Madde Detay

Kars’a bağlı Karakale köyünde doğdu. Yaptığı bir açıklamada Kars Terekeme Türklerinden olduğunu ve Terekeme ağzıyla şiir yazma denemeleri yapacağını belirtmiştir. 1983’te Kars Halitpaşa İlkokulunu bitirdi. 1990’da bitirdiği Ankara Anadolu Lisesinde yatılı okudu. İstanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi İngilizce Öğretmenliğine devam etti. 1993’te ODTÜ İşletme’deki öğrenimini yarım bıraktı. Popülist Kültür Derneği kurucularından oldu. Kendisini devrimci bir Müslüman olarak yetiştirmeye çalışmıştır. Çevirmenlik, editörlük, metin yazarlığı ve yayıncılık gibi işlerde çalışmaktadır. 2011 yılında Avangard Yayınlarını kurdu. Daily Sabah’ta haftada bir portre yazıları yazdı.

Fuzuli, Nâzım Hikmet, Necip Fazıl, Mehmet Akif, Cemil Meriç, Ali Şeriati, İsmet Özel, Hüseyin Hatemi, Ali Bulaç, Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu ve Sezai Karakoç gibi şair ve yazarlardan beslendi. Edebiyata çocukken günlük yazarak başladı. 1992 sonunda şiire yöneldi. İlk yazdığı metin, bir tiyatro idi: Sandalyeler. Yayımlanmış ilk şiiri Dergâh’ta, 1994 Eylül’ünde çıkan “Kan Kardeş”tir. 1996-97’de İcabi Akçaoğlu’yla, 12 sayı süren Şehrengiz dergisini çıkardı. 1999-2005 yılları arasında Hakan Şarkdemir ve Mehmet Erdoğan’la birlikte, 15 sayı süren Atlılar dergisini yayımladı. Daha sonra 2002 yılında Eren Safi'yle birlikte 2 sayı süren Huruç dergisini çıkardı. 2005 Eylül’ünden itibaren Fayrap dergisini yayına hazırladı. 96'dan itibaren şiir üzerine eleştirel denemeler de yazdı. 2006’dan itibaren Türk Şiiri Yıllıkları yayınladı. Konfüçyüs’ten, Seçme Konuşmalar (1997) çevirisi yaptı. Ayrıca şu dergilerde de yazdı: Yedi İklim, Ülke, Ağır Ol Bay Düzyazı, Kılavuz, Mahfil, Merhale.

1995 yazında modern destan mahiyetinde “Esrik Alınlı Çocuklar” başlıklı ilk neo-epik şiirini yazdı. Popülist, kolektif, epik bir akımın başlatıcısı oldu. "Neo-epik şiir" görüşünü ortaya attı. Bu, 1960’lı yıllarda İkinci Yeni şairlerinin yazdığı eleştirel yaklaşım içeren epik şiirdir. Klasik destanla modern şiirin bir bileşimidir. Bilinç ve düşünceyle buluşmuş bir şiirdir.

Şiirleri hacim bakımından genellikle uzun metinlerden oluşur. Bazen Nâzım Hikmet tarzı merdiven mısra düzeni, bazen İkinci Yeni tarzı her türlü denemeye açık şekil düzenlemeleri yaptı. Şiirinde genel olarak Cahit Zarifoğlu etkisi daha fazladır. Zaman zaman lirizme kayan üslup denemeleri vardır. Daha çok akıl, düşünce kaynaklı lirik bir üslup üretme çabasındadır. Sokağın, halkın rahat konuşma üslubunu kültür diliyle harmanlayarak kendine özgü bir üslup içinde sunar. Süslü, sanatlı ifadelere fazla yer vermez ama imgeyi önemser. Kendine özgü yeni imgeler üretmeye çalışır. Romantik değil, realisttir ama romantik ruha yaslanan bir realizmi vardır. Yaşanan gerçek hayatın, sokağın, sömürülen, ezilen, mazlum ve mağdur Müslümanların sesi olmaya çalışır. Tepki duyan, hak savunan, bağıran, kavga eden, koruyan bir halkçı şair olma çabası vermektedir.

Şiirlerinde siyasi mesaj belirgindir. Halkın konuşma diline, argoya, küfürlü sözlere, mizaha, hicve, hikâye ve tiyatro kurgusuna bolca yer verdi. Ancak özellikle küfürlü sözleri ve argoları şiirinin edebî, estetik, sanatsal değerini düşüren ögeler olarak karşımıza çıkıyor. Toplumu çürüten kapitalizme, insanı çürüten burjuva hayat tarzına, Türk-İslam kültür ve medeniyet hazinemizi çürüten Batı merkezli modernist değerlere, gösterişe dayalı eğreti davranış, yapı ve anlayışlara bazen sert, bazen mizahi bir üslupla tepki gösterdi. Devrimci-İslamcı bir tavır ortaya koydu. Avrupa Birliğine, Irak’ın ve diğer bazı İslam ülkelerinin Amerika tarafından işgaline kararlı ve sert tepkilerini ortaya koyan şiirler de yazdı. Amerika-İsrail işbirliğinin mazlum Müslüman topluluklar üzerindeki kıyıcı zulümlerine cihat ruhuyla tepki koyan şiirleri oldu. Aynı zamanda İslamcı sapmaları da eleştirdi. İslam’ı siyasi, ticari rant aracı olarak kullananlara, yozlaştırarak yanlış temsil edenlere, Müslümanların Müslümanca değil de seküler bir bakışla yaşamalarına, kapitalizmin oyuncağı olmalarına da eleştiri yöneltti.