Madde Detay

Ankara’da doğdu. Eğitimini aynı şehirde alan Eren Safi, Hazar İlkokulunda okudu. Muradiye Erkek Lisesinde 9. sınıftayken okulunu terk etti. Liseyi dışarıdan bitirdi. Bilkent Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümünü tamamladı. 1994’ten sonra ticaretin değişik kollarıyla meşgul oldu. Sınai müşavirlik, savunma sanayii gibi alanlarda faaliyette bulundu. 1995’ten itibaren şiirin ve edebiyatın içinde yer alan Safi, kendisine ait yayın ajansını yönetti. 2002’de Hakan Arslanbenzer’le beraber Huruç dergisini çıkararak aynı isimli hareketi başlattı. 2003’te aylık kültür dergisi Kılavuz’u çıkardı. Şiir ve yazılarını Dergâh, Şehrengiz, Hece, Atlılar, Huruç, Fayrap ve Cins dergilerinde yayımladı. İki çocuk babasıdır.

1995’ten beri şiir yayımlayan Eren Safi’nin şiirleri; Dergâh, Hece, Şehrengiz, Atlılar, Huruç, Fayrap ve Cins dergilerinde çıkar. Eren Safi şiiri, şâirin 2004 yılında Atlılar'da yayımladığı “Kamaşır” ve “Okuyucuya” başlıklı şiirlerle ve bu iki şiirin çevresini kuran şiirleriyle her kesimden şiire duyarlı çevreler üzerinde etkili olur. İlk kitabı Kamaşır (2007), daha çok hayatın içinden popülist şiirleri barındırır. Günlük konuşma dilini etkili kullanan Safi, bu dili kendi söyleyiş kalıpları içinde vermeye çalışır. Onda günlük konuşma sanatsal bir forma, klasik mısra formuna çekilmez. Şiiri veya şiirselliği doğal ve doğaç günlük konuşma diline sokmaya çalışır. Şiirinin özelliği canlı bir şekilde konuşmasıdır. Fakat bu şiir, günlük konuşma içinde sıkışıp kalma, şiirselleşme, şiirin kurucu özelliğinden koparak şâirin konuşması seviyesine düşme riski taşır (Arslanbenzer 2006:149). Eren Safi ilk kitabı Kamaşır’da gevşek örgü ve klişe dil sorunuyla karşı karşıya kalır. Sadece kısa şiirlerde bütünlüğü sağlayabilmesi, uzun şiirlerinin denetimden yoksunluğu en az klişe dil ve gevşek örgü kadar önemli bir işçilik sorunu meydana getirir. Şâirin lirizmi kullandığı yerlerde şiir dilinin daha etkili olduğu görülür (Özbahçe 2013:140).

Eren Safi, ikinci kitabı Twitter Tepesindeki Okçular (2015)’da Neo-Epik Şiir özelliği taşıyan şiirler yayımlar. Neo-epik şiirin tarih ve bugün kavramlarından bugüne ve yaşanan hayata önem verir. Şiirlerinde somut insan, siyaset ve ironi sıkça görünen unsurlardır. Neo-epik bir konuşma şiiridir. Onun şâiri, dünyeviliğe veya ürbanizme karşı tavır alır ve konuşur. Neo-epiğin şâirlerinin şiirinde konuşanın kimliği bellidir. Eren Safi şiirinde Neo-Epik Şiir’in katlı konuşmacısının aksine ilk bakıldığında tek bir konuşan vardır, o da somut şâir kişiliğidir. Fakat bu, sözüne hâkim, yani şiir söylediğinin bilincinde bir şâir kişiliği değildir. Anlatıcı ve persona ayrımı söz konusu değildir. Şâir okuyucuyla vasıtasız konuşur (Arslanbenzer 2007:124). Şâirin bir başka yönü ise ciddi ve sert mesajları esprili yöntemle aktarabilmesidir. Bu paravan aktarım onda bir üslup haline dönüşür (Arslanbenzer 2011:117). Eren Safi, Hakan Arslanbenzer’le birlikte 2002 yılında iki sayı sürecek olan Huruç dergisini çıkarır. Dergi ve onun çevresindeki şâirler, mistik eğilime, lirik ve imgesel şiire, dolayısıyla 1980 şiirine karşı çıkmışlardır. Huruç dergisi Türk şiirinin krizde olduğunu belirtir ve onu bu krizden çıkarma çabası gösterir (Şengül 2016:79). “Devrimci Edebiyat” sloganıyla çıkan dergi popülist bir söylem içerisindedir. Neo-Epik Şiir’in popülist şiire dönüştüğü bu zamanda Eren Safi şiiri, aksi bir şekilde popülizmden Neo-epiğe dönüşürken şiir kalitesinde de olumlu manada değişim gösterir.