Madde Detay

Asıl adı Bekir Dağsever olan âşığın lakabı, baba tarafından gelen Toz­lar'dır. 1 Ocak 1962 tarihinde Osmaniye'nin Düziçi ilçesinde dünyaya gel­ir. Dağsever’in baba tarafı Dadaloğulları’na yakın akrabadır. Baba tara­fının lakabı Tozlar/Avşar’dır. Âşığın babasına hâla Tozoğlu (Toz Mehmet) denir. Baba tarafı Çukurova’da iskânla Osmanlı’ya karşı gelip Kayseri Sarız'dan ayrı­larak Düziçi ile Kahramanmaraş arasında dağlarla çevrili Zindoğan köyüne yerleşir. Üç yüzyıldır hâla Düziçi’nde bulunmaktadırlar. Bekir Dağsever’in annesinin adı Teslime’dir. Anne tarafı Malatya'nın Akçadağ ilçesindendir. Anne tarafının lakabı "Kebapçılar"dır. Sonraları bu lakap değişir ve "Gebeşler" olur (Akyol 2009: 4).

Bekir Dağsever, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Sosyal Bilimler Bölümü’nün ikinci sınıfından özel nedenlerle ayrılır. Âşık, askerliğinin acemi birliğini Kütahya’da Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nda yapar. Daha sonra Eskişehir’de 1. Ana jet Üssü’nde askerliğini tamamlar. Âşık, Ceyhan’da kamu görevlisi olarak çalışır. Dağsever, üniversitede ikinci sınıfta okurken Emine Hanım ile tanışır ve hayatını birleştirir. Daha sonraları geçim derdi nedeniyle okulu ve evliliği birlikte yürütemez ve okuldan ayrılır (Akyol 2009: 4). Âşık Bekir Dağsever’in Mehmet Fethi ve Davut adlarında iki erkek çocuğu ile Serap adında bir kız çocuğu vardır (Akyol 2009: 5).

Bekir Dağsever rüya sonucu âşık olmaz ve badeli âşıklardan da değildir. O, çok okuma sonucu âşık olur. Âşık, Dağsever mahlasını kendisi alır ve değiştirmez (Akyol 2009: 6). Âşığın katıldığı herhangi bir tarikat ya da zümre yoktur fakat Alevî toplumuna büyük bir saygı duymaktadır. Alevîliğe gönül vermiştir. Bu yüzden de tarikat inancıyla söylediği “Abdal Musa’ya” ve “Hacı Bektaş Veli’ye” gibi şiirleri var­dır (Akyol 2009: 5). 

Âşık Bekir Dağsever’in âşıklığa başlamasında yaşadığı bölgenin etkisi büyüktür. Âşığın yaşadığı köyde (Çitli) sözlü edebiyatın ve türkü geleneğinin devam etiği ve bunlardan etkilendiği bilinmektedir. Ayrıca âşığın babasının Karacaoğlan, Dadaloğlu, Âşık Kerem gibi yazılı edebiyatın güzel örneklerini evde sürekli okuması âşıkta bir okuma merakı uyandırır. Bundan sonra sürekli okuyan Dağdeviren, yazmaya da başlar ve şair-yazar olur (Akyol 2009: 6).

İlk şiirini 1976 yılında Suruç/Şanlıurfa’da Pratik Sanat Okulu’nda okurken yazar. Bu, 19 Mayıs Spor ve Gençlik Bayramı konulu bir şiirdir. Âşık Bekir Dağsever diğer âşıklarla birlikte sazlı sözlü ortamın olduğu evlerde fasıllara katılır. Buradaki şiirleri dinleyerek yetişir. Dağsever’in âşıklık geleneğindeki gibi bir usta-çırak ilişkisi olmaz. Fakat şiir söylemede etkilendiği şairler olur. Âşık Bekir Dağsever büyük babası Toz Mehmet’ten ve şiirlerinden etkilenir. Âşık, diğer dedesinin şiirlerinden de etkilenir. Âşığın her iki dedesi de âşıktır. O, usta malı şiirler söylemeye ilkokul yılla­rında başlar. Âşık Bekir Dağsever, şiir söylese de saz çalmamaktadır. Vaktiyle saz çal­maya ilgi duyup bir saz alır. Hırsızlar evine girip duvardaki sazı çalınca bir daha da saz almaz ve çalmaz (Akyol 2009: 6).

Âşık Bekir Dağsever, Çukurova Yöresi’nde bulunan âşıklarca tanındığı gibi aldığı ödüllerle Ege Yöresi, Doğu Anadolu Yöresi vb. yörelerde de diğer âşıklar tarafından da tanınmıştır. Ekmek Ödüllü Şiir Yarışmasında Onur Ödülü, TRT’den Onur Ödülü vb. birçok ödülü vardır (Akyol 2009: 7).