Madde Detay

İstanbul'da doğdu. Asıl adı Hüseyin Çelebi'dir. Şeyhi, adının Seyyid Hüseyin olduğunu, Dîvânı'nın bulunduğunu ve 1104/1692-93 senesinde vefat ettiğini yazar (Özcan 1989: 4/118-119). Sâlim, bu bilgilere ihtiyatlı yaklaşmakla birlikte bir beyanda bulunmaz (İnce 2005: 690).

Aşağıda matlaı verilen gazel, Beliğ'de ve Şakayık-ı Şeyhî'de Seyyid Hüseyin Vâsıf adına ve başka bir sayfada da Hekimbaşızâde Mehmed Emin Vâsıf adına kayıtlıdır:

O şûh-ı ser-keşi ben bana yâr olur sandum

O âhû-beççe-i vahşî şikâr olur sandum (Özcan 1989: 4/118-119)

Aşağıda matlaı verilen gazel, Şakayık-ı Şeyhî'de ve Sâlim'de Seyyid Hüseyin Vâsıf'ın olarak kaydedilmiştir:

Kef-i hevâya virelden seri habâb gibi

Ayakda kaldı gönül cüra-i şarâb gibi (İnce 2005: 691; Özcan 1989: 4/118-119)

Abdulkadiroğlu, Abdülkerim (1988). Beliğ İsmail. Güldeste-i Riyâz-ı İrfân ve Vefeyât-ı Dânişverân-ı Nâdiredân (Tıpkıbasım). Ankara: Anıl Matbaacılık.

Arslan, Mehmet (hzl.) (1994). Mecma-ı Şuara ve Tezkire-i Üdeba: Mehmet Siraceddin. Sivas: Dilek Matbaacılık.

İnce, Adnan (2005). Tezkiretü’ş-Şuarâ - Salim Efendi. Ankara: AKM Yay.

İpekten, Halûk, M. İsen, R.Toparlı, N. Okçu ve T. Karabey (1998). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay.

Kurnaz, Cemal ve M. Tatçı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay.

Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniye ve Zeyilleri “Vakâyiü’l-Fudalâ”. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay.

O şûh-ı ser-keşi ben bana yâr olur sandum

O âhû-beççe-i vahşî şikâr olur sandum  

Hâkister idi tenümi sûz-ı mahabbet

Ref etmese dil âteşini eşk-i ter ile

Elbette olur mâlik-i keyfiyyet-i câvîd

Bir dil ki kanâat ide hûn-ı ciger ile

Ne tâb virdi ruh-ı âlüne şarâb senün

Yanında zerre degül meh ü âftâb senün

Yüri ko pendi gel ey zâhid-i galat-endîş

Piyâle-i mey-i gülgûn benüm şarâb senün 

(Kurnaz, Cemal ve M. Tatçı (hzl.)(2001). Mehmed Nâil Tuman Tuhfe-i Nâilî-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. Ankara: Bizim Büro Yay. 1136).

Kef-i hevâya virelden seri habâb gibi

Ayakda kaldı gönül cüra-i şarâb gibi

Olur fütâde-i hâk-i mezellet ey magrûr

Serün irerse de ger çarha âfitâb gibi

Şihâb sanma dökülmekde nakş-ı zerrîni

Bu nüh kıbâb-ı felek gâlibâ harâb gibi

Nukûş-ı zahm ile pür kıl sahîfe-i cismüm

Duhûl-i sîne ise maksadun kitâb gibi

Garaz vusûl-ı ruh-ı yâr ise bu bezm içre

Dökül saçıl nice dem Vâsıfâ gül-âb gibi 

Dil mû-miyân- yâri hayâl eylemekdedür

Bî-çâre şimdi fikr-i muhâl eylemekdedür 

(Arslan, Mehmet (hzl.) (1994). Mecma-ı Şuara ve Tezkire-i Üdeba: Mehmet Siraceddin. Sivas: Dilek Matbaacılık. 61)

Dökmekde gamze hûn-ı dili dem-be-dem yine

Çeşm-i siyâhı fitne vü âl eylemekdedir

Gör dâm-ı zülfe beste iken murg-ı dil yine

Durma ümîd-i dâne-i hâl eylemekdedir 

(Özcan, Abdulkadir (hzl.) (1989). Şeyhî Mehmed Efendi Şakâ’ik-i Nu’mâniye ve Zeyilleri “Vakâyiü’l-Fudalâ”. C. 4. İstanbul: Çağrı Yay. 711).

Adâ visâl-i yâre sezâvâr olur mı hîç

Müflis hevesle mâlik-i dînâr olur mı hîç

Alem melâhatün nice ikrâr itmesün

Mihrün şuâı göz göre inkâr olur mı hîç

Pervânene neden gazab ey âftâb-ı hüsn

Gör şule-tâb-ı şemi şerer-bâr olur mı hîç 

(Abdulkadiroğlu, Abdülkerim (1988). Beliğ İsmail. Güldeste-i Riyâz-ı İrfân ve Vefeyât-ı Dânişverân-ı Nâdiredân (Tıpkıbasım). Ankara: Anıl Matbaacılık. 505).