Madde Detay

1244/1828 yılının ortalarında İstanbul'da doğdu. Asıl adı Hüseyin Nâzım Efendi'dir. Şiirlerinde Hüsnî ve Nâzım mahlaslarını kullandı. Mekteb-i Ma'ârif-i Adliye'de tahsil gördü. 1263/1847 senesinde gerekli sınavları vererek Mektûbî-i Mâliye Odasında göreve başladı. Burada otuz yıl kadar hizmet etti. 1268/1852 yılının ortalarında Halvetî şeyhi Kuşadalı Halil İbrâhim Efendi'nin halifelerinden ve Encümen-i Dâniş üyelerinden olan ve 1274/1857 yılında vefat eden Ali Fethî Efendi'den inabe aldı. Ölüm tarihi hakkında kaynaklarda bilgi olmamasına rağmen Sicill-i Osmânî'deki "Mektûbî-i Mâliyye'ye girip otuz seneden ziyâde devâm ile vefât eyledi." (Mehmed Süreyyâ 1311: 535) bilgisinden hareketle 1298/1881 yılı civarında vefat ettiği söylenebilir.

Fatîn'e göre bir mikdâr eş'ârı vardır (Fatîn 1271: 391). Şiirine örnek Fatîn Tezkiresi'ndedir.

Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü'l‑Eş‘âr. İstanbul.

Mehmed Süreyya (1311). Sicill-i Osmânî. C. IV. İstanbul.

Kasîde - Na't-ı Şerîf'ten

Cemâlin zîver-efzâ-yı cinândır yâ Resûlallâh

Hayâlin pertev-efrûz-ı cenândır yâ Resûlallâh

Vücûdun hılkat-i hestî vü nîstîye sebeb ancak

Vürûdun rahmet-i her dü-cihândır yâ Resûlallâh

Zebânın bülbül-i hoş-lehce-i gülzâr-ı vahdetdir

Dehânın verd-i bâg-ı lâ-mekândır yâ Resûlallâh

Dür-i yek-dâne dendân cur'a-i câm-ı mey-i la'liñ

Dil-i uşşâka cân-ı câvidândır yâ Resûlallâh

Degişmem zerre-i mihr-i cebînin şems-i eflâke

Ser-i mûyunda sad-hurşîd nihândır yâ Resûlallâh

Açılmış bâğ-ı cennetde ruhun gül-gonca-i zîbâ

Nihâl-i kâmetinde gül-fidândır yâ Resûlallâh

Der-i dergâhının kemter gubâr-ı cevherîn kuhli

Cilâ-sâz-ı dü-çeşm-i hûriyândır yâ Resûlallâh

Felek-fersâ der-i devlet-me'âb-ı türbe-i ravzan

Makâm-ı kıble-gâh-ı ins ü cândır yâ Resûlallâh

Per-i nâmûs-ı ekber minkese sahn-ı harîminde

Sürûşân-ı semâ çârûb-keşândır yâ Resûlallâh

Yek engüşt-i işâretle dü-şakk itdin meh-i bedri

Bu i'câzın müşârün-bi'l-benândır yâ Resûlallâh

Nemed-pûş Nâzım-ı dervîş-i dil-rîş iltifâtınla

Sühan mülkünde şâh-ı Cem-nişândır yâ Resûlallâh

(Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü'l‑Eş‘âr. İstanbul. 390.)