Madde Detay

Asıl adı Servet Yıldırım olan âşık, 1955'te Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Saraç köyünde dünyaya gelmiştir. Hasan Yıldırım (Âşık Yüzbaşıoğlu/Âşık Mihmani) ile Âşık Yeter Ana’nın oğludur. Sekiz kardeşi bulunan Yıldırım'ın kendisi dışında bir erkek kardeşi de halk şairidir. Doğduğu köyde ilkokulu bitirdikten sonra, bir süre köyünde çobanlık yapmış ardından da bir müddet tarla ve bağ işleriyle meşgul olmuştur. Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Ortaköy’de ortaokula başlar, ardından da Ankara’ya giderek tahsilini burada tamamlar. 1976'da vatani görevini yerine getirmek üzere askere gider, terhis olduktan sonra 1978'de kadın âşıklardan Hülya Şahin (Âşık Şahinî) ile evlenir. Âşık, 1979'da Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesinde işe girmesi üzerine ailesiyle birlikte Ankara’ya taşınır. Hâlen burada çalışmakta olan Yıldırım, dışarıdan lise bitirme imtihanlarına girerek başarılı olur ve liseyi tamamlar. Yıldırım'ın Serhat ve Sevilay adında iki çocuğu vardır (Kaya 2001: 69, 84).

Babası ve annesi de âşık olan Servet Yıldırım’ın âşıklık geleneğine yönelmesinde şüphesiz bu durumun oldukça önemli etkisi olmuştur. Yine ailesinin ve kendisinin doğup büyüdüğü köy olan Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Saraç köyü, Emlek yöresindedir. Emlek yöresi yetiştirdiği âşıklarla ünlü bir yöre olup Âşık Kemter Baba, Âşık Veli, Âşık Ali izzet Özkan ve Âşık Veysel gibi ünlü âşıklar başta olmak üzere yüzün üzerinde âşığın yetiştiği bir yöredir. Âşık Emaneti, çocukluk ve gençlik yıllarında Âşık Ali İzzet Özkan, Âşık Veysel ve Âşık Devrani gibi önemli âşıkları yakından tanıma fırsatını bulur ve onlardan etkilenir. Şiirlerinde ilk başta babasının verdiği “Ezgini” mahlasını kullanır. Ancak ilerleyen yıllarda bir gece rüyasında babasını görür ve babası kendisinden emanet olarak kalan âşıklığı devam ettirmesini isteyerek kendisine “Emaneti” mahlasını verir. Bu rüyadan sonra artık şiirlerinde “Emaneti” mahlasını kullanmaya başlamıştır. Şiirlerini hece ölçüsüyle kaleme alan Âşık Emaneti, şiirlerinde genellikle sosyal konuları işlemeyi tercih etmiştir. Yine şiirlerinde ozanlık (âşıklık) geleneğinden övgüyle söz etmiş ve yöredeki ozanlara yer vermeyi de ihmal etmemiştir. Halk Ozanları Kültür Vakfının kurucu üyesi olan ve aynı zamanda saz çalan Âşık Emaneti, birçok âşık programında ve konserlerinde sahne alma imkânı bulmuş, bu sayede şiirlerini sazı eşliğinde icra etmiştir (Kaya 2001: 69, 84).