Madde Detay

Tokat'a bağlı Reşadiye ilçesinin Kızılcaören kasabasında dünyaya geldi. Annesi Saniye Hanım, babası Haydar Bey’dir. Öğrenimine köyünde başladı ve on yaşına kadar orada sürdürdü. Daha sonra babasının işi dolayısıyla Ankara’ya yerleşti. Kalaba İlkolunu bitirdikten sonra sırasıyla 1957'de Hüseyin Güllüoğlu Ortaokulunu, 1960'ta Yenimahalle Lisesini bitirdi. 1959 yılında memuriyet hayatına Bayındırlık Bakanlığında başladı ve daire müdürlüğüne kadar yükseldi. 1963 yılında askerlik görevine çağrıldı ve 1965'te tamamladı. Bu tarihten itibaren Merkez Bankasının çeşitli kademelerinde görev yaptı. Askerlik hizmetinden sonra, 1968 yılında Hekimoğlu İsmail (Ömer Okçu) ile tanışması, hayatının dönüm noktası oldu. Hekimoğlu İsmail, yayıncılık hayatında ona umut oldu. Türkiye Kalkınma ve Dayanışma Vakfı, TÜRDAV Yayınları ve Türkiye Yazarlar Birliğinin kuruculu ile yönetim kurulu üyeliğini yaptı. 1982 yılında Hekimoğlu İsmail’le kurdukları Türdav’dan birlikte ayrılıp Timaş A. Ş.’yi kurdular. 1967 yılında Feride Yıldız ile evlenen Ahmed Günbay Yıldız, evli ve dört çocuk babasıdır. Hâlen Ankara‟da yaşamakta ve Timaş Yayın Grubu yönetim kurulu üyesi olarak çalışmalarını sürdürmektedir.

Edebiyat dünyasında kaleme aldığı hidayet romanlarıyla dikkat çeken Ahmed Günbay Yıldız, İslamî popüler bir yazardır. Kırkın üzerinde roman yayımlamakla birlikte bu romanların çok kez baskıları yapılmıştır. Romanın yanı sıra şiir ve deneme kitapları da yayımlamıştır. Yazı hayatına esasen şiirle başlayan Yıldız, memleketinden ayrılıp gurbete düşünce şiire yönelmiştir. Romana olan ilgisi sebebiyle şiire bir müddet -yaklaşık yirmi yıl- ara vermiştir. Hekimoğlu İsmail, yazarın romana, özellikle de hidayet romanlarına yönelmesinde doğrudan etkili olmuştur. Sanatçı romana yönelişini şu cümlelerle dile getirmiştir: "Talebeliğimden beri okuduğum romanlarda Türk romanını bulamamıştım. Batı klasiklerinde olsun yerli romanlarda olsun, örf, âdet ve inançlarımıza yer verilmediği gibi bütün bunlara saldırıyı ve müstehcenlikleri görüyordum. Bizim romancılarımız batının taklitçileri olarak romana başlamışlardır. İnançlara saygının gereği vardı benim düşüncemde. Bu yapıdan yola çıkıp kendi romanımızı yazmaya kalkıştım...” (Bektaş 2000). Yazar, romanı; ilim, irfan, metafizik, somut, soyut vb. akla gelebilecek her meselenin anlatılabileceği bir alan olarak algılamaktadır. Yazma eylemini ise bir duygu işi olarak görmektedir.

Ağırtaş ve Aydemir yazarı hem popüler hem de hidayet romancısı olarak değerlendirmektedirler. Fethi Naci, hidayet romancısı yerine “siyasal İslâm‟ın romancısı” olarak nitelendirdiği Yıldız‟ın iki romanı hakkında yazı kaleme almıştır. Yanık Buğdaylar‟ı “kovboy filmi tekniği ile yazılmış roman” olarak nitelerken, romanda yazarın İslamcı “sosyalist gerçekçilik” yöntemini uygulama çabası içerisinde olduğundan bahsetmiştir. Naci'nin ele aldığı ikinci roman ise Sitem'dir. Bu defa yazarın hedefinin “materyalizme çatmak” ve roman yazma amacı umurunda olmadan “çocuklara din eğitimi vermek” olduğunu söylemiştir (Naci 2007'den akt. Aydemir). "Hidayet Allah'ındır. Yahudilerin, Hıristiyanların dini anlatan yazarlarına, Yahudi, Hristiyan romancı denmiyor. Nedense bizde böyle bir damga var. İslâmcı yazar deniyor." (Saruhan 2012) diyen yazar eserleri için yapılan "İslâmî roman" ya da "Hidayet romanı" gibi nitelendirmeleri kabul etmemekte, hidayet dağıtmanın yalnızca Allah'a mahsus olduğunu ve kendisinin ise yalnızca inançlı bir yazar olduğunu vurgulamaktadır.

