Madde Detay

Adı Cevdet’tir. Bursa’da doğdu. Kahire’de Tabhâne-i Mısriyye nazırlığına atandı. Sultan Abdülmecîd Han’ın saltanatının (1839-1861) son yıllarında Mısır’da vefat etti (Fatîn 1271: 50; Süreyya 1311: 89).

Mehmed Tevfîk, Cevdet’in şiirlerinin meşhur olmadığını, sadece bir mecmuada müstezadına rastladığını ifade etmektedir (Kutlar vd. 2012: 169). Söz konusu müstezad, müstehcen bir üslupla kaleme alınmıştır. Fatîn Tezkiresi’nde ise bir taştiri örnek olarak verilmiştir.

Cevdet.  Mecmua-i Eş’âr, Müstezâd-ı Cevdet Efendi. Millet Kütüphanesi. AE Mnz Nr. 553. vr. 34b-35a.

Ergun, Saadettin Nüzhet (1936). “Cevdet”. Türk Şairleri. C. 3. İstanbul. 1030-1031.

Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul: İstihkâm Alayları Litografya Destgâhı.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmet Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî.-Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri. C. II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Mehmed Süreyyâ (1311). Sicill-i Osmânî. C. IV. İstanbul: Matba’a-i Âmire.

Oğuz, F. Sabiha Kutlar, M. Çakır, H. Koncu (hzl.) (2012). Mehmed Tevfik, Kâfile-i Şu’arâ. İstanbul: Doğu Kütüphanesi Yay.

Taştîr'inden

Hâlıku’l-a’vâma olsun şükr ü hamd-i bî-kıyâs

Eyledi feyziyle halk-ı âlemi mesrûr-bâl

Bak nihâyet var mıdır lutf-ı cenâb-ı izzete

Kim idüp in’âm-ı âmm etdi yine irsâl-i sâl

…

Lafzen ü ma’nen didim târîh-i mu’cem ey Şefîk

Sen de söyle Cevdetâ bir dîgerin bâlâ-misâl

Bin iki yüz altmış senedir bil bu sâl

Eyleye sa’d Âsaf-ı zî-şâna Hak celle celâl

(Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul: İstihkâm Alayları Litografya Destgâhı. 49-50.)

Müstezad'ından

Aldı dil-i nâlânımı bir mug-beçe dülger

Cüz’ice hat-âver

İşler keser uşşâk-ı dil-efkârına ekser

Pek kâfire benzer

…

Sordum adını ustasına dedi Anesti

Ol aşk ile mesti

Var mey-kede-i şevkına çek bir iki sâgar

Ol lutfuna mazhar

(Cevdet.  Mecmua-i Eş’âr, Müstezâd-ı Cevdet Efendi. Millet Kütüphanesi. AE Mnz Nr. 553. vr. 34b-35a.)