Madde Detay

Gülaydın Gültekin Öztürk, 19 Mayıs 1945 tarihinde Erzurum'un Şenkaya ilçesinde dünyaya gelmiştir. Baba adı Zeynel, anne adı Yaşagül’dür. Zeynel ve Yaşagül çiftinin ilk ve tek çocuğudur. Bir buçuk yaşındayken annesini kaybeder ve öksüz kalır. Babası, ikinci evliliğini yapar ancak ikinci hanımı vefat edince üçüncü evliliğini yapar. Babasının bu evliliklerinden olan altı çocuğu vardır (Vural 2019). Öztürk, ilkokulu Şenkaya’da bitirir. Babasının Erzurum Şeker Fabrikasındaki memuriyeti dolayısıyla 1959'da aynı fabrikada işe başlar. Bu arada Erzurum’da ortaokulu bitirir. 1965'te askere alınır. 1967'de askerlik dönüşü Ankara Şeker Fabrikasında çalışmaya başlar. Daha sonra Elâzığ ve Erzurum’da çalışır. Erzurum’da çalıştığı yıllarda Erzurum Akşam Lisesine kayıt yaptırır. 1972'de Emine Hanım’la evlenir. Bu evlilikten bir oğlu dünyaya gelir. 1973'te eşi Emine Hanım vefat eder. 1974'te ise Turhal Şeker Fabrikasına tayini çıkar. Tayin sebebiyle Erzurum’dan ayrılınca okulun üçüncü sınıfından da ayrılmak zorunda kalır. Turhal Şeker Fabrikasında çalışmaya başladıktan bir yıl sonra, 1975'te Tokat’ta emekli başöğretmen Rıfat Özcan’ın kızı Güven Hanım’la evlenir. Bu evlilikten bir oğlu bir kızı vardır (Öztürk 1988: 7; Vural 2012: 344). Gültekin Öztürk, 1980'de Suluova Şeker Fabrikasına nakledilir. Buradan 1985'te emekli olur. Emekli ikramiyesiyle Turhal’da bir iş yeri kurar. Birkaç yıl bu işyerini çalıştırdıktan sonra, çocuklarının istikbali için işyerini devredip İstanbul’a yerleşir. 1986-1989 yılları arasında İstanbul’da yaşamını sürdürür. 1990 yılında tekrar Tokat’ın Turhal ilçesine döner. 1990’dan beri Turhal’da yaşamaktadır (Vural 2012: 345; Vural 2019).

Gültekin Öztürk’ün şiire ilgisi ilkokul yıllarında başlar. Henüz ilkokul sıralarındayken, öğretmeni Kemal Bozkurt’un ders aralarında şiir okumasından etkilenir. Öğretmeninin okuduğu şiirlerin etkisiyle kendisinde bir şiir söyleme kuvveti hissetmeye başlar. O günlerden itibaren, çocukluk günlerinin hüzünlü hatıralarını, yörenin kendisinde derin izler bırakan insanlarını, Şenkaya’nın güzelliklerini dile getirir. Gültekin Öztürk, hem halk şiiri nazım şekilleri ve hece ölçüsünü kullanarak ve hem de serbest ölçüyle yazdığı şiirlerinde çeşitli konuları dile getirir. Yörenin dağlarına, ormanlarına, derelerine, kışlalarına, yaylalarına şiirler yazar. Hem ferdi duygularını ve hem de vatan, millet, bayrak sevgisi ve kahramanlık gibi millî duyguları ifade eder. Yıllarca yazdıklarının kalıcı olması için de bu şiirleri bir kitap hâlinde yayımlar (Öztürk 1988: 7; Vural 2012: 345).

Gülaydın Gültekin Öztürk, çeşitli şiir yarışmalarında dereceler almıştır. Erzurum’da yayımlanan Albayrak gazetesinin 1964'te düzenlediği şiir yarışmasında “Sene 1918” adlı şiiriyle birincilik kazanır. Askerlik görevini yaptığı Lüleburgaz’da 15.04.1967 tarihinde Kara Kuvvetleri Komutanlığının kuruluş yıldönümü münasebetiyle düzenlenen, er, erbaş ve subayların katıldığı yarışmada ise “Vatan Kokarım” adlı şiiriyle birincilik ödülüne lâyık görülür. Bu şiir, Kara Kuvvetleri Komutanlığının 17.09.1986 tarih ve 141 sayılı dergisinde yayımlanmıştır. Bir kısım şiirleri de yine Türkiye Şeker Fabrikalarının özel yayın organı olan dergilerde yayımlanmıştır (Öztürk 1988: 16-17, 28).

Halk şiiri geleneğine uyarak bazı şiirlerinde Gültekin ismini mahlas olarak kullanan Gültekin Öztürk’ün şiirlerinin bir kısmı ve Şenkaya’dan yaptığı bazı derlemeler Şiirlerim ve Şenkaya adıyla 1988 yılında, ikinci bir şiir kitabı da Kır Çiçekleri adıyla 2003'te yayımlanmıştır.