Bilindiği üzere hidayet romanlarının edebiyatımızda gelişimi 70'li yıllarda başlamıştır. Yalçın, hidayet romanlarının gelişimini şöyle değerlendirmektedir: "Belirgin ideolojik eğilimler içinde 1970'li yıllardan sonra gelenekçi çizgisi ile İslâmcı mesajları birbirinden ayırmayan yeni bir anlayış da kendisini gösterir. Bu romanların edebiyatımızda çok önemli bir gerçeği olarak göz önünde yutulması gerekmektedir. Çünkü çok geniş bir okuyucu kitlesi tarafından yıllardır okuyan bu romanların bir başka özelliği ise kendi okuyucusunu kendisinin bulması ve geliştirmesidir." (Yalçın 2017: 803). Bu türe dahil edilen romanların birincisi Hekimoğlu İsmail‟in Minyeli Abdullah (1967)'ı, ikincisi ise Şule Yüksel Şenler‟in Huzur Sokağı (1969) adlı romanıdır. Yıldız, yazarlık çalışmalarına Kütahya'dayken askerlik yıllarında başlamış, Çiçekler Susayınca ve Yanık Buğdaylar'ı bu sıralarda kaleme almıştır. Çiçekler Susayınca adlı romanı 1970'te Yeni Asya gazetesinde, Yanık Buğdaylar adlı romanı ise 1972'de Millî Gazete’de tefrika edilmiştir. Yazar bu romanların tefrika sürecinde okurun dönütlerini şu cümlelerle dile getirmiştir: “Ben Çiçekler Susayınca'yı bir gazetede tefrika etmeye başladığımda bir sürü tepkiyle karşılaştım. Kars‟tan Ardahan‟dan, Van‟dan gazeteye 'bunu kaldırın' diye kalkıp gelenler oldu. 'sonu nasıl bağlanacak? Fıkhi meseleler nasıl çözülecek' diye soruyorlardı. 6 ay sürdü tefrika. Bu sefer gazeteye tersi bir akım başladı. 'Bitmiyor değil mi? Yenisi var mı?' diye istekler gelmeye başladı.” (Saruhan 2012). Yazarın aktardığı okur dönütleri ve Yalçın'ın tespitleri dikkate alındığında Ahmed Günbay Yıldız'ın, Hekimoğlu İsmail'in de teşvikiyle hidayet romanlarının gelişimine ve belirgin bir okur kitlesinin oluşmasına çok büyük katkı sağladığı görülmektedir.

Yazar, romanlarında ağırlıklı olarak İslâm düşüncesini ve hayat tarzını ele almıştır. Ağırtaş'a göre Yıldız, dönemin Türk edebiyatı romanına kattığı ve günümüze değin sürdürdüğü yeni veya geçmişte var olup da eserlere konu edilmeyen düşünceleri Türk halkının genel durumunu ilgilendirdiği için önemlidir. Yazar iyi bir gözlemci olduğu için Türk toplumunu usta bir şekilde ele almıştır. Ahmed Günbay Yıldız’ın eserlerinin büyük bir çoğunluğu “ahlak ve maneviyat” mesajlarını içermektedir (Ağırtaş 2018). Romanlarında Türk toplumunun her kesimini ele alan yazar, iyi ve kötü taraflarıyla birey-toplum arasındaki ilişkinin detaylarını irdelemiştir. Ele aldığı konuların başında ise "inanç" gelmektedir. Sadece hidayet romanları kaleme almakla yetinmeyen yazar, tematik çeşitliliğe önem vererek; romanlarında aile ilişkilerinden gençlik meselelerine, başörtüsünden laikliğe, taşra hayatından kent hayatına, toplumum yozlaşmasından kadının toplum içindeki yerine kadar çeşitli konuları işlemiştir. Bunların dışında; inançsızlık, yalnızlık, çatışma, madde bağımlılığı, intihar, depresyon, işsizlik, cinsellik, ergenlik sorunları, fakirlik, narsizm gibi meseleleri de ele aldığı görülmektedir. Yıldız'ın eserlerindeki genel amacı; gerek köylerimiz, gerekse şehirlerimizde, asrımızın en önemli ve artık kabuk bağlamaya yüz tutmuş yarası olan maneviyatsızlık ve ahlâki çöküntünün endişesiyle madde bağımlılığını eserlerinde işleyerek, okuyuculara ilerledikleri hayat yolunda işaret taşları koymak; aynı zamanda da kalemin gücü nisbetinde ibret ve örneği birlikte göstermek; doğruyu, hakkı, hakikatı, hayatımızın içindeki kesitlerle ortaya koymaktır. Romanlarına verdiği isimler de eserin içinde geçmektedir.

Romanlarının çok fazla oluşu, Ahmed Günbay Yıldız'ın bazı konu ve olayları tekrarlamasına sebep olmuştur. Kavgalar, trafik kazaları, hapse düşmeler, tesadüfler ve yeni kahramanların eklenmesi vb. gibi durumlar buna örnek olarak gösterilebilir. Eserlerinde topluma yönelik eleştirler getiren yazar, sorunların çözüme yönelik ipuçları da vermiştir. Aydemir, yazarın romancılığını genel olarak şu cümlelerle değerlendirmiştir: "Ahmed Günbay Yıldız, gençleri ve toplumu uçuruma götürecek olaylar, kişiler ve hikâyeler kullanmadan, inançlı ve bu inancı doğrultusunda yaşayan bir topluma uygun romanlar kaleme almıştır. Bireylerden başlayarak toplumun geneline yayılması hedeflenen bir hidayet düşüncesi, hemen tüm romanlara hâkim unsur haline getirilmiştir. Bunun sonucu olarak kurgusal yapıda, olay örgüsünde, mekân ve zaman unsurları üzerinde fazla durulma ihtiyacı ortadan kalkmıştır. Yazarın eserlerinde ortaya çıkan bu durum kişiler ve hidayete ulaşma hikâyelerine verdiği önem romanların ve romancı olarak Yıldız‟ın okuyucuları dışında bilinirliğini ve görünürlüğünü de etkilemiştir." (Aydemir 2017: 321). Yıldız, Türk toplumunda taşradan şehre, köyden kente toplumsal değerlerde çözülmenin olduğunu sık sık dile getirmiş, iman, inanç ve birliktelik vurgusu yapmıştır.