Madde Detay

Manisa'nın Akhisar ilçesinde doğdu. Kökenleri Bakü ve Batum'a dayanan Timuçin, baba tarafından Azeri, anne tarafından ise Gürcü asıllıdır. TCDD'de memur olan babasının görevi nedeniyle birkaç yılda bir il değiştirerek öğrenimini sürdürdü. 1945'te Gaziantep Fevzipaşa'da ilkokula başladı, üçüncü ayda okuma yazmayı öğrendiği için ikinci sınıfa geçti. İlkokulu burada başarılı bir biçimde bitirdi. Fevzipaşa'da ortaokul yoktu. Bunun için ortaokula İslâhiye'ye gitmesi gerekiyordu. O da her gün trenle gidip gelerek öğrenimini sürdürdü. 1951'de babası emekli olunca Adana'ya yerleştiler. Tepebağ Ortaokulunda okuduktan sonra liseye başladı. Bu kez İstanbul'a taşınınca İstanbul Erkek Lisesi'ne yazıldı. Burayı 1959-1960 ders yılında bitirdi. Bu yıllarda muhasebeci kâtipliği, çığırtkanlık, tezgâhlarlık, çevirmenlik ve düzeltmenlik gibi işler yaptı. Sıra üniversitesi eğitimine geldiğinde İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümünde öğrenimine başladı. Bölümünün bitmesine az kalmışken 1967 yılında Kanada’ya gitti ve Montreal üniversitesinin felsefe bölümünden mezun oldu.

Montreal' de evlendi ve bir oğlu oldu. Yurda dönüşünde Erzurum Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde Fransızca okutmanlığına başladı. 1971 - 1972 yılları arasında Meydan Larousse' da redaktörlük yaptı. Bu sırada Descartesçi Bilgi Kuramının Temellendirilmesi adlı doktora çalışmasını bitirdi ve doktor olmaya hak kazandı. 1982 yılında ise çalışmalarına yoğunluk verdi. Descartes Felsefesine Giriş adlı çalışmasıyla doçent, 1992 yılında ise profesör oldu. Eray Canberk ile birlikte Kavram Yayınevini kurdu. 1977 yılında ise Felsefe dergisinin sahipliğini ve yayın yönetmenliğini üstlendi. Burada felsefik yazılarına ve çalışmalarına ağırlık veren Timuçin aynı zamanda Mimar Sinan Üniversitesi İstanbul Devlet Konservatuvarı'nda öğretim üyeliği yaptı. Burada estetik üzerine verdiği derslerden sonra estetik kavramı üzerine birkaç eser de kaleme aldı. 2001'de bölüm başkanlığı yaptığı Kocaeli Üniversitesi Felsefe Bölümünden 2006 yılında emekliye ayrıldı. 26 Temmuz 2024'te vefat etti. 28 Temmuz 2024 tarihinde de İstanbul'da Zincirlikuyu mezarlığına defnedildi. 

İmzasını atmış olduğu eserlerle birçok ödüle layık görülen yazar Ayrılıkta Söylenmiş Bir Aşk Türküsü şiiriyle 1970 TRT Başarı Ödülü'nü, Nâzım Hikmet'in Şiiri'yle 1979 TDK Eleştiri Ödülü'nü; 1997 Truva Ödülleri Şiir Ödülü'nü kazanmıştır. Afşar Timuçin günümüzde de yazmış olduğu altmışı aşkın eserlerine yenilerini eklemeye devam etmektedir.

Bozkurt'un (2014) "Anadolu'nun yeterince görülmeyen yahut görmezden gelinen kahramanlarından biri. Bir derviş sabrıyla çalışan ve her şeye karşın düşündüğü gibi yaşıyor olmanın engin mutluluğuyla yetinmesini bilen biri." olarak tarif ettiği yazar Afşar Timuçin Türk edebiyatına farklı disiplin ve türlerde vermiş olduğu eserlerle tanınmış yazarlarımızdandır. Edebî hayatına doktora çalışmalarında ele aldığı felsefe konularıyla başlamıştır. Daha sonra yazı alanında adını 1956 yılında Vatan gazetesinde yayınlanan Heykel adlı öyküsüyle duyurdu. Şiirleri ve yazıları Yelken, Ataç, Papirüs, Yeni Edebiyat, Varlık, Soyut, Yeni Ufuklar, Dönem, Milliyet Sanat, Yazko Edebiyat gibi dergilerde yayımlandı. Onun şiir dünyası için Aksamaz (2014), "Afşar Timuçin, gelenekle bağını koparmaz. Karacaoğlan'ın, Yunus Emre'nin şiirine kattığı pek çok şey olduğunu düşünür. Akımların çok verimli sonuçlar vereceğine inanmaz. "Bizim gençliğimizde şiir alanına İkinci Yeni egemendi. Ondan iyice uzak durdum." der ve kendi bilinç koşullarına göre estetiğini yaratmaya çalışır. Hiç kimseye, hatta Nazım Hikmet' e, Fazıl Hüsnü'ye, Behçet Necatigil'e benzememeye çalıştığını, ama onlardan etkilendiğini, onların her birini sevmekten, onlara sanatçı olarak saygı duymaktan da geri durmadığını dile getirir. .." değerlendirmesini yapmıştır. Afşar Timuçin de bu düşünceyi "Birilerinden bir şeyler aldım ve birilerine bir şeyler vermeye çalışıyorum. İnsan, tek başına bir özgün sanat yapıtı ortaya koyma şansına sahip değildir bence" (2014) sözleriyle desteklemiştir.

Şiir, hikâye ve romanlarına alanında yıllarca çalıştığı estetik ve felsefe kavramlarını da katarak bir sentez oluşturan yazar toplumcu dünya görüşüne bağlı, öz ve biçim bakımından bütünleşmiş bir şiir anlayışı geliştirmeye çalışmıştır. Tahir ile Zühre, Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin, Arzu ile Kamber, Güllü ile Hamza isimli halk öykülerini destan biçiminde yeniden yazarak 1969 yılında Destanlar ismiyle kitaplaştırmıştır. Bazı kitapları Rusça da yayınlanan şairin şiir kitaplarının yanısıra çevirileri, öykü, roman, deneme, inceleme ve felsefe ile ilgili kitapları da bulunmaktadır. Yazmış olduğu Nazım Hikmet'in Şiiri adlı incelemesi yöntem olarak şairin yaşamını değil de şiirlerini merkeze alması ve getirdiği derinlikli yorumlar ile uzun zaman bu alanda yapılmış en kapsamlı çalışma olarak anılmıştır. Timuçin'in özellikle felsefe alanında yazdığı eserlerinde özgün ve sistematik bir dil kullanmaktan çok felsefe tarihini ayrıntılı ve kapsamlı bir şekilde tanıtmak gayesi amaçlanmıştır (Yalçın, 2010: 1020).