Madde Detay

Asıl adı Mehmed’dir. Ruha (Urfa) ulemasından Hasan Efendi’nin oğludur. Halîm-zâde Mehmed Efendi olarak tanındı. Mehmed Süreyyâ’nın verdiği bilgiye göre; devrinde ilmiyle tanındı ve birkaç defa İstanbul’a gelerek meşhur oldu ve Urfa müftülüğüne atandı. Fakat geçimsizliği sebebiyle Rumkale’de ikamete tabi tutuldu. Selim Sırrı Paşa ile görüşünce, tekrar İstanbul’a geldi ve müftü tayin edildi. Ardında İzmir naibi ve nakibi oldu. 1210/1795-96’da Erzurum mollası (kadısı) oldu. Beş-altı bin yardımcısıyla Mısır seferine katıldı. Mısır kadılığına tayini Şeyhülislam tarafından uygun bulunmadı. Muharrem 1221/Mart-Nisan 1806’da Mekke kadısı oldu. Aynı yıl hastalığı sebebiyle İstanbul’a döndü (Akbayar 1996: III/893) ve 1221/1806’da vefat etti. Bayezit Kabristanında medfundur. 

Mehmed Süreyya’ya göre, Kudsî üç dilde yazmaya kadir, şiir ve inşada güçlü, meclislerde sözü dinlenen bir kişidir. Fakat laubaliyane ve rindane kişiliği sebebiyle devrinde sıkıntılı günler yaşamıştır (Akbayar 1996: III/893). Kaynaklarda şiirlerinden örnek verilmemiştir.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmanî. C.III. İstanbul. 893.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C.II. Ankara: Bizim Büro Yay. 346.