Madde Detay

Belgrad’da doğdu. Doğum tarihi bilinmemektedir. Asıl adı Mehmed’dir. Sâdık Mehmed Efendi olarak tanındı. Medrese öğrenimi gördü ve şair Haletî’nin babası Azmî Efendi’den mülâzım oldu. Münzevî bir hayat yaşadı. Sülüs, nesih ve talik hattında icazet sahibiydi. 1003/1594-95 yılında İstanbul’da vefat etti. Muhayyel şiirleri kadar güzel yazısı ile de tanındı.

Eserlerine dair bir bilgi bulunmamaktadır. Kaynaklarda şiirlerinden örnekler bulunmaktadır

Akbayar, Nuri (hzl.) (1996). Mehmed Süreyyâ Sicill-i Osmanî, C. 5. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yay. 1416.

Cunbur, Müjgân (2007). “Sâdık”. Türk Dünyası Ortak Edebiyatı, Türk Dünyası Edebiyatçıları Ansiklopedisi. C. 7. Ankara: AKM Yay. 404.

İpekten, Halûk, M. İsen, R. Toparlı, N. Okçu, T. Karabey (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü. Ankara: KTB Yay. 402-403.

Karatay, Halit (2008). Hattat Divân Şairleri. Ankara: Akçağ Yayınları. 378.

Kayabaşı, Bekir (1997). Kâfzâde Fâ’izî’nin Zübdetü’l-Eş‘âr’ı. Doktora Tezi. Malatya: İnönü Üniversitesi. 369.

Kurnaz, Cemâl, M. Tatçı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri, C. I-II. Ankara: Bizim Büro Yay. 530.

Müstakimzâde Süleyman Sa’deddin (1928). Tuhfe-i Hattâtîn. İstanbul: Devlet Matbaası. 235.

Müstakîm-zâde Süleyman Sa’deddin Efendi (2000). Mecelletü’n-Nisâb (Tıpkıbasım). Ankara: KB Yay. 286a.

Sungurhan-Eyduran, Aysun (2009). Kınalızâde Hasan Çelebi Tezkiretü’ş-Şu‘arâ. Ankara: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10739,tsmetinbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 18.06.2014]. 448-449.

Şemsettin Sami (1996). Kâmûsu’l-‘Alâm. Tıpkıbasım. C. 4. Ankara: Kaşgar Neşriyat Yay. 2912.

Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (1990). C. 7. “Sâdık Mehmed Çelebi (Belgradlı)”. İstanbul: Dergâh Yay. 395. 

Şi‘r

İder bir lahza bin kez beni makbûl[ün] ü merdûdun

İtâb-ı ışk-âmîzün hitâb-ı hande-âlûdun

Velehû

Cefâdan gayrı dirler nesne gelmez ol semen-tenden

Şehâ bir bî-vefâsın her ne dirlerse gelür senden

Dilersen girmege ol gonçenün gönline ey Sâdık

Düşegör jâle gibi gûşe-i gülzâra erkenden

xx

Gelince asker-i berf ile gülzâra şeh-i sermâ

Giyindi her dıraht-ı gül-sitân kar yagdı bir kemhâ

xx

Reh-i ışkunda şehâ çokdur egerçi âşık

Ana lutf ile nazar eyle ki ola Sâdık

xx

Yârün leb-i rengînine teşbîh idelden

Ey dil başuna çıkdı benüm gonçe-i gülşen

(Sungurhan-Eyduran, Aysun (2009). Kınalızâde Hasan Çelebi Tezkiretü’ş-Şu‘arâ. Ankara: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10739,tsmetinbpdf.pdf?0 [erişim tarihi: 18.06.2014]. 448-449.)