Madde Detay

İstanbul’da doğdu. Asıl adı Mehmed’dir. Şehzade Mustafa’nın defterdarı iken sancak beyi olan Lutfî Bey’in oğludur. Kudsî, eğitimini tamamlayıp Ebussuud Efendi’den mülazım oldu (Eyduran 2009: 199). Ancak babasının mesleğini tercih ederek Mısır’a defterdar oldu. Burada umduğunu bulamayınca Sivas defterdarlığına atandı. Çok geçmeden bu görevden azledildi (Kılıç 2010: 1326). Sancak beyi olduktan sonra öldü (Eyduran 2009: 199). Tuhfe-i Nâilî ve Sicill-i Osmânî’de ölüm tarihi 995/1586 olarak geçer (Kurnaz, Tatçı 2001: 825, Akbayar 1998: 893).

16. yüzyılda derlenmiş bir şiir mecmuasında Kudsî’nin şair Zâtî’nin öğrencilerinden olduğu kayıtlıdır (Mecmû’a-i Eş’âr vr. 65a). Mehmed Süreyyâ, Kudsî’nin şair ve münşi olduğunu, eksik Şakâyık Zeyli ile eksik Tezkîre-i Şu’arâ sahibi olduğunu söyler. Bahsi geçen her iki eser de şimdilik elde değildir.

Akbayar, Nuri (hzl.) (1998). Mehmed Süreyya, Sicill-i Osmânî (Yâhud Tezkîre-i Meşâhir-i Osmânî).C. 3. İstanbul: KB-Tarih Vakfı Ortak Yay.

Eyduran, Aysun S. (hzl.) (2009). Kınalı-zâde Hasan Çelebi, Tezkîretü’ş-Şu’arâ, Tenkitli Metin B. Ankara: KTB. Yay. E-kitap: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/belge/1-83504/kinalizade-hasan-celebi---tezkiretus-suara.html [Erişim Tarihi: 01.12.2013].

Kaf-zâde Fâ’izî. Zübdetü’l-Eş’âr. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı, Belediye 11. vr. 152a.

Kılıç, Filiz (hzl.) (2010). Âşık Çelebi, Meşâ’irü’ş-Şu’arâ-İnceleme-Metin. C. 3. İstanbul: İstanbul Araştırmaları Enstitüsü Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatçı (hzl.) (2001). Nâil Tuman Tuhfe-i Nailî- Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri. C.2. Ankara: Bizim Büro Yay.

Mecmû’a-i Eş’âr. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı, Muallim Cevdet Koleksiyonu 479. ar. 65a.

Riyâzî, Riyâzu’ş-Şu’arâ. Milli Kütüphane Yazmalar Koleksiyonu, 06 Hk 1275. vr. 90b.

Solmaz, Süleyman (hzl.) (2005). Ahdî, Gülşen-i Şu’arâ (İnceleme-Metin). Ankara: AKM Yay.

GAZEL

Benümçün kimse gam yir yok dil-i gam-hârdan gayrı

Dutar yok üstime bu çarh-ı kec-reftârdan gayrı

Ne ‘âlemde gıdâ buldum gam-ı cânândan özge

Ne bir miskin idindi dil der-i dildârdan gayrı

Hikâyet kılmaga hâlüm şikâyet itmege gamdan

Cihânda bulmadum mahrem-i derd dîvârdan gayrı

Tabîbüm zâhide sorma belâ vü mihnet ü ‘aşkı

Kimesne derdüñi bilmez dil-i bîmârdan gayrı

Aceb dîvâneyüm Kudsî ki sevdâ-yı nigâr ile

Enîsüm yok belâ küncinde hiç efkârdan gayrı

(Mecmû’a-i Eş’âr. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı, Muallim Cevdet Koleksiyonu 479. ar. 65a.)