Madde Detay

Asıl adı Mehmed'dir. Belîğ, asıl adının Memiş olduğunu söyler ve Hammâmî Memiş Efendi diye tanındığını belirtir (Abdülkadiroğlu 1999: 193). Tekirdağ'da doğdu. Sâlim ise, Tekirdağ'ın Tekfurdağı olarak meşhur olan Rodoscuk adlı kasabadan olduğunu söyler (İnce 2005: 437). Doğum tarihi bilinmemektedir. Fatîn ise, onun ilmiyle şöhret bulduktan sonra Tekfurdağı'nda hamallık yaptığını belirtir (1271: 227). Şıkk-ı evvel defterdarı olan Damad Mehmed Paşa zamanında defterdar mektupçusu olarak görev yaptı. 1147/1734-35 tarihinde İstanbul'da vefat etti (Fatîn Davud 1271: 227). Tekirdağ'da medfundur (Kurnaz 2001: 2162/513).

Devrinin seçkin edip ve şairlerinden kabul edilen Şehrî'nin irin, Fatin'e göre mürettep Dîvân'ı ve güzel tarihleri vardır (1271: 227). Ancak Şehrî Dîvân'ının nüshası elde yoktur. Fatîn, iki Şehrîyi memleket ve isim benzerliği sebebiyle birbirine karıştırarak, yanlışlıkla Tekirdağlı Şehrî için "Kuloğlu denmekle meşhurdur" der. 1099/1688'de vefat eden "Kuloğlu Muhsin Ağa" olarak tanınan ve Sabit'in öğrencisi olan Şehrî'dir (Çapan 2005:331; İnce 2005: 437).

Abdülkadiroğlu, Abdülkerim (hzl.) (1999). İsmail Belîğ Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'l-Eşâr. Ankara: AKM Yay. 193.

Çapan, Pervin (hzl.) (2005). Mustafa Safayî Efendi Tezkire-i Safayî. Ankara: AKM Yay. 331.

Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. İstanbul: Taşbaskı 227.

İnce, Adnan (2005). Tezkiretü’ş-Şuara - Salim Efendi. Ankara: AKM Yay. 437

İpekten, Halûk vd. (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 473

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.). (2001). Tuhfe-i Nâilî, Mehmet Nail Tuman. C.I. Ankara: Bizim Büro Yay. 513

Mehmed Süreyya (1308-15/ 1890-97). Sicill-i Osmânî . İstanbul: Matbaa-i Âmire. 3/179.

M. Şemseddin Sami (1996). Kâmûsü'l-Alam. İstanbul: Kaşgar Neşriyat. IV/1891.

Gazel

Safâ-yı hâtırum gönlüm sürûrı ey gözüm nûrı

Sana âşık olan görmez huzûrı ey gözüm nûrı

Güzel rûh-ı musavver bî-bedel nûr-ı mücessemsin

Münâsib sana mahlas olsa nûrı ey gözüm nûrı

Koyup firdevs-i a'lâyı iderdi kûyunı me'vâ

Seni görseydi gılmân ile hûrî ey gözüm nûrı

Rakîb-i bî-hayâ vü ırz u bî-nâmûsı terk eyle

Kapundan sür o müflis mendeburı ey gözüm nûrı

Nigâh-ı âşıkâne itdüginden gayrı Şehrî'nin

Beyân eyle nedir cürm ü kusûrı ey gözüm nûrı

(Fatin Davud (1271). Tezkire-i Hâtimetü’l-Eş'âr. İstanbul: Taşbaskı 227.)