıyâmet sür bigim
İkki dünyâ hûblarnı nâz ile
At üçün bir kamçı birle sür bigim
Tuyuğ
Yâre diniz kaşı yasın yazmasun
Gamze okını atıban yazmasun
Bizge yazgan bu yıraklık derdini
Kâfir-i Hayberga tinri yazmasun
(Karaağaç, Günay (hzl.) (1997). Lutfî Dîvânı (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: TDK Yay. 219, 284, 295.)
İlişkili Maddeler
Sn. | Madde Adı | D.Tarihi / Ö.Tarihi | Benzerlik | İncele |
---|---|---|---|---|
1 | ENÎSÎ, Yol Kulu Beg Şamlu | d. ? - ö. ? | Doğum Yeri | Görüntüle |
2 | MUKÎMÎ | d. ? - ö. ? | Doğum Yeri | Görüntüle |
3 | HÜSEYNÎ, Sultân Hüseyin Baykara, Hüseyin Baykara bin Mansûr bin Baykara bin Ömer Şeyh bin Timur | d. Haziran-Temmuz 1438 - ö. 5 Mayıs 1506 | Doğum Yeri | Görüntüle |
4 | ENÎSÎ, Yol Kulu Beg Şamlu | d. ? - ö. ? | Doğum Yılı | Görüntüle |
5 | MUKÎMÎ | d. ? - ö. ? | Doğum Yılı | Görüntüle |
6 | HÜSEYNÎ, Sultân Hüseyin Baykara, Hüseyin Baykara bin Mansûr bin Baykara bin Ömer Şeyh bin Timur | d. Haziran-Temmuz 1438 - ö. 5 Mayıs 1506 | Doğum Yılı | Görüntüle |
7 | ENÎSÎ, Yol Kulu Beg Şamlu | d. ? - ö. ? | Ölüm Yılı | Görüntüle |
8 | MUKÎMÎ | d. ? - ö. ? | Ölüm Yılı | Görüntüle |
9 | HÜSEYNÎ, Sultân Hüseyin Baykara, Hüseyin Baykara bin Mansûr bin Baykara bin Ömer Şeyh bin Timur | d. Haziran-Temmuz 1438 - ö. 5 Mayıs 1506 | Ölüm Yılı | Görüntüle |
10 | ENÎSÎ, Yol Kulu Beg Şamlu | d. ? - ö. ? | Alan/Yüzyıl/Saha | Görüntüle |
11 | MUKÎMÎ | d. ? - ö. ? | Alan/Yüzyıl/Saha | Görüntüle |
12 | HÜSEYNÎ, Sultân Hüseyin Baykara, Hüseyin Baykara bin Mansûr bin Baykara bin Ömer Şeyh bin Timur | d. Haziran-Temmuz 1438 - ö. 5 Mayıs 1506 | Alan/Yüzyıl/Saha | Görüntüle |
13 | ENÎSÎ, Yol Kulu Beg Şamlu | d. ? - ö. ? | Madde Adı | Görüntüle |
14 | MUKÎMÎ | d. ? - ö. ? | Madde Adı | Görüntüle |
15 | HÜSEYNÎ, Sultân Hüseyin Baykara, Hüseyin Baykara bin Mansûr bin Baykara bin Ömer Şeyh bin Timur | d. Haziran-Temmuz 1438 - ö. 5 Mayıs 1506 | Madde Adı | Görüntüle |