Madde Detay

Konya doğumlu, Mevlevî bir şairdir. Hâfız mahlaslı diğer şairlerden ayırmak için tezkire müellifleri Hâfız-ı Konevî olarak tanıtır. Mesnevîhandır. İyi derecede Arapça ve Farsça bilen Hâfız, sesinin güzelliği ve hafızasının gücüyle tanındı. Bilgili bir insandır, ancak şiirleri zamanında çok beğenilmemiştir. 950/1543 civarında vefat etmiştir. Kardeşi Mutî’î de şairdir. 

[Ergun], Sadeddin Nüzhet-[Uğur], Mehmed Ferîd (1926). Konya Vilâyeti Halkiyyât ve Harsiyyâtı. Konya: Vilayet Matb. 20-21.

Canım, Rıdvan (hzl.)(2000). Latîfî. Tezkiretü'ş-Şuara ve Tabsıratü'n-Nüzemâ. Ankara: AKM Yay. 220-221. 

Genç, İlhan (hzl.)(2000). Esrâr Dede. Tezkire-i Şu’arâ-yı Mevleviyye, İnceleme-Metin. Ankara: AKM Yay. 125-126.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî- Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. C.I. Ankara: Bizim Büro Yay. 175.

Kutluk, İbrahim (hzl.) (1978). Kınalızâde Hasan Çelebi. Tezkiretü'ş-Şu'ara. C. 1. Ankara: TTK Yay. 278.

Solmaz, Süleyman (hzl.)(2005). Ahdî ve Gülşen-i Şu’arâsı (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay. 268.

Şemsettin Sâmi (1996). Kâmûsü'l-Alam C. III. İstanbul: Kaşgar Neşriyat. 1914.

Gazel

‘Iyd-i vaslına nigâruñ beni kurbân eyleñ

Ben gedâyı ‘adem iklîmine sultân eyleñ

Gam-ı hecriyle ölürsem serümüñ kâsesini

Ser-i kûyında sifâl-i seg-i cânân eyleñ

Üstühânumla konaklañ eşigi seglerini

O bahâneyle beni kûyına mihmân eyleñ

Gözlerümden akıdup kanlu ciger-pârelerüm

Tag u sahrâyı tolu lâle-i rümmân eyleñ 

‘Aşkınuñ gencine vîrâne imiş cây-ı karâr

Ey gam u derd dil-i Hâfızı vîrân eyleñ

(Genç, İlhan (hzl.)(2000). Esrâr Dede. Tezkire-i Şu’arâ-yı Mevleviyye, İnceleme-Metin. Ankara: AKM Yay. 125-126.)

Kıt’a

Gerekmez bana fazl u ma’rifet hîç

Zamâne düşmen-i ehl-i hünerdür

Ko kesb-i fazlı sa’y it câhil ol var

Bu devr içinde câhil mu’teberdür

Hüner da’vâsın itme ey tehî-dest

Hüner elde bu demde sîm ü zerdür

Hüner kizb ile şirret oldı şimdi

Anı her kim bilür sâhib-hünerdür

Gözün aç kim cihânun hayrı gitdi

O demdür kim zamâne şûr u şerdür 

(Canım, Rıdvan (hzl.)(2000). Latîfî. Tezkiretü'ş-Şuara ve Tabsıratü'n-Nüzemâ. Ankara: AKM Yay. 221; [Ergun], Sadeddin Nüzhet-[Uğur], Mehmed Ferîd (1926). Konya Vilâyeti Halkiyyât ve Harsiyyâtı. Konya: Vilayet Matb. 20-21)

Beyitler

Gam-ı zülfüñle hâk olsam biter üstümde sünbüller

Ruhuñ şevkiyle cân virsem tolar kabrüm kızıl güller

Ola kim bir bahâneyle irem bâğına dil-dâruñ

Kesik başum sifâlinde diküñ bitsün karanfüller 

El virse baña devrân bir hoş zamâne olsa

Iyd olsa dest-i yâri öpsem bahâne olsa 

(Solmaz, Süleyman (hzl.)(2005). Ahdî ve Gülşen-i Şu’arâsı (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay. 268)

Zülf-i miskîn kim sabâdan çın seher kalkar kopar

Her taraf cân illerinde fitneler kalkar kopar 

(Kutluk, İbrahim (hzl.)(1978). Kınalızâde Hasan Çelebi. Tezkiretü'ş-Şu'ara. C. 1. Ankara: TTK Yay. 278.; Genç, İlhan (hzl.)(2000). Esrâr Dede. Tezkire-i Şu’arâ-yı Mevleviyye, İnceleme-Metin. Ankara: AKM Yay. 125)