Madde Detay

Biyografik kaynaklarda hakkında verilen sınırlı bilgilere göre Sultân Selîm-i Evvel devri şairlerinden Tâlibî, Kırım Hanlığı sınırları içinde bulunan Kefe vilâyetinde doğmuştur. Eğitim almamış ümmî bir şairdir. Tatar hanı tarafından himaye edilmiş ve ona medhiyeler söylemiştir. XVI. yüzyıl başlarında ölmüştür. Eser kaleme alıp almadığına dair de bir kayıt yoktur. Nâil Tuman (2001: 580), Mehmed Süreyyâ'nın Sicill-i Osmânî'de (1311: 241) ve Şemseddîn Sâmî'nin Kâmûsü’l-A’lâm’da (1306: 2989) şairin mahlasını “Tâli’î” diye yazmalarının yanlış olduğunu belirtir. Tâlibî’nin günümüze ulaştığı belirlenen şiirleri Latîfî Tezkiresi’nde kayıtlı iki matlaından ibarettir. Latîfî (Canım 2000: 374); onun vezin, bahir, kelime ve i’râb konusunda bilgisi bulunmadığı hâlde yaradılışının şiire yatkınlığı sebebiyle yazdıklarında bediî unsurların yer aldığına değinmiştir. Hasan Çelebi (Kutluk 1989: 582) ise Latîfî’nin, şiirlerinde edebî bir zevk olmayan bu şairi övmesine şaşırdığını belirtmiştir. 

Canım, Rıdvan (hzl.) (2000). Latîfî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay.

Çınarcı, Mehmet Nuri (2007). Şeyhülislâm Ârif Hikmet Bey’in Tezkiretü’ş-Şu’arâsı ve Transkripsiyonlu Metni. Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep: Gaziantep Üniversitesi.

Kutluk, İbrahim (hzl.) (1989). Kınalı-zâde Hasan Çelebi, Tezkiretü’ş-Şu’arâ. C. 2. Ankara: TTK Yay.

Kurnaz, Cemal, H. Çeltik (2009). “Hanlık Dönemi Kırım Şairleri Hakkında Bazı Tespit ve Değerlendirmeler”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi (51): 275-294.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nail Tuman, Tuhfe-i Nâilî. C. II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Mehmed Süreyyâ (1311). Sicill-i Osmânî. C. 3. Dersaâdet.

Şemseddîn Sâmî (1306). Kâmûsü’l-A’lâm. C. 4. İstanbul. 

Matla’

Baş götürdi zülf-i pür-çînün Hıtâdan ala bac

Bağladı mülk-i Hoten yollarını ala harâc

Matla’

Kande saklar şevk-ı ruhsârun dil-i nâzük-mizâc

Kim görüpdür nûr-ı şem’i eyleye pinhân zücâc

(Canım, Rıdvan (hzl.) (2000). Latîfî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay. 375.)