Madde Detay

Fuat Zorlu 2 Nisan 1945 tarihinde Nevşehir’e bağlı Sulusaray kasabasında doğmuştur. Annesinin adı Kerziban, babasının adı Şerafettin'dir. İlkokulu 1956 yılında bitirmiştir. Eğitim hayatı babası tarafından okuldan alınmasıyla sona eren Zorlu, çiftçilik yapmaya başlamıştır. 24 Ocak 1962’de Mediha Hanım ile evlenmiştir. 1968 yılında Midyat ve Siirt’te askerlik görevini tamamlamıştır. Fuat Zorlu saz kursu için Ankara’ya Hüseyin Kırcı’nın yanına gitmiş fakat maddi imkânsızlıklar sebebiyle kursa devam edememiştir. 1972 yılında Sulusaray Belediyesi tarafından açılan sınavı kazanıp zabıta memuru olarak göreve başlamış ancak 1973’te buradaki görevinden ayrılmıştır. 1975-1976 yıllarında İran, Irak ve Türkiye arasında şoför olarak çalışmış, 1977’de Ankara’da şoförlük yapmaya devam etmiştir. Bu sırada çocukları Ayşe, Sevdiye, Elvane ve Şeref dünyaya gelmiştir. 17 Nisan 1995 tarihinde emekli olan Fuat Zorlu 1997’de memleketi Sulusaray’a geri dönmüş ve Sulusaray’da bir benzin istasyonunda gece bekçisi olarak çalışmaya başlamıştır (Çakın 2013: 216). Zorlu, 13 Ocak 2011 tarihinde vefat etmiş ve Sulusaray'da defnedilmiştir (www.50ajans.wordpress.com).

Fuat Zorlu, 1985 yılında eşi Mediha Hanım’ın amansız bir hastalığa yakalanması üzerine ilk şiiri “Derdim Dökeyim”i kaleme almıştır. Eşinin hastalığından duyduğu üzüntüyü “ Senelerdir eşim hasta yatıyor / Yuvası bozulmuş kuşlara döndüm.” diyerek ifade etmiştir. İlk şiirinden sonra toplumsal olaylar karşısında duyarlılığının arttığını söyleyen şair, güncel ülke ve yöre sorunlarını, sevda, aşk ve ıstırap, dünyanın faniliği, acımasızlığı, yoksulluk, çaresizlik, toplumsal ve bireysel farklılaşmalar ve kuşaklararası çatışmalar,, dinî, tasavvufi mevzular, yöresel güzellikler, tabiat, tarih ve turizm gibi konuları şiirlerinde işlemiştir (Çeribaş 2016: 931).

Fuadî mahlasını kullanan âşık, çok kısa süreli olmak üzere Hüseyin Kırcı dışında hiçbir ustadan ders almamıştır (Uluç 2011: 6). Usta çırak sürecini tam anlamıyla yaşayamayan âşığın şiirleri ele alındığında hem şiir tekniğinin hem de şiirlerindeki ahengin zayıf olduğu görülmektedir. Yerel ağız özelliklerinin oldukça fazla olduğu şiirlerinde atasözleri, deyimler, özdeyişler ve kalıp cümlelerden faydalanarak şiirlerinin anlam dünyasını zenginleştiren âşığın bazı atasözü ve deyimleri yöreye uydurarak değiştirdiği de görülmektedir. Bu sebeple âşığın şiirleri, yöre halkının hayata bakış açısını yansıtması açısından oldukça önemlidir (Çeribaş 2016: 295).

Şiirlerini çoğunlukla koşma tarzında yazmış ve genellikle 7, 8 ve 11'li hece ölçüsünü kullanmıştır. Eserlerini kendi el yazısı ile toplamış fakat yayımlamamıştır. Fuadî, şiirlerini âşıklar bayramında ve televizyon programlarında icra etmiştir. Kendisi bir dönem Kapadokya TV’de “Ozan Pınarı” isimli bir program sunmuştur (Çakın 2013: 218).