Madde Detay

Asıl adı Hüseyin Soğuk olan âşık, şiirlerinde Mihmanî mahlasını kullanır. 1957'de Sivas'ın Kangal ilçesine bağlı Soğukpınar (Mamaş) köyünde dünyaya gelmiştir. Babasının adı Asım, annesinin adı Zöhre olup ailenin ikinci çocuğudur. Sekiz kardeşi vardır. İlkokulu köyünde okur. Maddi problemler sebebiyle ilkokuldan sonra öğrenimine devam edemez. Sonradan, 1991'de Ankara'da ortaokulu dışarıdan bitirir. Askere gidene kadar özellikle kış mevsimlerinde Ankara'da mevsimlik işçi olarak çalışır. 1977'de askere gider ve 1979'da terhis olur. 1982'de Hatice Hanım ile dünya evine girer. Bu evlilikten Yasemin ve Yılmaz adlarında iki çocuğu dünyaya gelir. 1984'te Ankara Emniyeti bünyesinde bekçi olarak işe girer. 21 yıl bekçilik yapar ve 2005'te emekli olur. Hâlen Ankara'da ikâmet etmektedir (Torun 2010: 273; Kaya 2009: 142; Yıldız 2003: 669).

Hüseyin Soğuk'un memleketi olan Soğukpınar, âşıklık geleneği hususunda oldukça doğurgan bir köydür. İsyanî, Suzanî, Efkanî, Figanî gibi birçok âşık, Soğukpınar'dan çıkmıştır. Soğuk, şiirle ilgilenmeye çocukluk yıllarında başlar. Sekiz yaşındayken düğünlerde davulculuk yapmaya; 14 yaşına geldiğinde ise kaval ve zurna çalmaya başlar. Saz çalmaya çok heveslidir, ancak ekonomik sıkıntılar sebebiyle saz alamaz. Saz çalmayı askerdeyken öğrenir. İlk şiirini 17 yaşındayken kaleme alır. Askerden döndükten sonra ilk kez âşık olur ve şiir üretimi de bu sayede hızlanır. Sazda ve sözde ustası yoktur. İlk şiirlerini şiir tekniği bilmeden yazar; sonradan şiirle ilgili bilgiler öğrendikçe teknik açıdan başarılı şiirler ortaya koyar. Hüdayî, Gönüllü Coşkun, Gülhanî, Sinanî, Ozan Didarî, Halit Belgeli ve Mor Sultan gibi isimleri beğenerek takip eder. Mahlasını kendi kendine almıştır. Kendini halka misafir olarak gördüğü için Mihmanî'yi tercih etmiştir. Rüya görme ve bade içmeye inanmaz. Rüyasında Hz. Muhammed, Hz. Ali ve Hacı Bektaşî Veli'yi gördüğünü söylemektedir. İrticalen şiir söyleyemeyen âşık, geleneğin atışma ve deyişme dallarında da şiir söylemiştir. Şiirlerini ezberlemez. Daha sonradan yazacağı şiirleri etkiler korkusuyla böyle bir yola başvurmamıştır. Âşık makamlarına meraklıdır. Cigalı kerem ve kesik keremi beğenerek kullanır (Torun 2010: 274; Kaya 2009: 142).

Şiirlerinin nazım birimi dörtlüktür. Koşma, semai ve destan, kullandığı nazım biçimleridir. Daha ziyade öğüt, toplumsal ve fikri konularda şiirleri vardır. Bu bağlamda öğütleme en çok kullandığı nazım türüdür. Son yıllarda ürettiği şiirlerde tasavvufi konular göze çarpmaktadır (Kaya 2009: 142).

200'den fazla şiiri bulunan Mihmanî ile ilgili bugüne kadar bir lisans tezi hazırlanmıştır. Söz konusu tez Mersin Üniversitesi'nde yapılmıştır. 1998'de hazırladığı ve adına Sevgi Pınarı dediği bir şiir kitabı vardır ancak âşık bu eseri yayımlayamamıştır.