Madde Detay

Asıl adı Hikmet Elitaş olan âşık, Karaman'ın Göztepe köyünde 10 Şubat 1966 tarihinde doğmuştur. Babası Mehmet Efendi, annesi Şerife Hanım’dır. Beş çocuğun sonuncusu olarak liseye kadar okuyabilen âşık, 1981'de babası ve ağabeyinin kaza sonucu vefatları üzerine ailenin geçim yükünü omuzlar. Bu tarihte annesiyle Karaman’a yerleşir. Burada çalışırken ticaret lisesine kaydolur ve mezun olur. Daha sonda Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesini de bitirir. 1988’de evlenen âşığın bu evlilikten üç çocuğu olur. 1991 yılından itibaren Karaman Âşıklar Derneği’nin başkanlığını yapar. Karaman’da çeşitli âşık şölenleri düzenleyerek bu sanatın yörede güçlenmesine katkıda bulunur (Özsoy 2003: 21-37). Ayrıca Karaman Kültürünü ve Yunus Emre’yi Tanıtma Derneği’nin kurucu üyesi ve Şair Yazar ve Edebiyatçılar Birliği Grubu’nun kurucu başkanlığını yapar. Çok sayıda ödülün sahibidir (www.antoloji.com). Hikmet Elitaş, hâlen Karaman’da yaşamaktadır.

Elitaş’ta şiire yönelme, babası ve ağabeyini kaybetmesinden sonra hislerini kafiyeli ve ölçülü bir biçimde ifade etmesiyle başlar. Bu durum, sevdaya tutulmasıyla belirgin bir hâl alır. Bunun üzerine şair kendine bir saz satın alır, çeşitli ses kayıtlarını, radyoyu, televizyonu dinleyerek saz çalmasını geliştirir. Bu arada kendi şiirlerini de yazar, ancak bir kısmını beğenmeyerek imha eder. 1989’da bilinen, sözü dinlenen bir âşık olur (Özsoy 2003: 32-33). Mahlas olarak önce Elitaş’ı, sonra Hikmetî’yi kullanır. İlk ödülünü 1992'de kazanır (www.antoloji.com). Hikmetî, şiirlerinde sade bir dili tercih eder. Şiirlerinin tamamı hece vezniyledir (Alptekin ve Sakaoğlu 2008: 255). Şiirlerinde sağlam bir mısra yapısına ve buna bağlı olarak anlam bütünlüğüne önem verir. İlk şiirleri istisna olmak üzere, kafiye noktasında gelenekte çok defa âşıkların bir kaçış yolu olarak gördükleri ve âşıklar arasında “kolay ayak” denen “l, r, n, k” sesleriyle meydana getirilen kafiyelerden oluşturulan dörtlüğün 2 ve 4. mısrası ile diğer dörtlüklerin 4. mısralarındaki kafiyeleri oluşturan kelimeleri tercih etmez. Bu da onu gelenek içinde başarılı âşıklar arasına sokar. Şiirlerinde yarım, tam kafiye ağırlıktaysa da yer yer zengin, tunç, hatta cinaslı uyağın kullanıldığı görülmektedir (Özsoy 2003: 42-43). Aşk, mahallî ve millî değerler, insanlık gibi temaların yer aldığı şiirlerinde hemen her âşıkta olduğu gibi, toplumsal sorunlar da işlenmektedir. 2003 yılına kadar söylediği şiirler Gönlüm Karalar Bağladı isimli kitapta toplanmıştır.